Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της.
Είδαμε:
Τη Julia Krahn να φέρνει την Σαπφώ στο σήμερα. Είναι σχεδόν διονυσιακό να παρακολουθείς ένα πολιτιστικό δρώμενο στο Κάστρο Μυτιλήνης, αυτόν τον αρχιτεκτονικά άρτιο χώρο που διακρίνεται για την αισθητική και την ιστορία του. Η εμπειρία γίνεται ακόμη καλύτερη όταν επιλέγεις τη σωστή στιγμή της ημέρας – εκεί ο ήλιος ολοκληρώνει την ημερήσια τροχιά του, δύοντας στα νερά της θάλασσας, καθώς και όταν εκείνη φέρει την υπογραφή της Julia Krahn.
Γεννημένη στη Γερμανία – το αντιλαμβάνεσαι από τη γοτθική της ομορφιά με τη γεωμετρία του προσώπου να μην περιορίζει τα εκφραστικά της μέσα, η πολυσχιδής καλλιτέχνις οραματίζεται και εν τέλει υλοποιεί δρώμενα που στο σώμα τους συναντώνται ποικίλες μορφές τέχνης υπό ένα πρίσμα ξεκάθαρα προσωπικό, αλλά με συλλογική ματιά. Η αισθητική της έχει δεχθεί επιρροές από την Ιταλία, στην οποία ζει και δραστηριοποείται σήμερα. Αυτές είναι οι σκέψεις που γυρνούν στον εγκέφαλό μου όσο αναμένω την εμφάνιση της. Ανάσα. Η ίδια περπατά στην άκρη του κάστρου. Η μουσική αλλάζει. Αποκτά τελετουργικό χαρακτήρα. Μία μυσταγωγική γοητεία, ικανή να σε μεταφέρει νοητά σε μία διεύθυνση διαφορετική με οδηγό τον παλμό της χωρίς, όμως, να σε αποσυνδέσει από το περιβάλλον που πατάς. Άλλωστε, νομίζω ότι η γείωση συνιστά αναπόσπαστο στοιχείο της ουσίας της.
Δεν είναι εύκολο να αποκωδικοποιήσεις τη σύλληψή της. Απαιτούνται γνώσεις, υπόβαθρο, μα το σημαντικότερο: στοχοπροσήλωση. Το βλέμμα σου να ακολουθεί τις κινήσεις της και τον ρυθμό που η μουσική επιτάσσει. Η προσοχή να μην διασπάται – η αφαίρεση υπάρχει μόνο ως εικαστική μέθοδος. Για το "Hesperus – The Lost Child (Έπρεπε – Το χαμένο παιδί)", η ταλαντούχα κυρία Krahn ερμηνεύει την ποιήτρια Σαπφώ ως σίβυλλα της εποχής. Αν και η ποίηση της Σαπφούς είναι φύσει ερωτική, η καλλιτέχνις δεν εστιάζει στον δυαδικό τρόπο συνείπαρξης που ο έρωτας αρέσκεται στο να συνθέτει, αλλά στο σύνολο. Κάπως έτσι, η ερμηνεία των ποιημάτων περνά μέσα από ένα οικουμενικό πρίσμα με αποδέκτη όλους εμάς και το σπίτι που μοιραζόμαστε: τον πλανήτη Γη.
"Αυτά τα αποσπάσματα της Σαπφούς δεν είναι ερωτικά ποιήματα. Δεν θέλω να μιλήσω για τον έρωτα, αλλά για την έλλειψή του, απέναντι στον πλανήτη, τους διπλανούς μας, απέναντι στον εαυτό μας", μού εκμυστηρεύτεται μετά το πέρας της αφοπλιστικής τελετουργίας της με κλιμακούμενη ένταση και ένα φινάλε που σαν φυλαχτό κρατάμε όσοι το μοιραστήκαμε το βράδυ του Σαββάτου (22 Ιουνίου) στη Μυτιλήνη. Δεν ήταν τυχαίο το ότι είχε Πανσέληνο εκείνη τη νύχτα. Το επιβλητικό της φως μαζί με τον Εσπέρο είναι εκείνα που δημιουργούν το μονοπάτι για την οικεία και όλες τις αρετές που εσωκλείει στους τοίχους και τις πόρτες του.
