Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της.
Είδαμε:
Ένα δάσος να μεγαλώνει στο κέντρο της πόλης. Στην πρώτη της έκθεση στην Citronne Gallery, η εικαστικός Χριστίνα Μήτρεντσε δημιούργησε ένα δασικό περιβάλλον, το οποίο ανθίζει με in citu ταμπεραμένο εντός της γκαλερί του Κολωνακίου (Πατριάρχου Ιωακείμ 19, σε οδό κι αριθμό). Σαν τα στοιχεία (δέντρα, θάμνοι κτλ) που συνθέτουν ένα δάσος, το οποίο δεν φοβάται να ανθίσει, αλλά και να αποδομηθεί για να αναγεννηθεί να ενώνονται με τέτοιο τρόπο δημιουργώντας ένα νέο εικαστικό σύμπαν, εντός του οποίου δεν μπορείς παρά να εισέλθεις. Ένα Wood Wide Web, το οποίο δεν μιμείται τον ιστό που μας ενώνει σήμερα (σ.σ. διαδίκτυο), αλλά μας επιστρέφει στον πρωταρχικό, τον φαινομενικά άναρχο, αλλά φυσικό: εκείνον του περιβάλλοντος.
Η συνολική πρόταση είναι κάτι παραπάνω από καλή. Δεν θα μπορούσε και διαφορετικά, δεδομένου ότι η κυρία Μήτρεντσε δεν είναι απλά μία ταλαντούχα εικαστικός, αλλά μία διεπιστημονική καλλιτέχνις που ενσωματώνει στην πρακτική της στοιχεία από την έρευνά της στον τομέα της δασολογίας και της μυκητολογίας. Έχοντας εξερευνήσει με εμμονή τη σχέση της ασώματης γνώσης με την ενσαρκωμένη εμπειρία και την υλικότητα, η Μήτρεντσε εισάγει μια άλλη "γλώσσα" στην εικαστική δημιουργία.
Η γλώσσα αυτή αποσκοπεί να αποδώσει την πορεία της φύσης μέσα από ένα οργανικό "διαδίκτυο", το οποίο εξηγεί την αέναη αδιαχώριστη σύνθεση της επιβίωσης, αποβίωσης, και αναβίωσης. Όπως σημειώνει και η ίδια η εικαστικός: "Τα μανιτάρια, όπως και τα βιβλία, είναι αποθήκες γνώσης και καταλύτες για μετασχηματισμό. Και τα δύο χρησιμεύουν ως ενδιάμεσοι χώροι μεταξύ του θανάτου και της ζωής. Υπό αυτό το πρίσμα, και τα δύο γίνονται αγωγοί συνέχειας, ενσωματώνοντας τη δυναμική αλληλεπίδραση μεταξύ θανάτου, καταστροφής και αναγέννησης, γνώσης και κατανόησης".
Το δάσος της Μήτρεντσε απαρτίζεται από ζωγραφικά έργα και γλυπτά κατασκευασμένα από παλαιούς τόμους, κολάζ με "αμφιλεγόμενα" βιβλία και, κατ' αναλογίαν, δηλητηριώδη μανιτάρια, καθίσματα- κορμούς δέντρων απ’ όπου "ξεφυτρώνουν" μανιτάρια φτιαγμένα από σελίδες βιβλίων. Στο πλαίσιο της καλλιτεχνικής έρευνας και πρακτικής της, καλλιεργεί επίσης σπόρους μανιταριών στα τετράδια που περιέχουν τις δασολογικές μελέτες του παππού της, συγκροτώντας ένα δια-γενεακό έργο εν εξελίξει. Μία έκθεση, την οποία αποκωδικοποιείς καλύτερα, όταν γίνεσαι μέλος και την εξετάζεις σε μεταγενέστερο χρόνο όχι ως εξωτερικός παρατηρητής, αλλά ένα υποκείμενο που έχει ήδη λάβει τα απαραίτητα ερεθίσματα από το "σώμα" της εικαστικής πρότασης της Χριστίνας Μήτρεντσε στη Citronne Gallery. Έως τις 31 Μαΐου.
