Έρρικα Μπίγιου: "Στόχος μου δεν είναι η ευτυχία, αλλά η εξέλιξή μου"

Θα μπορούσες να πεις ότι το διαβατήριο στην τέχνη της είναι το εκφραστικό της πρόσωπο, το έντονο βλέμμα και μια θεατρική αύρα που την περιβάλλει μεταμορφώνοντάς τη σε μόνιμη πρωταγωνίστρια γνωστών και άγνωστων έργων, δεν έχει σημασία ποιων. Μιλώντας όμως μαζί της, καταλαβαίνεις ότι η αληθινή της δύναμη είναι ο τρόπος που σκέφτεται, η καλλιέργειά της, η αγάπη για την τέχνη της αλλά και η διαρκής και μόνιμη αναζήτηση στην τέχνη και τη ζωή.

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης, με συμμετοχές στο θέατρο και στον κινηματογράφο αλλά και στη βρετανική σειρά The Durrells, αναδύθηκε φέτος δυναμικά στην τηλεοπτική σειρά του Star Έρωτας με διαφορά και στο θέατρο ως ξαφνικά εισερχόμενη στην επιτυχημένη παράσταση του Βασίλη Μπισμπίκη Άνθρωποι και ποντίκια του John Steinbeck, στον Τεχνοχώρο Cartel, στο Παλιό Μηχανουργείο στην περιοχή του Ρέντη, που έχει παραχωρηθεί από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

Μπήκες στην παράσταση ξαφνικά, αντικαθιστώντας τη Μαίρη Μηνά, χωρίς να κάνεις τις αρχικές πρόβες. Πώς ένιωσες με αυτή την απρόσμενη ανάθεση του ρόλου;

Είδα την παράσταση για πρώτη φορά τη χρονιά που ανέβηκε. Τη δεύτερη φορά ήμουν μέσα της, υποδυόμουν έναν ρόλο της και αυτό ήταν κάτι ξαφνικό για μένα. Δεν έκανα την αρχική πρόβα με τον θίασο και είχα την αγωνία για το πώς θα συνδεθώ μαζί της. Ήταν και οι χρόνοι πιεστικοί. Ο Βασίλης και η ομάδα του με έναν μαγικό τρόπο με έβαλαν μέσα και αφέθηκα στη δική τους ενέργεια. Αλλά ακόμη και αυτό το γεγονός, ότι ήμουν ένα νέο στοιχείο της, που ήρθε ξαφνικά και απέξω, χρησιμοποιήθηκε δημιουργικά και έγινε και αυτό μέρος της παράστασης.

Μίλησέ μας για τον χαρακτήρα που υποδύεσαι.

Υποδύομαι μια γυναίκα που τα όνειρά της έχουν καταπατηθεί από την αρχή κιόλας της ζωής της. Ο κόσμος που την περιβάλλει θεωρεί ότι φέρει την αμαρτία επειδή ακριβώς είναι γυναίκα. Και αυτό τη δαιμονοποιεί χωρίς να φταίει. Απλώς δέχεται τα σκοτάδια των άλλων. Βιώνει την έμφυλη βία και τον σεξισμό επειδή είναι γυναίκα και όλοι θεωρούν ότι πρέπει να έχει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά –αυτή που έχουν στο μυαλό τους–, ενώ η ίδια το μόνο που θέλει είναι να δώσει και να πάρει αγάπη.

Υπήρξε κάτι που σε δυσκόλεψε στον ρόλο;

Όλα τα πρόσωπα του έργου είναι άνθρωποι που ζουν στο περιθώριο και στα όριά τους. Ίσως αυτό ακριβώς να ήταν και η δυσκολία του ρόλου μου, να κατανοήσω δηλαδή αυτή την οριακή του μορφή.

