Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της.
Είδαμε:
Το Joker: Τρέλα για Δύο. Όταν κάθισα στην αναπαυτική μου θέση στα Village Cinemas στο The Mall Athens για να παρακολουθήσω σε avant premiere το σίκουελ του Joker, ομολογώ ότι δεν περίμενα αυτό που θα ακολουθούσε. Εξηγούμαι. Αναφέρομαι κυρίως στις ερωτήσεις συναδέλφων που δεν κατάφεραν να δώσουν το παρών και σε θαυμαστές της πρώτης ταινίας, από το ίδιο βράδυ μέχρι και το απόγευμα της επομένης. Έχοντας διαβάσει κριτικές από το εξωτερικό, οι οποίες ακροβατούν ανάμεσα στην αποθέωση και την απογοήτευση, όλοι είχαν απορία τι επρόκειτο να δουν επί της μεγάλης οθόνης. Γιατί, το ότι θα το βλέπανε ήταν δεδομένο.
Τα φώτα χαμηλώνουν, οι τίτλοι αρχής ακολουθούν και ξάφνου εμφανίζεται στην οθόνη ο Joker σε μία μικρού μήκους animation εκδοχή του – ένα ευφάνταστο pop welcome drink για όσα θα ακολουθούσαν. Διότι, το Joker: Τρέλα για Δύο – όπως τιτλοφορείται η ταινία στα ελληνικά – είναι pop με μία εγκληματική (sic) παραβατικότητα, η οποία στο τέλος ίσως να αποτελεί και το συστατικό στοιχείο της γοητείας που απελευθερώνει. Και αυτό δεν είναι κακό. Άλλωστε, τόσο ο Arthur όσο και η Lee (ο νέος θηλυκός ρόλος της ταινίας) την απελευθέρωση αναζητούν. Ο πρώτος από τα δυσχερή τετράγωνα της σκέψης του, η νέα προσθήκη από το μάταιο κυνήγι προσδιορισμού της ταυτότητας τους. Και οι δύο από τα δεσμά της φυλακής που μπορεί να τους στενεύουν, αλλά δεν αποτρέπουν τον έρωτά τους από το να ανθίσει.
Το δυαδικό παιχνίδι που ο Todd Phillips σκηνοθετεί συνοδεύεται από πάθος. Για τον έρωτα – υπάρχει άραγε πιο δυνατό συναίσθημα; -, την ίδια τη ζωή, του Arthur για τη Lee και το αντίστροφο, του καθενός για τον εαυτό του. Την παρτιτούρα συνοδεύουν τραγούδια, πρωτότυπα γραμμένα για την ταινία, με τη Lady Gaga να επιβεβαιώνει για ακόμη μία φορά το εύρος του ταλέντου και των φωνητικών της χορδών και τον Joaquin Phoenix να λειαίνει τις γωνίες της συμπεριφοράς του.
Η δίκη του Arthur ξεκινά. Στην πρώτη ταινία, προχώρησε σε αρκετές παραβατικές πράξεις με τους φόνους να παίρνουν το σώμα της εκδίκησης και τις σφαίρες το σχήμα της προσωπικής δικαιοσύνης. Όμως, πού αρχίζει ο Arthur και πότε ολοκληρώνει ο Joker; Σε αυτόν τον ανατρεπτικό χορό, πραγματικότητα και φαντασία εναλλάσσονται με βηματισμό ταχύ και δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς τα όρια του κάθε σύμπαντος. Ακόμη, και ο άμεσα ενδιαφερόμενος.
Όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα, η νέα σκηνοθετική απόπειρα του ταλαντούχου κυρίου Phillips μετριάζει την ιδιοφυή τρέλα που χαρακτήριζε το πρώτο μέρος, τοποθετεί την αγάπη (όχι απαραίτητα αποκλειστικά απέναντι στον άλλον) στο επίκεντρο, επιδέχεται μελωδία – θα ήταν ιεροσυλία να χαρακτηριστεί musical, θυμίζει περισσότερο θεατρικό performance στο πανί κινηματογράφου – και διχάζει. Όπως κάθε αλλαγή. Με τη φωτογραφία να εντυπωσιάζει και το μοντάζ να κερδίζει ακόμη και τους πιο απαιτητικούς, το σενάριο και η προοπτική που ο ρόλος του Arthur αποκτά δεδομένα ξενίζει τους φανατικούς οπαδούς του πρώτου μέρους. Κερδίζει, όμως, τους υπόλοιπους. Και αυτό είναι από μόνο του επιτυχία.
