September 2025
X

Full Moon Dinner by MF

Κέφι, το ελληνικό! | Πώς το #FullMoonDinnerbyMF μετατράπηκε σε ξέφρενο πάρτι

Κέφι, το ελληνικό! | Πώς το #FullMoonDinnerbyMF μετατράπηκε σε ξέφρενο πάρτι

Full Moon Dinner by Madame Figaro | Τα highlights ενός δείπνου που γιόρτασε την πανσέληνο του Ιουλίου

Full Moon Dinner by Madame Figaro | Τα highlights ενός δείπνου που γιόρτασε την πανσέληνο του Ιουλίου

S.Pellegrino και Acqua Panna | Iταλική φινέτσα και δροσιά στο Full Moon Dinner της Madame Figaro

S.Pellegrino και Acqua Panna | Iταλική φινέτσα και δροσιά στο Full Moon Dinner της Madame Figaro

FullMoonDinnerbyMF | Μία βραδιά στην Αθηναϊκή Ριβιέρα υπό το φως της πανσελήνου και άρωμα Προβηγκίας με το αγαπημένο μας Rose de Provence Minuty

FullMoonDinnerbyMF | Μία βραδιά στην Αθηναϊκή Ριβιέρα υπό το φως της πανσελήνου και άρωμα Προβηγκίας με το αγαπημένο μας Rose de Provence Minuty

Full Moon Dinner by MF | Η τέχνη του να ζεις το κάθε λεπτό με ξεχωριστό στιλ από την Breitling

Full Moon Dinner by MF | Η τέχνη του να ζεις το κάθε λεπτό με ξεχωριστό στιλ από την Breitling

A night at the Riviera | Το Ploom έφερε την premium εμπειρία του στο Madame Figaro Dinner στο Barbarossa

A night at the Riviera | Το Ploom έφερε την premium εμπειρία του στο Madame Figaro Dinner στο Barbarossa

Full Moon Dinner by MF | Η Χριστίνα Κοντοβά με χρυσή maxi φούστα και flat σανδάλια

Full Moon Dinner by MF | Η Χριστίνα Κοντοβά με χρυσή maxi φούστα και flat σανδάλια

Full Moon Dinner by MF | Ποιοι παραβρέθηκαν στο δείπνο του Madame Figaro

Full Moon Dinner by MF | Ποιοι παραβρέθηκαν στο δείπνο του Madame Figaro

Full Moon Dinner by MF | Η Μελίνα Κόντη με bias cut φόρεμα στο χρώμα του καλοκαιριού

Full Moon Dinner by MF | Η Μελίνα Κόντη με bias cut φόρεμα στο χρώμα του καλοκαιριού

Full Moon Dinner by MF | Η Τόνια Σωτηροπούλου φόρεσε το must have φόρεμα του καλοκαιριού

Full Moon Dinner by MF | Η Τόνια Σωτηροπούλου φόρεσε το must have φόρεμα του καλοκαιριού

Celebrities

Δημήτρης Καταλειφός: "Η τέχνη σήμερα έχει γίνει μόδα, κι αυτό είναι ανυπόφορο"

31.07.2023
Δημήτρης Καταλειφός: "Η τέχνη σήμερα έχει γίνει μόδα, κι αυτό είναι ανυπόφορο" Πάτροκλος Σκαφίδας©

Ο σπουδαίος ηθοποιός επιστρέφει στην Επίδαυρο μετά από 30 χρόνια!

Μιλήσαμε με τον σπουδαίο Έλληνα ηθοποιό για την επιστροφή του στην Επίδαυρο μετά από 30 χρόνια σε ένα ρόλο ζωής, αυτόν του "Οιδίποδα Επί Κολωνώ" του Σοφοκλή, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιώργου Σκεύα πλάι σε έναν εξαιρετικό θίασο, αλλά και για τον σημερινό ρόλο του θεάτρου, τα social media, την ανθρωποφαγία που επικρατεί και τη μάστιγα του κινητού τηλεφώνου.