Πώς ξεκίνησες το ταξίδι σου στην τέχνη;

Ως κορίτσι, το μόνο που ήθελα ήταν να χορεύω, να εκφράζω με το σώμα μου ό,τι νιώθω. Ήμουν τυχερή γιατί η μητέρα μου με οδήγησε στον χορό. Ήταν ένας δύσκολος κόσμος, όμως, όταν είσαι μικρή και το αγαπάς, το ακολουθείς και το ασκείς ακόμη κι αν τα πόδια σου ματώνουν από τις πουέντ. Αργότερα άρχισα να ψάχνω την έκφρασή μου αλλού. Παρακολουθούσα παραστάσεις της Λυρικής, όμως αυτό που με μάγεψε ήταν το θέατρο. Και ενώ οι ηθοποιοί αναζητούν σ’ αυτό την ελευθερία της κίνησης, εγώ ανακάλυψα εκεί την ελευθερία του λόγου. Μπήκα στο θέατρο και δεν έφυγα ποτέ.

Βλέποντας το βιογραφικό σου, "διαβάζω" τη διαδρομή ενός ανθρώπου που είναι ανήσυχος, που μοιάζει κάτι να ψάχνει. Τι είναι αυτό που αναζητάς;

Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση αλλά και αληθινή. Υπαρξιακά μιλώντας και χωρίς να εμπλέκεται το θέατρο σ’ αυτό, θα έλεγα ότι η αναζήτηση είναι ένας τρόπος για να ξεπεράσω τις φοβίες μου. Μια ασυνείδητη διαδικασία που με οδηγεί, όσο πιο πολύ φοβάμαι κάτι, τόσο περισσότερο να θέλω να το κάνω. Τώρα, μιλώντας για το θέατρο, θα έλεγα ότι όσοι ασχολούμαστε μ’ αυτό ψάχνουμε να καταλάβουμε τι είναι αυτή η τέχνη. Μπορεί και να μην το μάθουμε ποτέ. Όμως, σ’ αυτές τις αναζητήσεις θα μείνει σίγουρα το ταξίδι, τόσο πρακτικά όσο και μεταφορικά.

Ανάμεσα στις παραστάσεις και στην τέχνη γενικά τι μεσολαβεί;

Μου αρέσουν οι παύσεις – και στις αναζητήσεις και στο θέατρο και στη ζωή. Διαθέτουν μια περίεργη δύναμη. Δεν μπορώ να παράγω συνέχεια, νιώθω και έχω την ανάγκη να καλλιεργήσω κιόλας. Χρειάζομαι μια παύση, μου χρειάζεται να ταξιδέψω, να σκεφτώ, να ηρεμήσω, να μην έχω να δουλέψω, το έχω ανάγκη αυτό. Βέβαια, για να το κάνει αυτό κανείς πράξη, πρέπει να το αντέχει και οικονομικά. Γι’ αυτό και πάντα, όταν εργάζομαι, μαζεύω χρήματα γι’ αυτή ακριβώς την παύση.

Έχεις κάνει θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση. Τι απολαμβάνεις περισσότερο; Τι προτιμάς;

Και τα τρία. Τα βλέπω όλα ως έκφραση της ίδιας τέχνης, αλλά έχουν και πολλές διαφορές. Άλλες ευκολίες και άλλες δυσκολίες. Στο θέατρο μπορείς να κάνεις πρόβες όσο απαιτηθεί. Και αυτό είναι μια πολυτέλεια που στην τηλεόραση δεν την έχεις, αφού οι χρόνοι είναι πιεστικοί και θα πρέπει τα αντανακλαστικά σου και τα εκφραστικά σου μέσα να είναι σε εγρήγορση. Η ευκολία του κινηματογράφου αλλά και της τηλεόρασης είναι ότι μπορείς να αλλάξεις κάτι που δεν έχει πάει καλά, να γυρίσεις ξανά μια σκηνή, κάτι που στο θέατρο δε γίνεται. Δεν μπορώ να πω τι ακριβώς προτιμώ. Θεωρώ όμως σημαντικό ότι και οι τρεις αυτές τέχνες εξελίσσονται, αλληλοεπηρεάζονται και έχουν φτάσει πλέον σε ένα υψηλό επίπεδο.

Θα ήθελες να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό;

Η λέξη "καριέρα" και αυτό που εκφράζει ομολογώ ότι δε μου αρέσει, έχει κάτι σκληρό, δημιουργεί έναν απαξιωτικό φλοιό. Ας πούμε καλύτερα ότι, ναι, θα ήθελα να εργαστώ στο εξωτερικό, για να γνωρίσω και άλλες κουλτούρες, διαφορετικούς τρόπους ζωής. Θα ήθελα να πάω παντού. Μπορεί η τέχνη να είναι μία, αλλά είναι προφανές ότι σε κάθε τόπο την προσεγγίζουν διαφορετικά. Και θα ήθελα αυτό το διαφορετικό να το ζήσω, να το μάθω.

