Η γυναίκα που μας σύστησε στο εικαστικό κόσμημα ήθελε πάντα να συλλέγει ό,τι την γοήτευε και να το μοιράζεται.
30 χρόνια Eleni Marneri Gallerie. Από την Φωκίωνος Νέγρη στην Αγαθουπόλεως και τελευταία κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, η Eleni Marneri Gallerie αναδεικνύει εδώ και τρεις δεκαετίες Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες και designers που εκφράζονται με πρωτοπόρα ματιά και προσωπική σφραγίδα μέσα από την τέχνη του κοσμήματος. Η επετειακή έκθεση Trinity που μόλις ολοκληρώθηκε ήταν ιδανική αφορμή για μια ενδιαφέρουσα, εφ'όλης της ύλης κουβέντα-αναδρομή στην δημιουργική της πορεία.
Η Eleni Marneri Gallerie είναι ένας χώρος-κόσμημα για την περιοχή και η Ελένη Μαρνέρη μια απόλαυση να σε ταξιδεύει στο υπέροχο σύμπαν της.
Πείτε μας πώς ξεκινήσατε, ποιο ήταν το όραμα;
Δεν είχα κάποια ιδιαίτερη σχέση με το κόσμημα αλλά είχα πάντοντε μια μεγάλη αγάπη για την φύση και τα πετρώματα. Κάποια στιγμή βρέθηκα στο Μιλάνο σε μία έκθεση για πέτρες κι αυτό ήταν για μένα μια αποκάλυψη. Άρχισα να ταξιδεύω, να πηγαίνω σε εκθέσεις κι αυτό μου άνοιξε ένα δρόμο πολύ διαφορετικό και με έβαλε σε μια διαδικασία σκέψης: "γιατί να μην κάνω μια γκαλερί κοσμήματος;” Τότε, είχε ξεκινήσει στην Ελλάδα και μια ομάδα νέων σχεδιαστών στο σύγχρονο κόσμημα κι έτσι αρχίσαμε να δημιουργούμε μαζί. Αρχικά στην Φωκίωνος Νέργη που ήταν ένας μικρός χώρος. Στην συνέχεια στην Αγαθουπόλεως, σε ένα υπέροχο art deco οίκημα όπου ήθελα να μπαίνει ο κόσμος και να ξεχνιέται. Αρχίσαμε να φιλοξενούμε εικαστικούς, δέσαμε την τέχνη με την μόδα με συνεργασίες με την Μαρία Μάστορη, τον Δημήτρης Ντάσιο, τον Filep Motwary, την Βάσω Κόνσολα, μετά ακολούθησε κι ένας χώρος για παιδιά με θέατρο, ζωγραφική, χορό και κάναμε πολύ όμορφα πράγματα, πολύ διαφορετικά και δημιουργικά. Φυσικά, όλο αυτό επιβίωνε από την πώληση κι επειδή ήταν τόσο προχωρημένο κι εξελιγμένο είχαμε πελάτες από όλες τις περιοχές, ακόμη κι από επαρχία. Είμαστε όμως σε μία περιοχή που είχε αρχίσει να υποβαθμίζεται και με την κρίση που αφουγκραζόμαστε να "έρχεται” πήρα την απόφαση να φύγουμε. Στο τέλος του '11 εγκατασταθήκαμε εδώ. Ο χώρος είχε μια εξαιρετική δόνηση, όπως και η περιοχή ολόκληρη, δίπλα στο μουσείο, στην Ακρόπολη και μπήκαμε πολύ δυναμικά κάναμε πολλά καινούργια πράγματα, πολλές εκθέσεις, Από το Σκοτάδι στο Φως ήταν η πρώτη μας έκθεση, μας κάλεσαν στην Βαρκελώνη να παρουσιάσουμε την δουλειά μας, και εκεί ξεκίνησε η μεγάλη κρίση...
Τι σας έμαθε η κρίση;
Η κρίση είναι ένα μεγάλο μάθημα και μια πρόκληση να αντισταθούμε, να αντέξουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή είναι η νέα πραγματικότητα. Αν δεν ξεχάσουμε το πριν που ήταν ψεύτικο, δεν ήταν αληθινή ανάπτυξη της χώρας, δεν θα επιβιώσουμε.
Με τι κριτήριο επιλέγετε τα ονόματα που φιλοξενείτε;
Πιο παλιά, όποτε με συγκινούσε κάτι, ήθελα να το αποκτήσω. Να κάνω την προσωπική μου συλλογή και να την μοιραστώ. Έβλεπα ένα κόσμημα και σκεφτόμουν "αυτό θα ταίριαζε στην τάδε”. Έτσι απέκτησα μια προσωπική σχέση με τους πελάτες μου. Σήμερα, για να φιλοξενήσω κάποιον πρέπει η δουλειά του να έχει ένα ενδιαφέρον, πρέπει να δω έμπνευση, γνώση, τεχνική, συναίσθημα, ποιότητα υλικών, ταυτότητα. Βλέπω πολλές δουλειές αλλά δεν έχουν όλες ενδιαφέρον και δεν θέλω να χαϊδέψω τα αυτιά κανενός αν δεν μπορεί να υπερασπιστεί αυτό που κάνει. Δεν θα τον βοηθήσω, αντίθετα θα τον παγιδεύσω.
Τι πρέπει να έχει ένας νέος δημιουργός για να πετύχει στο κόσμημα;
Παλιότερα γινόσουν τεχνίτης, σήμερα οι εφαρμογές είναι απεριόριστες. Γι αυτό χρειάζονται σπουδές και εμπειρία εξωτερικού - στο εξωτερικό υπάρχει επαγγελματισμός.
