Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της.
Είδαμε:
Ένα σύγχρονο θεατρικό ντεφιλέ. Η συνάντηση διαφορετικών μορφών τέχνης υπήρξε ανέκαθεν μία πράξη που με συγκινούσε. Όχι απαραίτητα με την κλασική έννοια, περισσότερο από την οπτική της σύγκλισης πεδίων που όταν το ένα προσεγγίζει το άλλο γεννάται κάτι ολιστικό. Αυτό ακριβώς συνέβη στο θεατρικό ντεφιλέ το οποίο παρουσιάστηκε στο φινάλε της πρώτης ημέρας του Greek Fashion Festival, μίας πρωτοβουλίας που βασίζεται στην προαναφερθείσα φιλοσοφία και που υλοποιήθηκε επίσης για πρώτη φορά πριν από λίγες ημέρες.
Απαιτείται ησυχία. Αυτός είναι ο μοναδικός όρος που άτυπα ζητάται από τους παρευρισκόμενους για να ξεκινήσει η παράσταση. Ο φωτισμός, ο οποίος αρχίζει να χαμηλώνει, λίγο πριν από τις 22:00, συνηγορεί. Και βοηθά οι συζητήσεις ανάμεσα στο κοινό, το οποίο έχει γεμίσει το κτίριο Δ' της Πειραιώς 260, να πατήσουν παύση. Ένα αυτοκίνητο ξεκινά να κινείται κατά μήκος της σκηνής, όσο το φως και η μελωδία συνθέτουν μία μυσταγωγική συνθήκη. Το Dramodé είναι ξεκάθαρο από την αρχή: επιζητά την στοχοπροσήλωσή σου, να τοποθετήσεις το κινητό στην τσάντα και να συγχρονιστείς με αυτό το δρώμενο που συμβαίνει για πρώτη φορά.
Περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες – ανάμεσά τους ηθοποιοί, χορευτές, λυρικοί τραγουδιστές, μοντέλα – σε υποδέχονται σε ένα σύμπαν με αυτοτελείς ιστορίες, εμπνευσμένες από εμβληματικές ερμηνείες, ρόλους, θεατρικές πράξεις οι οποίες ξεχώρισαν κατά τη διάρκεια της εβδομηντάχρονης ιστορίας του Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου. Η δραματουργία περιπλέκεται με το ένδυμα σε μία παράσταση 80 λεπτών, ένα δημιουργικό κράμα χορού, θεάτρου, όπερας – η ερμηνεία ως Μαρία Κάλλας στη Νόρμα ήταν υποδειγματική – και fashion show, όπου κάθε κομμάτι έχει τη δική του καλλιτεχνική αξία. Ο χρόνος δράσης δεν ήταν ίσος, ούτε κινείτο (sic) στην ίδια ταχύτητα, κάτι το οποίο γέννησε μία ιδιάζουσα ανισορροπία, συνυφασμένη της ελευθερίας που περιγράφει τη μόδα.
Μεταξύ των πρώτων, μπορούσε να διακρίνει κανείς σημαντικούς εκπροσώπους της τέχνης: ο Κων/νος Γεωργόπουλος, η Κατερίνα Διδασκάλου, η Βασιλική Δρίβα, ο Γιώργος Καραμίχος, η Κόρα Καρβούνη, η Έμιλυ Κολιανδρή, η Ταμίλα Κουλίεβα, η Μελία Κρέιλινγκ, ο Χρήστος Κυπριώτης, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου, η Κατερίνα Λέχου, η Κατερίνα Μισιχρόνη, ο Δημήτρης Μοθωναίος, ο Μιχάλης Οικονόμου, ο Ιωάννης Παπαζήσης, η Άλκηστις Πουλοπούλου, ο Δημήτρης Τσίκλης, ο Αιμίλιος Χειλάκης, η Βιβή Χριστοδουλοπούλου είναι μόλις μερικοί από αυτούς. Κάθε μέλος αυτής της αλυσίδας φορούσε δημιουργίες Ελλήνων σχεδιαστών, αναδεικνύοντας το ένδυμα σε τέχνη.
Το χειροκρότημα στο τέλος θερμό, όπως και τα σχόλια που ακολούθησαν. Δεν απαίτησε κανείς από το Dramodé να είναι αψεγάδιαστο. Μία δημιουργική πρόταση με σύγχρονη ματιά και σωστή υλοποίηση περίμεναν οι θεατές. Και εκεί, σίγουρα κέρδισε. Άλλωστε, η μόδα έχει πάντα κάτι το ανατρεπτικά γοητευτικό.