Δοκιμάσαμε:
Τη γεύση της λίμνης Βουλιαγμένης με το καλύτερο συνοδευτικό. Θα μπορούσα να μιλώ και να γράφω ώρες ολόκληρες για αυτό που αντίκρισα κατάματα πριν από δύο ημέρες και αναπολώ τώρα που προσπαθώ να το αποδώσω. Για εκείνο το αναγεννητικό συναίσθημα που φώλιασε μέσα μου όταν είδα τον ήλιο να δύει στους σμιλεμένους βράχους της λίμνης Βουλιαγμένης και τα νερά της να διατηρούν την ηρεμία και τη γαλήνια όψη τους. Σε πλήρη εναρμόνιση η μουσική και το πρώτο cocktail που κατέφτασε με διάθεση δροσιστική και εσάνς ειδυλλιακή στο τραπέζι μου.
Αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε ένα κοχύλι, ναυαγός κρυμμένος μα διόλου παραπονεμένος. Ίσως και να είμαι. Ξέρω το όνομά του. AbraOvata. Είναι εκείνο που χάρισε το όνομά του στο εστιατόριο της λίμνης Βουλιαγμένης, το οποίο από το περασμένο καλοκαίρι που άνοιξε τις φιλόξενες πόρτες του πραγματοποιεί καθημερινά γαστρονομικά ταξίδια με "καπετάνιο" τον διεθνή John Σκοτίδα, έναν chef που γνωρίζει όσο λίγοι να περιπλανάται γαστριμαργικά ανά τον κόσμο. Δικός μου συνοδοιπόρος το Don Papa Rum και το bespoke menu, το οποίο συνορχήστρωσε για να μάς καλοδεχτεί στην περίμετρο μίας λίμνης που απέχει μόλις σαράντα λεπτά στην πράξη από το κέντρο της Αθήνας, αλλά νοητά συνιστά ταξίδι σε έναν ασύγκριτα καλοκαιρινό προορισμό.
Είμαστε στο τραπέζι και το dinner αρχίζει να ξεδιπλώνει τον ελληνόστροφο with a twist χαρακτήρα του. Η αρχή γίνεται με φρέσκο, ζυμωτό ψωμί, το οποίο καταφτάνει στο τραπέζι με ελαφρώς "καμένο" - πόσο απαλή γεύση αφήνει στον ουρανίσκο – βούτυρο, έναν αφρώδη σε υφή ταραμά και μία καπνιστή κοπανιστή που περιέχει gochujang, μια καυτερή, κορεάτικη κόκκινη πιπεριά σε ζύμωση. Οι περουβιανές νότες που ο John Σκοτίδας έχει προσθέσει σε κάθε του δημιουργία έκδηλες σε εικόνα και ουσία. Το καταλαβαίνεις και στον τόνο – προσπερνώ δύο πιάτα, αλλά η σύνδεση είναι απαραίτητη, ο οποίος για παρέα εμπιστεύεται shisho πινελιές, kohirabi νότες και τρουφένιες σταγόνες.
Από τα ορεκτικά που δοκιμάσαμε, το λαβράκι καρπάτσιο με μαγιάτικο – το Don Chutney του ταιριάζει απολαυστικά πολύ τόσο σε απόχρωση όσο και σε pairing διάθεση, αλλά και οι σύγχρονοι κολοκυθοανθοί τυλιγμένοι σε τραγανή μελιτζάνα κλέβουν τις εντυπώσεις και σε κάνουν να θες να επιστρέψεις ξανά στο μέρος που η τελική γεύση σέβεται τον δημιουργό, την πρώτη ύλη και τον τελικό αποδέκτη, δηλαδή εμάς.
Ξεκάθαρο highlight το άριστα ψημένο φαγκρί με την τραγανή του κρούστα και το τρυφερό σώμα και τα χόρτα ακριβώς δίπλα του σε έναν πίνακα γεύσης που δεν θες να σταματήσεις να γεύεσαι. Ο επίλογος πάντα γλυκός με την τάρτα dulce de leche και τη μπανάνα να σου κλείνουν το μάτι και το Don Papa Rum σε συνεργασία με το AbraOvata να έχουν δημιουργήσει a summer night to remember.
Ξεχωρίσαμε:
Το πρώτο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Κιμώλου. Με τα κρυστάλλινα νερά της να αποτελούν το σήμα κατεθέν και την κυκλαδίτικη slow living φιλοσοφία της τον κύριο λόγο να βρεθείς για λίγο στο σαγηνευτικά θερινό μικρο-σύμπαν της, η Κίμωλος φροντίζει και για τον πολιτισμό της. Μην ξεχνάς ότι η η δανειστική της βιβλιοθήκη είναι ένα από τα πολυφωτογραφημένα σημεία του νησιού. Φέτος, αποκτά το δικό της κινηματογραφικό Φεστιβάλ διά χειρός Aria Hotels και Glory Films.