Έχετε δηλώσει ότι κάθε φορά που μπαίνετε σε μία παράσταση είναι σαν την πρώτη φορά. Αυτή η λογική σας κρατάει σε εγρήγορση;
Σίγουρα αλλά το απαιτούν και τα πράγματα κάθε φορά. Κάθε παράσταση έχει μια άλλη ατμόσφαιρα και σου ανοίγει έναν άλλο κόσμο στον οποίο καλείσαι να μπεις, να τον γνωρίσεις και να εμπλακείς όσο πιο προσωπικά γίνεται προκειμένου να συνδεθείς με το έργο και το ρόλο. Είναι όπως κάθε φορά που ερωτεύεσαι έναν άγνωστο άνθρωπο, οπότε για να τον γνωρίσεις είσαι πάντα ένα άγραφο χαρτί. Στο βάθος, βέβαια, υπάρχει η εμπειρία που στην ουσία είναι κάποια κλειδιά που έχεις στη διάθεση σου αλλά η αθωότητα είναι πάντα το ζητούμενο. Δηλαδή να μην επαναπαυτείς σε αυτά που ξέρεις αλλά να ανακαλύψεις κάτι καινούργιο. 

Φέτος θα βρεθείτε ξανά στην Επίδαυρο μετά από πολλά χρόνια με τον "Οιδίποδα Επί Κολωνώ” στις 4 και 5 Αυγούστου όπου ερμηνεύετε τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο. Ποιες ήταν οι πρώτες σας εμπειρίες στο Αργολικό θέατρο;
Έχω βρεθεί τρεις φορές στην Επίδαυρο στο παρελθόν με το Αμφι-θέατρο υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Σπύρου Ευαγγελάτου. Στα πολύ νιάτα μου έχω παίξει στους "Επιτρέποντες” του Μενάνδρου (Ονήσιμος, 1980), έπειτα στις "Νεφέλες” του Αριστοφάνη (Σωκράτης, 1989) και στις "Βάκχες” το 1993. Οπότε στην ουσία πριν από 30 χρόνια ήταν η τελευταία φορά. 

Έχετε βρει έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας με τον Γιώργο Σκεύα;
Ναι είναι η πέμπτη φορά που κάνουμε κάτι μαζί. Ξεκινήσαμε με ένα μονόλογο του Beckett, το "Τέλος” στο θέατρο Εμπορικόν, μετά συνεχίσαμε με τον "Θάνατο του εμποράκου” του Arthur Miller , το "Τέλος του παιχνιδιού” επίσης του Beckett, τη "Ράβδο” και τώρα τον "Οιδίποδα Επί Κολωνώ”. Με τον Γιώργο έχουμε γίνει φίλοι, έχουμε αποκτήσει μία γρήγορη συνεννόηση, με ξέρει και τον ξέρω και αυτό είναι καλό. Πάντα έχω ανάγκη να δουλεύω με ανθρώπους που γνωριζόμαστε γιατί αυτό με κάνει και εμένα να νιώθω πιο άνετα, κάτι που έχει συμβεί πολλές φορές στη ζωή μου.