Δοκιμάσαμε:
Τη γεύση του Σαββατοκύριακου στη Μεγάλη Βρεταννία. Αυτή η αστική κομψότητα. Επιθυμητή σαν άλλο πολύτιμο λάφυρο, δύσκολη στην απόκτησή της αν κάποιος δεν τη φέρει στην ιδιοσυγκρασία του, ταλαιπωρημένη τα τελευταία χρόνια μέσα από εφήμερες λύσεις (ανάγκης) που δεν αφουγκράζονται την αισθητική της, αλλά προσπαθούν στιγμιαία να τη μιμηθούν. Ευτυχώς, ορισμένα σημεία της πόλης, σαν άλλοι φάροι, τη διατηρούν στο ύψος της.
Αυτές είναι μόλις μερικές από τις σκέψεις που κάνουν το δικό τους ταξίδι στο μυαλό μου όσο οδηγούμαι στο τραπέζι μου στο Winter Garden, το σημείο του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρεταννία που ανθίζει όλο τον χρόνο. Άλλοτε, με περισσότερη ζέση ως αντίβαρο στο χαμηλό βαρομετρικό της εποχής. Άλλες φορές, θυμίζοντας όαση δροσιάς, εκείνη την απαραίτητη ανάσα που το σώμα και το πνεύμα έχουν ανάγκη μετά από μία ζεστή ημέρα. Εκεί, τα Weekends αποκτούν τη γεύση ενός απολαυστικού brunch, το οποίο με ιδιαίτερη μαεστρία ενορχηστρώνει ο μισελενάτος Executive Chef, Αστέριος Κουστούδης, έχοντας για γλυκιά συντροφιά τον Pastry chef, Αλέξανδρο Κούφα. Βασικά συστατικά του το μεράκι και η έμπνευση των προαναφερθέντων δημιουργών, η ευρωπαϊκή γαστρονομική παράδοση, οι ελληνικές πρώτες ύλες, ο σεβασμός απέναντι στην always grand ιστορία του σημαντικότερου τοπόσημου αθηναϊκής φιλοξενίας στην πρωτεύουσα.
Όσο η μουσική γίνεται συνοδοιπόρος σε μία πρωινή με lunch διάθεση ιεροτελεστία, ο πρώτος καφές – γαλλικός – κι ένα ποτήρι φρέσκου φυσικού χυμού από πορτοκάλι – πάντα, ευπρόσδεκτος και βιταμινούχος – κάνουν την εμφάνισή τους στο τραπέζι. Δίπλα μου, ένα ειδικό τρόλεϊ με τέσσερα διαφορετικών ειδών χειροποίητα κρουασάν: ένα κλασικό βουτύρου, αρκετά ισορροπημένο ως προς την επίγευση που αφήνει στο φινάλε, ένας σοκολατένιος παράδεισος με εκπλήξεις από ‘gianduja’, μία ακόμα γλυκιά πρόταση με ‘pain au chocolat’ καρδιά και ένα μοναδικό αλμυρό κρουασάν με τυρί και παστράμι μόσχου – όλα με απαλή σφολιάτα και την αδιαμφισβήτητη δεξιοτεχνία του κυρίου Κούφα.
Τα αυγά Florentine συνοδεύονται από φρέσκο σπανάκι, μυρωδικά και μια βελούδινη σάλτσα μπεσαμέλ με γραβιέρα Νάξου Π.Ο.Π. και αποτελεί ένα από τα highlights του μενού – μία πρόταση βαθιάς νοστιμιάς. Εμείς συνεχίσαμε με φρικασέ θαλασσινών, μιας κι είχαμε διάθεση να φέρουμε το καλοκαίρι στο πιάτο λίγο νωρίτερα. Οι γαρίδες, ο αστακός, τα οστρακοειδή και το πικάντικο λουκάνικο εντός βοήθησαν ιδιαίτερα. Εκείνη τη στιγμή, ο κύριος Κουστούδης έκανε μία αλμυρή έκπληξη, φέρνοντάς μας το δικό του αγαπημένο πιάτο: το περίφημο μοσχάρι Stroganoff. Θεώρησε ότι θα μας αρέσει. Δεν είχε άδικο. Ένα comfort κομψοτέχνημα με το σιγομαγειρεμένο, τρυφερό – λιώνει στο στόμα – φιλέτο να συναντά έναν αέρινο πουρέ.