Δοκιμάσαμε:
Το ανανεωμένο μενού ενός downtown bistrot. Ο όρος του comfort dining αποτελεί έναν από τους πλέον ταλαιπωρημένους στη χώρα μας. Όχι επειδή δεν γίνονται προσπάθειες, αλλά περισσότερο διότι κάθε πρωτοβουλία εστιάζει την προσοχή της συνήθως σε ένα μόνο τμήμα της εστιατορικής εμπειρίας, αφήνοντας στην άκρη τα επιμέρους: ορισμένοι θα μεριμνήσουν για μία σωστά επιμελημένη λίστα κρασιών, άλλοι για designάτα σημεία και ευφυή αρχιτεκτονική - εκείνη που λειαίνει τις γωνίες του μυαλού και η θέασή της κάπως αβίαστα σε χαλαρώνει από το στρες της ημέρας, οι παραδοσιακοί θα ενδιαφερθούν για τη γεύση πιστεύοντας ότι αρκεί για να αποκτήσει ένα εστιατορικό εγχείρημα το κοινό του - δεν έχουν άδικο. Όλο και λιγότεροι θα κοιτάξουν με την ίδια επιμονή κάθε κομμάτι του μωσαϊκού που σε οδηγεί στο να επιστρέφεις μετά την πρώτη επίσκεψη.
Και ξαφνικά, κάνει την εμφάνισή του το Ami. Ένα Italian Bistrot που προτάσσει την ισορροπία έναντι της υπερβολής. Η χρωματική του παλέτα - ένας ιδιαίτερος τόνος ανάμεσα στο κόκκινο και το βουργουνδί - σε βοηθά να το αναγνωρίσεις εύκολα. Βρίσκεται στη γωνία Βουλής και Απόλλωνος, ίσως στο πιο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας, σίγουρα σε έναν από τους δρόμους που η γαστρονομία βρίσκεται σε καλή τροχιά. Τα αναπαυτικά του τραπεζοκαθίσματα - λίγα στον αριθμό, κάτι που συνεπάγεται ότι καλό είναι να έχεις κάνει την κράτησή σου αν σκέφτεσαι να το επισκεφτείς με μεγάλη παρέα - κινούνται στην ίδια παλέτα, ενώ η μπάρα σε συνδυασμό με τη μουσική δημιουργεί μία ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα, χωρίς να είσαι αποκομμένος εντελώς από την αύρα της πόλης. Εξάλλου, δειπνίζεις στην καρδιά της.
Το ανανεωμένο του μενού, το οποίο έχει επιμεληθεί ο βραβευμένος σεφ Δήμος Σαμουράκης και εκτελεί ο resident chef Τρύφων Λάπκα, δομείται στην προαναφερθείσα φιλοσοφία. Ξεκινώντας upside - down (μία από τις ευφυείς πρακτικές που εφαρμόζει το Ami Italian Bistrot είναι ότι διαθέτει την επιλογή να φέρει στο τραπέζι οτιδήποτε βγαίνει από τον φούρνο εκείνη τη στιγμή ζεστό), οφείλω να ομολογήσω ότι η πίτσα του είναι μία από τις καλύτερες που έχω δοκιμάσει τελευταία. Η αυθεντικά ιταλική λεπτή ζύμη με κλασικό ψήσιμο και τραγανιστή αίσθηση συναντά πέντε διαφορετικά "σώματα" με τη διαχρονική μαργαρίτα να έχει σωστή θερμοκρασία και ισορροπία σάλτσας - τυριού όσο η μοτσαρέλα να προσθέτει μία δροσιστική εσάνς. Πολύ καλή και η Mortadella με πέστο βασιλικού, μία μικρή παράταση του καλοκαιριού.
Από τις antipasti επιλογές, δοκιμάσαμε το arancini, μία αρκετά ψημένη σφαιρική δημιουργία με ζωηρή - ας μου επιτρέπει η έκφραση - έκπληξη εσωτερικά από ριζότο μανιταριών με τρούφα. Η ένταση της τελευταίας είναι στον σωστό βαθμό: την αντιλαμβάνεσαι, αλλά δεν χρειάζεται να φρεσκάρεις τον ουρανίσκο σου προκειμένου να προχωρήσεις στο επόμενο πιάτο. Πολύ ενδιαφέρον και το Gambero Tartare - ταρτάρ γαρίδας γάμπαρη με ντομάτα και dry miso, ενώ για την επόμενη φορά η ματιά μου έχει ήδη κεντράρει στο ταρτάρ φιλέτου μοσχαριού που τοποθετείται σε bruschetta. Επειδή το καλοκαίρι συνεχίζει να υπάρχει ανάμεσά μας, επιλέξαμε το Bucatini Gamberi, μία pasta με διακριτική σάλτσα και ένα θαλασσινό κράμα με ταρτάρ γαρίδας γάμπαρη, μπισκ θαλασσινών και αυγά σολομού.