Δουλεύοντας πάνω στο έργο ποια ανακαλύπτετε ότι είναι τα μεγαλύτερα θέματα και ερωτήματα πού θέτει;
Καταρχάς είναι ένα αριστουργηματικό έργο όπως ανακαλύπτω και μου αρέσει που το ανακαλύπτω όχι επειδή μας το λένε οι θεωρητικοί αλλά επειδή σιγά-σιγά επαληθεύεται από την καθημερινή πρόβα. Παλιότερα έλεγα ότι ο "Οιδίπους Τύραννος” ήταν το αριστούργημα, τώρα όμως βλέπω ότι ο "Οιδίπους Επί Κολωνώ” είναι ένα εξίσου μεγαλοφυές έργο αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο. Επειδή ο Σοφοκλής το έγραψε πολύ μεγάλος, κοντά στα 90, θέτει το μεγαλειώδες ερώτημα για το μυστήριο της ζωής και του θανάτου, το οποίο απασχολεί τους πάντες και ειδικά όταν κάποιος μεγαλώνει και πλησιάζει προς το τέλος. Επειδή έχω παίξει αρκετά Beckett στο θέατρο βλέπω με ένα περίεργο τρόπο πώς συναντιούνται αυτοί οι δύο μεγάλοι τραγικοί. Το δεύτερο τεράστιο ζήτημα που θέτει το έργο είναι η αναγκαιότητα μιας κοινωνίας να είναι ανοιχτή, ανεκτική και δίκαιη απέναντι στον άνθρωπο. Στο συγκεκριμένο έργο η Αθήνα αντιπροσωπεύει αυτού του είδους την κοινωνία, η οποία προβάλλεται μέσα από τον Σοφοκλή σαν την ιδανική, ουτοπική θα λέγαμε κοινωνία που δέχεται με μεγάλη ανθρωπιά και δικαιοσύνη τον άνθρωπο που πάσχει όπως ο Οιδίποδας. Ενώ στον "Οιδίποδα Τύραννο” ο ήρωας κατακρημνίζεται, εδώ είναι ένας άνθρωπος που έχει καταντήσει ένα τίποτα και στο τέλος ανυψώνεται. Έχει δηλαδή την ακριβώς αντίστροφη πορεία. Και μέσα από αυτή την ανύψωση είναι σαν μας λέει ο Σοφοκλής με ένα τρόπο ότι οι θεοί, η μοίρα χρωστάνε στον πάσχοντα άνθρωπο μια δικαίωση. Στην τραγωδία αυτό συμβαίνει ουσιαστικά με την ανάληψη του Οιδίποδα γιατί πέθανε με ένα πολύ μυστηριώδη τρόπο που μας θυμίζει την ανάληψη του Χριστού στη χριστιανική θρησκεία. Δεν πεθαίνει σαν άνθρωπος, πεθαίνει σαν ήρωας, σαν ημίθεος. Ποιος; Ο άνθρωπος που έχει φτάσει στις μεγαλύτερες συμφορές. Σαν να έγραψε ο Σοφοκλής τον "Οιδίποδα Επί Κολωνώ” για να δικαιώσει τον άλλον που αδίκως έπαθε όσα έπαθε. 

Βρίσκετε σημεία ταύτισης ή ενδεχομένως συμπάθειας προς τον ήρωα που ερμηνεύετε;
Βρίσκω όλο και περισσότερα σημεία όταν συνειδητοποιώ πόσο διαχρονικό είναι το θέμα του έργου. Γιατί ο Οιδίποδας στην ουσία συνοψίζει τον άνθρωπο με τις άπειρες συμφορές και τα παθήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει μέσα στη διάρκεια της ζωής του. Ο Οιδίποδας θα μπορούσε να είναι σαν ένα μετανάστη που έρχεται από την Ασία και τον δέχεται μία χώρα. Δηλαδή υπάρχει αυτό το θέμα του ανθρώπου που έρχεται εξόριστος κάπου και μία κοινωνία έχει μία ανθρωπιά και τον δέχεται όπως κάνει η Αθήνα στον Οιδίποδα. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημερινό ειδικά στη χώρα μας. 

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το έργο δείχνει ένα δρόμο για την αντιμετώπιση του πιο αδύναμου από τη σημερινή κοινωνία, βέβαια μάλλον το αντίθετο συμβαίνει όπως είπατε και εσείς. 
Η διαφορά είναι ότι στις μέρες μας όταν ένας άνθρωπος έχει κακοπάθει του δίνουμε άλλη μία κλωτσιά. Στο έργο ο Οιδίποδας λέει μια πολύ σημαντική φράση, ότι μονάχα εδώ, δηλαδή στην Αθήνα, βρήκα ανοχή και αγάπη στην αλήθεια. Αυτός είναι ένας συγκλονιστικός στίχος. Επειδή τότε γινότανε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος και η Αθήνα βρισκόταν σε πολύ κακή κατάσταση, ο Σοφοκλής ήθελε να εμψυχώσει τους πολίτες και έτσι ανύψωσε την πόλη σαν να είναι η σπουδαιότερη και ιδανικότερη Δημοκρατία. Μέσα από αυτή την ανύψωση είναι σαν να ερχόμαστε εμείς σήμερα και να λέμε μακάρι να υπήρχε ένα τέτοιο κράτος, μία τέτοια κοινωνία, μία τέτοια Δημοκρατία.

Δείτε περισσότερα στο athinorama.gr

BEST OF NETWORK