Έχεις ένα πρόσωπο ιδιαίτερα εκφραστικό και έντονο. Αυτό το χαρακτηριστικό σε οδηγεί κάπου;

Θεωρώ ότι δεν μπορούμε να απομονώσουμε το πρόσωπο από τη συνολική προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Ένα πρόσωπο, ό,τι και όπως κι αν είναι, δεν μπορεί να αυτονομηθεί από τον άνθρωπο που το φέρει, επειδή εκφράζει το περιεχόμενό του, και είναι αυτό ακριβώς το περιεχόμενο που φωτίζει και σχηματίζει το όποιο πρόσωπο, ωραίο ή μη, εκφραστικό ή όχι. Όλα έρχονται από μέσα μας.

Έχεις ασχοληθεί και με τη μόδα. Ποια είναι η σχέση σου μαζί της;

Αρχή μου είναι να ακολουθώ πάντα και σε όλα την προσωπική μου αισθητική: στη μουσική που θα ακούσω, στους ανθρώπους που θα δω, στους καλλιτέχνες που θέλω να ακολουθήσω, στον τρόπο που ζω... Η αισθητική για μένα είναι ένα ευρύτερο φαινόμενο. Το ίδιο ισχύει και για τη μόδα. Θεωρώ ότι εκφράζει την τάση της εποχής, κάτι από τον σύγχρονο άνθρωπο. Μου αρέσει να την ακολουθώ μέχρι εκεί που με εκφράζει. Μου αρέσουν όμως και οι εναλλακτικές προτάσεις. Να μεταμορφώσεις κάτι παλιό σε καινούριο, όπως, για παράδειγμα, να "πειράξω" και να φέρω στο παρόν ένα ρούχο της μητέρας μου. Μου αρέσει να συνδυάζω τις εποχές.

Με το lifestyle πώς τα πας;

Είναι κάτι που μας επιβάλλεται και όσο κι αν θέλεις να εναντιωθείς, είναι δύσκολο να το αποφύγεις. Είναι μια σειρήνα που σε καλεί, το ξέρω και το νιώθω ως γυναίκα, τελικά κάπου θα σε αγγίξει. Έχει σημασία να το διαχειρίζεσαι και να μην ενδίδεις. Προσπαθώ να αντιστέκομαι όσο μπορώ με τον τρόπο της ζωής μου, αλλιώς χάνω τον ύπνο μου. Όσο περισσότερο καταχρώμαι τον εαυτό μου και την ενέργειά μου, τόσο περισσότερα θα πρέπει να κάνω μετά για να ξαναβρώ την ισορροπία και τη γαλήνη μου. Πριν κάνω γιόγκα, Πιλάτες και βελονισμό για να αποφορτιστώ, είναι καλύτερα να φροντίσω να μη φορτιστώ.

Από πού αντλείς χαρά και δύναμη για να αντιμετωπίσεις αυτή τη δύσκολη κατάσταση που ζούμε τα τελευταία χρόνια;

Από όπου μπορώ. Στόχος μου δεν είναι η ευτυχία, αλλά η εξέλιξή μου. Και δε θέλω καμία από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε να μας κρατήσει στάσιμους ή να μας οδηγήσει σε σκοτεινά μονοπάτια. Στόχος μου είναι να πάω στο φως και να είμαι δυνατή για να στηρίξω τους ανθρώπους γύρω μου και αυτοί εμένα, αν χρειαστεί. Αντλώ από τους άλλους και αυτοί από εμένα. Πιστεύω στον άνθρωπο. Άλλωστε και το θέατρο για τον άνθρωπο μιλάει, γι’ αυτό και έχει επιβιώσει όλους αυτούς τους αιώνες.

Φωτο: Γιούλη Γεωργαντίδου

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για Mόδα, Ομορφιά, Συγχρονη Ζωή, Πολιτισμό, Design και Γαστρονομία στο madamefigaro.gr