Στην επικείμενη δεύτερη επίσκεψή μου – ναι, επαναλαμβάνω όσα ξεχωρίζω – θέλω να γευτώ την Cotoletta Alla Milanese που είδα στο διπλανό τραπέζι. Μέχρι τότε, θα νοσταλγώ το βελούδινο tiramisu και θα κλείνω το μάτι στα signature cocktails του μπαρ, ιδανικά για early drinks συναντήσεις.
Ξεχωρίσαμε:
Τη σύμπραξη της Louis Vuitton με την Grace Coddington. Όπως σου εκμυστηρεύτηκα στο προηγούμενο #theafteraste, πρώτο της νέας πολιτιστικής χρονιάς, φέτος θα ταξιδεύουμε συχνά πυκνά. Για να συμβεί, όμως, αυτό, χρειαζόμαστε τους κατάλληλους travel partners. Η νέα travel collection της Louis Vuitton συγκαταλέγεται ανάμεσά τους. Για τη σύνθεσή της, ο πολυτελής οίκος συνεργάστηκε με τη θρυλική προσωπικότητα της μόδας, Grace Coddington. Γνωστή για την υψηλή αισθητική και την αγάπη της για τις γάτες, η Grace Coddington δεν θα μπορούσε να μην ενσωματώσει αυτές τις αδυναμίες της στη Louis Vuitton Travels With πρότασή της, όπως τιτλοφορείται η συνεργασία της με τον οίκο.
Στη νέα αυτή συλλογή, τα midi φορέματα της, τα οποία αποτελούν τα θεμέλια του εμβληματικού της style, είναι διακοσμημένα με τα χαρακτηριστικά prints του οίκου και το exclusive μοτίβο με ποντίκια και γάτες. Οι εμβληματικές της πιτζάμες είναι πιο chic από οποιοδήποτε business wear. Τα παπούτσια της είναι φυσικά flat, με τα σανδάλια και τα αθλητικά να πρωταγωνιστούν, ενώ στις πτήσεις και τα ταξίδια με τρένο προτιμά τις άνετες κουβέρτες και τα καρό καλύμματα. Τα υλικά είναι μαλακά, μίνιμαλ και άνετα, όπως κασμίρ, πλεκτά, μετάξι και βαμβάκι. Σαν την αίσθηση που κάθε ταξίδι οφείλει να σου γεννά...
Δίνουμε ραντεβού:
Στην Ύδρα για ένα πολιτιστικό ραντεβού. Νησί των φιλότεχνων και της ναυτοσύνης, η Ύδρα καταφέρνει κάθε χρόνο να βρει τη θέση της στη λίστα με τους φθινοπωρινούς μου προορισμούς. Πέρσι, βρέθηκα στο νησί για ένα ταξίδι στον χρόνο στη φιλόξενη αγκαλιά του Orloff Boutique Hotel. Η φετινή αφορμή έχει πολιτιστικό χαρακτήρα και κινηματογραφική ματιά.
Η δεύτερη έκδοση του ArtCinema Hydra, του ετήσιου πολιτιστικού γεγονότος, αναμένεται να υποδεχθεί εκατό επιλεγμένους Έλληνες και διεθνείς δημιουργούς, πολιτιστικές προσωπικότητες, φιλότεχνους και επισκέπτες για να συμμετάσχουν στην αποστολή του ArtCinema. Για τρεις ημέρες, οι επισκέπτες θα συγκεντρωθούν στην Ύδρα για εργαστήρια, καθημερινές εκθέσεις τέχνης, ξεναγήσεις σε καλλιτεχνικά στούντιο και προβολές ταινιών φεστιβαλικού επιπέδου κάτω από τα αστέρια.
Η εκδήλωση γιορτάζει και προωθεί στρατηγικές συμμαχίες σε όλες τις μορφές τέχνης - συμπεριλαμβανομένου του κινηματογράφου, των εικαστικών, της μουσικής, της μόδας, της αρχιτεκτονικής, του χορού, της λογοτεχνίας και της ποίησης. Ανάμεσα στα highlights του τριημέρου (3-5 Οκτωβρίου) ξεχωρίζει η προβολή του νοσταλγικού φιλμ, Το Παιδί και το Δελφίνι, της ταινίας που ανέδειξε την Ύδρα σε πεδίο κινηματογραφικής δημιουργίας. Το αναλυτικό πρόγραμμα μπορείς να το δεις εδώ. Bon Voyage!