Φινάλε με τη θρυλική Tarte tatin, με αρώματα από κάρδαμο και παγωτό βανίλια επί της κεφαλής κι ένα ποτήρι γαλλική σαμπάνια για το απαραίτητο cheers και "εις το επανιδείν" μίας άρτιας εμπειρίας που κοστίζει κάτι λιγότερο από 70 ευρώ το άτομο.
Δίνουμε ραντεβού:
Σε ένα ανοιξιάτικο shopping event. Όσοι με ακολουθείτε στο instagram (@nkontomitros), τότε θα έχετε ήδη διαπιστώσει ότι το βράδυ της Τρίτης που μας πέρασε βρέθηκα σε ένα υποδεγματικό δείπνο στο αγαπημένο dining spot των Βορείων, Rick's Athens. Φυσικά, όσοι γνωρίζουν τις δύο οικοδέσποινες (Φαίη Μπέη και Ιλεάνα Ισμυρίδη) δεν θα περίμεναν κάτι λιγότερο από fine excellence. Αφορμή το νέο The Pop Up Project, το οποίο κλείνει το μάτι στις πασχαλινές – always in style – αγορές μας αυτό το Σαββατοκύριακο (12 και 13 του μήνα) από τις 11:00-20:00 στο Mentererum.
Μία λαμπερή βραδιά ανάμεσα στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Mickey Rourke, του Jack Nicholson και της Cindy Crawford, γύρω από τα δεκάδες μπουκέτα των μπαλονιών που χόρευαν στις μελωδίες του πιάνου και φωτίζονταν από τις ατμοσφαιρικές φλόγες του τζακιού και των κεριών, στους γιορτινούς ήχους από τα κρυστάλλινα ποτήρια που τσούγκριζαν ευχές με τα σπάνια bubbles της Pierre Peters Champagne Blanc de Blancs και τα signature πιάτα των αδερφών Σταμούδη συνοδευόμενα από Miraval Rose αλλά και τα εκλεκτά Famille Perrin Reserve Blanc και Famille Reserve Rouge - οι αγαπημένες ετικέτες των δύο οικοδεσποτών.
Ξεχωρίσαμε:
Μία πράξη καλού σκοπού. Όσοι έχουμε βρεθεί στο Cap St. George’s Hotel & Resort, γνωρίζουμε πολύ καλά τη φροντίδα που οι ιδιοκτήτες και οι υπεύθυνοι επιδεικνύουν σε κάθε του κομμάτι. Ένα από τα σπουδαιότερα έργα του αφορά την προστασία μεσογειακής φώκιας, γνωστής ως Monachus Monachus. Στο εντυπωσιακό ξενοδοχείο της Πάφου πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η εκδήλωση με θέμα: "Μεσογειακή Φώκια. Ένα εμβληματικό είδος της Μεσογείου – Παρελθόν, Παρόν και Μέλλον".
Η διοργάνωση έγινε από τον Δήμο Πέγειας, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Γεωργίας Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος της Κύπρου και υποστηρίχθηκε από το Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών και τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση "MOm", με έδρα την Ελλάδα, που μελετά και προστατεύει τη Μεσογειακή Φώκια "Monachus Monachus". Η εκδήλωση αυτή, που συνδύασε επιστημονικές ανακοινώσεις και σημαντικές δράσεις προστασίας, αποτέλεσε σταθμό στη συνεχιζόμενη προσπάθεια για τη διασφάλιση του μέλλοντος αυτού του σπάνιου και θαλάσσιου θηλαστικού που θεωρείται το πλέον απειλούμενο στην Ευρώπη.
Highlight της εκδήλωσης ήταν η απελευθέρωση της μικρής ορφανής φώκιας "Παναγής". Ο "Παναγής" γεννήθηκε στη θαλάσσια περιοχή της Αγίας Νάπας, διασώθηκε από την Κυπριακή Ομάδα Παρακολούθησης, νοσηλεύτηκε μετά από σοβαρό πρόβλημα υγείας σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης στην Ελλάδα - υπό τη φροντίδα της "Mom" - και απελευθερώθηκε στη θάλασσα του Ακάμα. Ο "Παναγής" επέστρεψε στο φυσικό του περιβάλλον υγιής, προσφέροντας μια ελπιδοφόρα εικόνα για το μέλλον της Μεσογειακής Φώκιας.