Πώς θα περιγράφατε τον χώρο σας;
Είναι ένας χώρος ανοιχτός σε καινούργιες ιδέες όπου η τέχνη συναντά την μόδα με μια ευρύτερη έννοια. Θέλω να έχει μια φρεσκάδα γι αυτό είμαι πολύ ανοιχτή σε διαφορετικά πράγματα. Επίσης, μου αρέσουν οι αλλαγές, τα σκηνικά γι αυτό και με κάθε διαφορετική δραστηριότητα αλλάζει κι ο χώρος. Μου αρέσουν τα θέματα, σε ό,τι κάνουμε - ζωγραφική, έπιπλα, κεραμικά, μουσικό θέατρο - υπάρχει από πίσω μια ιστορία.
Μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια πώς έχετε εξελιχθεί;
Όταν εργάζεσαι πολύ πάνω σε αυτό που αγαπάς σε κάνει πιο δυνατό, πιο απροστάτευτο για να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου και να γίνεις τελικά πιο δυνατός. Αυτό είναι για μένα πολύ σημαντική εξέλιξη. Έτσι πορεύτηκα, έτσι ήταν η ζωή μου, δεν φοβόμουν την δουλειά, το ρίσκο, ήθελα πάντα να κάνω κάτι και να το μοιραστώ με τους άλλους. Σαν να ήμουν ταγμένη σε αυτό.
Τί αποτύπωμα θα θέλατε να αφήσετε;
Αυτό που έκανα το έκανα με μεγάλη αγάπη και φροντίδα, και θα ήμουν χαρούμενη να το συνεχίσει κάποιο νέος, να το πάει παραπέρα. Η ανιψιά μου, Έρση Καλοζάκη είναι ήδη μαζί μου από το 2006 ως Gallery Coordinator. Διαφορετικά το έργο μου είναι η ίδια η δουλειά μου.
Ποιος έχει επηρεάσει την αισθητική σας;
Δεν έχω κάποιο πρότυπο. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον όπου υπήρχε μια αισθητική με μια λιτότητα και μια ιδεολογία. Ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος της ποιότητας και με έμαθε να κάνω ό,τι μου αρέσει και να είμαι ελεύθερη και κάπως έτσι βρήκα τον δρόμο μόνη μου.
Κάποια προσωπικότητα που συναντήσατε και θα θυμάστε;
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον που συνάντησα, αλλά πάντα με γοήτευαν άνθρωποι με δύναμη, ελεύθερη σκέψη και απλότητα. Η Μποβουάρ, η Γιουρσενάρ, η Αρβελέρ δεν τις συνάντησα αλλά με επηρέασαν στην ελευθερία της σκέψης μου. Και στον κινηματογράφο, μου άρεσαν οι Γκλέντα Τζάκσον και Βανέσα Ρέντγκρεηβ.
Αγαπημένοι σας δημιουργοί;
Yamamoto, Alaia, Comme des Garcons, Jil Sander. Είμαι της γιαπωνέζικης αισθητικής. Από μικρή με γοήτευε η διαφορετικότητα, όχι αυτό που φωνάζει αλλά αυτό που είναι διακριτικό κι έχει ταυτότητα.
Αγαπημένοι σας καλλιτέχνες;
Ο Ροντέν, ο Νταλί, ο Ιερώνυμος Μπος, η Γιαγόι Κουσάμα. Μου αρέσει πολύ η μουσική, η κλασική, η προκλασική κι όλα τα αυθεντικά, παραδοσιακά ακούσματα.
Αγαπημένη σας εποχή;
Το σήμερα!
Ένα motto που σας εκφράζει;
θέλω να ζω την κάθε στιγμή. Είμαστε ένα τίποτα γι αυτό κάθε στιγμή είναι πολύτιμη. Ας κρατάμε τις στιγμές.
Τι θα συμβουλεύατε το νεότερο εαυτό σας;
Δεν νομίζω ότι θα άλλαζα πολλά. Θα έκανα μόνο μεγαλύτερα διαλείμματα. Όλο αυτό ήταν πολύ αυτοδημιούργητο, είχε ταχύτητες κι εγώ ήμουν πάντα στο επόμενο βήμα, δεν προλάβαινα να μείνω λίγο σε αυτό που είχα φτιάξει και να το απολαύσω.
Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που ξεκινάει τώρα;
Να μην φοβάται τίποτα, να τολμά, να ρισκάρει, να αγαπάει, να δουλεύει και να είναι ανοιχτός. Και να έχει ανησυχίες.
Τι είναι το κόσμημα;
Είναι σύμβολο δυνατό, προστασία, ομορφιά, είναι μια συνέχεια - όλοι οι άνθρωποι από την μέρα που γεννιούνται έχουν ένα κόσμημα είτε είναι σταυρός, είτε σκουλαρίκι, είτε μάτι-φυλαχτό.
Έχετε μια μεγάλη συλλογή.
Ναι, πάντα είχα συλλογές, διότι ήθελα να αποκτήσω όσα με γοήτευαν και να τα μοιραστώ, αυτό μου αρέσει, το ότι μοιράζεσαι την χαρά, την ομορφιά χωρίς να είσαι επιφανειακός. Δεν το κάνω για να το δει ο κόσμος, είναι ο θησαυρός μου, είναι ο κόσμος μου.
