Η ταινία "Γκέκας" απέσπασε το κορυφαίο βρβαείο της διοργάνωσης.
Η αυλαία του 47ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους έπεσε και η ιστορία έγραψε πως η ταινία "Γκέκας" του Δημήτρη Μουτσιάκα ήταν εκείνη που απέσπασε το Χρυσό Διόνυσο. Πρόκειται για ένα χαμηλότονο δράμα με φόντο την ελληνική επαρχία, το οποίο απέσπασε επίσης τα βραβεία σεναρίου και διεύθυνσης φωτογραφίας, όπου ένα αγόρι προσπαθεί να ανταπεξέλθει στον επίμονο ζήλο του πατέρα του να αναθρέψει ένα κουτάβι ώστε να κυνηγούν μαζί. Ο καλοστημένος "Γκέκας" επιδεικνύει, επίσης, μια ατμόσφαιρα επιβλητική σαν αντάρα, όπως γράψαμε στην ανταπόκρισή μας, με την κριτική επιτροπή να την εκτιμά και να τη βραβεύει "για την άρτια, διεισδυτική και στιβαρή ματιά που πραγματεύεται το πάντα επίκαιρο θέμα της τοξικής αρρενωπότητας και του φαύλου κύκλου της βίας", όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σκεπτικό της. Λίγες ώρες μετά την απονομή, πετυχαίνουμε τον Μουτσιάκα στο δρόμο της επιστροφής, για να μάθουμε τηλεφωνικά τις σκέψεις του με αφορμή την εμπειρία της Δράμας.
Πώς ένιωσες όταν άκουσες το όνομά σου τη στιγμή της απονομής του Χρυσού Διόνυσου;
Πανικό, ίσως; Δε ξέρω ποια είναι η σωστή λέξη! (γέλια) Επειδή δεν είμαι συνηθισμένος στην έκθεση είχα πάρα πολύ άγχος. Εννοείται πως ήμουν τρομερά χαρούμενος, όμως, η ενστικτώδης αντίδρασή μου ήταν το στρες. Εν τω μεταξύ, επειδή στην απονομή προηγήθηκε η βράβευσή μας για το σενάριο και τη διεύθυνση φωτογραφίας (σ.σ.: Γιώργος Καρβέλας) είχα αποπροσανατολιστεί τελείως. Οπότε την ώρα του Χρυσού Διονύσου έμεινα αποσβολωμένος. Να επισημάνω εδώ ότι ο Γιώργος πήρε πανάξια το βραβείο του. Εκτός από την εξαιρετική δουλειά που έκανε, αναπτύξαμε μια σχέση που ξεπερνά το επαγγελματικό, οπότε του είμαι ειλικρινά ευγνώμων.
Αλήθεια, πού ακριβώς έγιναν τα γυρίσματα;
Κοντά στο χωριό μου, στην περιοχή της Δίρφυς. Είναι ένα μέρος που ξέρω σαν την παλάμη του χεριού μου. Ο Γιώργος, μάλιστα, πέρασε αρκετό χρόνο εκεί, γνωρίστηκε με τους ντόπιους οι οποίοι τον έμαθαν, κιόλας, από ένα σημείο και μετά.
Δείτε περισσότερα στο athinorama.gr