Δοκιμάσαμε:
Την αμερικάνικη πρόταση των TGI Friday's. Αν υπάρχει μία ομάδα εκπλήξεων που μου αρέσει στη ζωή μου, αυτές είναι σίγουρα όσες αφορούν τη γεύση μου. Δεν το διαπραγματεύομαι. Ίσως, επειδή τις περισσότερες φορές με τρομάζουν. Ευτυχώς, πρόσφατα είχα την ευκαιρία να βιώσω μία από τις προαναφερθείσες σε μία διεύθυνση που έφτασα για να απολαύσω ξανά τα αγαπημένα μου πιάτα. Τα Tgi Friday's και η Μαρία Ρεπούσκου είχαν διαφορετική άποψη. Υποτάχθηκα. Και, τελικά, έπραξα σωστά.
Μου παρουσίασαν το νέο μενού ως ένα ταξίδι κατά μήκος της Route 66 και των γεύσεων που η αμερικάνικη κουζίνα παρουσιάζει σήμερα, αλλά και διαχρονικά. Στα ταξίδια όχι δεν λέω. Αυτό και αν ομολογούν όσοι με γνωρίζουν προσωπικά. Τέσσερα πιάτα, τέσσερα σημεία της μετά του Ατλαντικού ωκεανού ζωής δίνουν το δικό τους ραντεβού στο μέρος που κάθε Παρασκευή είναι μία ευλογία.
Πρώτος προορισμός η Νέα Υόρκη, η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, με τις χαρακτηριστικές γεύσεις του Sriracha Honey Chicken & Waffle με τραγανό buttermilk fried chicken, πάνω σε αλμυρή βάφλα με μπέικον και τυρί Colby να περιχύνονται με Sriracha honey glaze και δροσερή sour cream – ένα ισορροπημένο tidbit που οι λάτρεις του αλμυρού θα λατρέψουν. H γευστική διαδρομή συνεχίζει στην Φιλαδέλφεια, γνωστή για το θρυλικό Philly Cheesesteak Sandwich με λεπτοκομμένο tri tip Angus Αργεντινής, σοταρισμένες κόκκινες και πράσινες πιπεριές, λιωμένο cheddar σε ψημένο ψωμί.
Με γεύσεις ριζωμένες στον Αμερικάνικο Νότο και συγκεκριμένα στο Nashville του Τενεσί ακολουθεί το Pork Belly Burnt Ends, το οποίο συντίθεται από σιγομαγειρεμένες μπουκιές χοιρινής πανσέτας, καραμελωμένες με Smokey BBQ sauce, με τραγανά Frizzled Onions στην κορυφή τους, σπιτικό πουρέ πατάτας και ψητό καλαμπόκι στη συνοδεία. Το ταξίδι ολοκληρώνεται στην big easy Νέα Ορλεάνη με το Wicked Chicken που μαρινάρεται με τα χαρακτηριστικά Cajun μπαχαρικά, σοτάρεται σε στυλ blackening και περιχύνεται με Cajun Cream Sauce – προσωπικό μου αγαπημένο πιάτο με πικάντικη εσάνς και μία ανάλαφρη αίσθηση στον ουρανίσκο την επόμενη ημέρα. Απολαμβάνεται καλύτερα με ένα κοκτέιλ με βάση το gin για την απαραίτητη ισορροπία ανάμεσα στην οξύτητα και την αλμυρότητα των γεύσεων.
Και επειδή όταν η γεύση συνοδεύεται από τέχνη μάς αρέσει ακόμη περισσότερο, ο καλλιτέχνης b ζωγραφίζει τη δική του φουτουριστική εκδοχή της Αμερικής με ξεχωριστά σύμβολα να διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην τελική δημιουργία. Το Άγαλμα της Ελευθερίας, το γλυπτό LOVE της Φιλαδέλφεια και το εμβληματικό Hollywood sign παντρεύονται με την street διάθεση των Η.Π.Α. σε ένα επικό αποτέλεσμα από το east μέχρι το west.
Ξεχωρίσαμε:
Το μεγαλύτερο meeting μπύρας εν Ελλάδι. Ήταν το 1810, όταν το πρώτο Oktoberfest - η μεγαλύτερη γιορτή μπύρας και γερμανικού τύπου αλμυρών tidbits - πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο. Στην Ελλάδα, μόλις η περσινή χρονιά. Και στις δύο περιπτώσεις, η προσέλευση και η αγάπη ξεπέρασε κάθε μαθηματικό excel και προσδοκία. Κάπως έτσι, το δεύτερο Oktoberfest είναι γεγονός. Και συμβαίνει τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές.