Κατά τη διάρκεια του First Aria Screenings – Kimolos International Film Festival, όπως ονομάζεται θα προβληθούν τρεις ταινίες πρόσφατης παραγωγής, σε συνεργασία με την Rosebud.21 και το Athens International Food Film Festival. Ο λόγος για τις: "Στη Φωτιά” (2023) του Τραν Αν Χουνγκ, "75 Μέρες” (2020) του Μ. Α. Ρομέρο, "Κάποια μέρα θα πούμε τα πάντα ο ένας στον άλλον” (2023) της Έμιλι Ατέφ και ο τόπος το The Windmill Kimolos. Από τις 29 Ιουνίου μέχρι και την 1η Ιουλίου.
Το νέο sw-IT place της Νέας Πεντέλης. Δεν περίμενα ότι θα χρειαστεί να φτάσω στην άλλη πλευρά της Αθήνας – μένω Νότια Προάστια – για να γευτώ ένα από τα καλύτερα παγωτά που έχω δοκιμάσει. Μαστιχωτό, με ήπια επίγευση και απολαυστικό σώμα. Montée, το όνομα και η διεύθυνση που πρέπει να αναζητήσεις. Η ιστορία του ξεκινά όπως ακριβώς ξεκινούν οι καλύτερες ιστορίες. Με δύο φίλους, τον Γιώργο Γιακουμάκη και τον Λάμπρο Ζαρκαδούλα, των οποίων η παράλληλοι βίοι στη ζαχαροπλαστική, αλλά και τα τυχαία -και τελικά μοιραία- συναπαντήματά τους στις κουζίνες ηχηρών brands, τους οδήγησαν σε ένα κοινό όνειρο. Μία γαλλική patisserie, με προσεγμένη αισθητική και πρώτες ύλες από αυστηρά επιλεγμένους μικρο-παραγωγούς από διάφορα σημεία της Ελλάδος.
Τη διάκριση του The Lynx Mountain Resort από το National Geographic. Είχα τη χαρά και την ευκαιρία να εισχωρήσω στη φιλοσοφία και την προσωποποιημένη εσάνς φιλοξενίας που προσφέρει πριν από μερικές εβδομάδες – θα διαβάσεις πολύ σύντομα για αυτό. Ένα καταφύγιο ηρεμίας – ακούς και παίρνεις τις ανάσες σου, καθαρού οξυγόνου, διαυγούς μενταλιτέ. Είναι ωραίο όταν οι καλές δουλειές επιβραβεύονται. Το The Lynx Mountain Resort επιλέχθηκε, λοιπόν, από τον National Geographic, προκειμένου να συμπεριληφθεί στην ειδική έκδοση Lakes & Mountains 2024 (κυκλοφόρησε αυτόν τον μήνα), που περιλαμβάνει μόνο 50 ξενοδοχεία από όλο τον κόσμο και κυκλοφορεί ανά δύο έτη. Συγχαρητήρια σε όλους τους εμπλεκόμενους, ξέρετε εσείς!
Ένα wellness not-to-be-missed ραντεβού. Ο Όμιλος Διβάνη (Divani Collection Hotels) και η Ελένη Πετρουλάκη με την Fitlab ομάδα της ενώνουν τις δυνάμεις τους και μας φέρουν μία αυθεντική εμπειρία wellness μέσα από μια σειρά από events, ξεκινώντας από την Κυριακή 30 Ιουνίου με
το Sunset Walk & Workout στην Αθηναϊκή Ριβιέρα. Οι συμμετέχοντες θα περπατήσουν σε μια παραθαλάσσια διαδρομή ως την Τρύπια Βάρκα και επιστρέφοντας θα τους περιμένει ειδικό πρόγραμμα workout στο Apollon Beach. Η ημέρα θα κλείσει με διαλογισμό μπροστά στο κύμα, στη θάλασσα του Σαρωνικού, την πιο μαγική ώρα της ημέρας, το ηλιοβασίλεμα. Υπάρχει καλύτερος τρόπος να υποδεχτούμε τον Ιούλιο; Ραντεβού αυτή την Κυριακή στο Divani Apollon Palace & Thalasso. Για να κλείσεις τη θέση σου, κάνεις κλικ εδώ.