Συνυφαίνοντας με έναν μοναδικό fun τρόπο την παράδοση (σε κάθε της εκδοχή) και την κουλτούρα του σήμερα, το Oktoberfest τσουγκρίζει τα ποτήρια της μπύρας του, με την Paulaner να πρωταγωνιστεί, με ενθουσιασμό και σταθερή ματιά στην αυθεντικότητα. Φέτος, ειδικά βαρέλια περιορισμένης εσοδείας θα έρθουν από την Βαυαρία στην Αθήνα, αποκλειστικά για το (κατα) δικό μας Oktoberfest. Παράλληλα, δεν θα απουσιάζουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία που κάνουν το Oktoberfest τόσο ξεχωριστό, όπως η παραδοσιακή γερμανική κουζίνα και οι τοπικές ενδυμασίες της χώρας που μας έκανε να περιμένουμε κάθε Οκτώβριο περισσότερο από κάθε άλλον μήνα - κι ας μην είμαστε σε διακοπές.
Τη Big Autumn Energy των Marks & Spencer. Το στιλ είναι κάτι μοναδικό. Νομίζω ότι όλοι μας συμφωνούμε σε αυτό. Μας χαρακτηρίζει, μας συστήνει στον χώρο, επηρεάζει τη διάθεσή μας, είναι ικανό να μας δώσει ένα γερό boost. Μέσα από τα ρούχα που επιλέγουμε να φορέσουμε, επιλέγουμε και την ταυτότητά μας. Τονίζουμε όσα επιθυμούμε, χαμηλώνουμε την ένταση σε όσα δεν μας ταιριάζουν και τόσο. Με αυτές τις αρετές συνδεθήκαμε στην παρουσίαση της Big Autumn Energy συλλογής των Marks & Spencer στο Plexi Space.
Η συλλογή περιλαμβάνει μια re-energised σειρά υφασμάτων, όπως tweed ύφασμα, μεταλλικές λάμψεις, ελαφριά μάλλινα και ιριδίζουσες παγιέτες. Oversized σχέδια και ρίγες κυριαρχούν στις επιλογές του φθινοπώρου με τη σειρά "Edit" να περιλαμβάνει βασικά κομμάτια που δεν πρέπει να λείπουν από καμία ντουλάπα, όπως κομψά jersey tops, ελαφριά πανωφόρια, cropped jackets και tailored maxi φούστες. Τα νέα υφάσματα δίνουν μια πνοή ανανέωσης στα καθημερινά outfits, επιτρέποντας στον καθένα να εκφράσει την Big Autumn Energy του μέσα από το στιλ του.
Τη grande γιορτή των sneakers. Είναι τα αγαπημένα μου παπούτσια. Τα φορώ στην καθημερινότητά μου, τα συνδυάζω με casual ή / και περισσότερο formal ρούχα, τα χαζεύω με τις ώρες στην οθόνη του υπολογιστή. Τα sneakers είναι στιλάτα, είναι πρακτικά, είναι πάντα μέσα στην μόδα - τι άλλο θέλει κανείς για να τα αγαπήσει; Ίσως, να κάνει μία βόλτα στο Sneakerness Athens, ένα φεστιβάλ αφιερωμένο στα υποδήματα που δεν απουσιάζουν ποτέ από τη λίστα με τα must haves.
Από τις 11 έως τις 13 Οκτωβρίου στο Παλιό Αμαξοστάσιο στο Γκάζι, σε έναν χώρο μεγαλύτερο των 4000 τ.μ., κορυφαία διεθνή sneaker brands και επιλεγμένα ελληνικά streetwear labels, τα οποία έχουν ήδη ανοίξει - ή πρόκειται να - τα φτερά τους στο εξωτερικό, δίνουν ραντεβού με όλους εμάς. Πρόκειται για μία μοναδική εμπειρία, την οποία συνθέτουν καλλιτεχνικές δράσεις, καινοτομίες, limited edition φορέσιμα μοντέλα, σπάνια κομμάτια του είδους, όλα όσα μάς οδηγούν στο να βαδίσουμε (sic) σε έναν περισσότερo street, but chic τρόπο ζωής. Γιατί, ο τρόπος που επιλέγουμε να ντυθούμε εκφράζει την προσωπικότητά μας - ή έστω τη ψυχοσύνθεση μας την εκάστοτε στιγμή. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η δυνατότητα να παρακολουθήσουμε ζωντανά το Custom Bespoke Shoe Designing Class από τη Sneakerschool της Ολλανδίας, καθώς και τα Sneaker Battles & Drops από το OG Market, το Sneakerdom και τον Φώτη Κουρούπη. Περισσότερες πληροφορίες βρίσκεις εδώ.
