Στη σκηνή του Μικρού Γκλόρια, η Νικόλ Δημητρακοπούλου είναι εκ πρώτης ανάγνωσης η Irina, μία γυναίκα που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις υποχρεώσεις που γεννά ο ρόλος της ως φροντίστριας επί πληρωμή και τις δικές της ανάγκες. Όμως, η ερμηνεία της δεν σταματά εκεί. Συνεχίζεται με ρόλους που ο Οδυσσέας φαντάζεται ότι υπάρχουν στη ζωή του όσο την αναλογίζεται από τη θέση του παρατηρητή. Είναι η άνοια η ασθένεια που τον τυραννά και ο ρόλος της Νικόλ εκείνος ο οποίος απαιτεί να ελίσσεται.
Η ίδια αντιμετωπίζει την ερμηνεία αυτή ως μία ακόμη θεατρική πρόκληση. Όπως οι δεκάδες που έχει αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής της πορείας - στοιχείο, το οποίο τελικά δικαιώνει την απόφασή της να αφήσει στην άκρη το πτυχίο στις "Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σχέσεις". Πριν βρεθεί ξανά στο Μικρό Γκλόρια για δύο ακόμη τριήμερα (Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή), η Νικόλ Δημητρακοπούλου μιλά για τα δικά της ταξίδια, πάνω και κάτω από τη σκηνή, στη Madame Figaro.
Σε συναντάμε μεσούσης της παράστασης "Οδυσσέας (Τα μπλε σου μάτια και ο πατέρας της θάλασσας του φανταστικού)". Πώς θα την περιέγραφες εσύ τώρα που έχετε σηκώσει αυλαία;
Θα χαρακτήριζα την παράσταση ποιητική. Μέσα από εικόνες και αναφορές στη μνήμη ενός άντρα που βρίσκεται σε μία ηλικία, στην οποία έχει χάσει κάπως τη σύνδεση με την πραγματικότητα, η παράσταση ταξιδεύει σε στιγμές από την ιστορία της ζωής του. Ένα ταξίδι, το οποίο θυμίζει τη διαδρομή του Οδυσσέα μέχρι να φτάσει στον προορισμό του.
Πρόκειται, όπως καταλαβαίνω, για μία αλληγορία.
Ξεκάθαρα. Ο Λύσανδρος Σπετσιέρης και η Ραφαέλλα Μαρτίνεζ, που έχουν γράψει το κείμενο, έχουν χρησιμοποιήσει εικόνες και ραψωδίες από την Οδύσσεια. Η κάθε σκηνή αποτελεί ουσιαστικά μία αναφορά στις ραψωδίες της Οδύσσειας, ενώ υπάρχει μία μικρή σύνδεση και με τον Οδυσσέα, όπως τον σκιαγραφεί ο James Joyce.
Στην παράσταση είσαι η Irina. Θα ήθελες να μας την συστήσεις;
Φυσικά! Υποδύομαι τη γυναίκα που φροντίζει τον Οδυσσέα. Τουλάχιστον, στο παρόν. Δεδομένου ότι ο Οδυσσέας πραγματοποιεί ταξίδια στη σκέψη του, μπορεί να γίνει η γυναίκα του, η κόρη του, οποιοσδήποτε θηλυκός ρόλος έχει περάσει από τη ζωή του και επανέρχεται στο παρόν μέσα από τη μνήμη του.
Πώς είναι να δοκιμάζεσαι με τόσους ρόλους στη σκηνή;
Αυτό είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον για εμένα. Μετατρέπομαι στην Κίρκη, στη θεά Καλυψώ, στις Σειρήνες. Είναι μία θεατρική πρόκληση αυτή η διαδικασία, κάτι που με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή που μου το πρότεινε ο Λύσανδρος Σπετσιέρης (σ.σ. σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος του κειμένου).
Θα ήταν κάπως αδόκιμο να εντάξουμε την παράσταση στις κλασικές;
Ναι. Το έργο δεν βασίζεται αποκλειστικά στο κείμενο, αλλά στον πολυμεσικό συνδυασμό που πραγματοποιείται κατά τη διάρκειά που ξεδιπλώνεται στο Μικρό Γκλόρια. Στον συνδυασμό του βίντεο, της μουσικής, των ηθοποιών επί σκηνής. Πρόκειται για μία σύνθεση, η οποία ξεφεύγει από την κλασική δομή που έχει συνήθως μία παράσταση.
Σε γοητεύει αυτό το κράμα τεχνών που συνθέτουν την παράσταση;
Αρκετά. Είναι ένα στοίχημα. Ταυτόχρονα, όμως, στην πράξη είναι κάτι αρκετά δύσκολο. Αυτό πρακτικά γίνεται διότι δεν βασίζεσαι αποκλειστικά στη ροή του κειμένου, αλλά στη σκέψη και την εικόνα που έχει μέσα στο μυαλό του ο σκηνοθέτης, προσπαθώντας να την σωματοποιήσεις.
Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που επιδιώκει να περάσει στο κοινό ο "Οδυσσέας";
Θα έλεγα ότι εστιάζει περισσότερο στο ταξίδι που κάθε άνθρωπος πραγματοποιεί στη ζωή του. Ίσως, και την οδύνη που γεννά η προσκόλληση στο παρελθόν και η προσπάθεια διατήρησης των αναμνήσεων στο παρόν. Υπάρχει και μία υπαρξιακή ανησυχία, η οποία εκφράζεται μέσα από την περισυλλογή του τι είναι αυτό (κι αν είναι) που μένει στο τέλος, όταν ο ρους της ζωής σταματά.
Με ποια κριτήρια επιλέγεις τους ρόλους σου;
Εξαρτάται από τη φάση όπου βρίσκομαι την εκάστοτε στιγμή. Πέρσι αισθάνθηκα ότι διασπάστηκα ανάμεσα σε θεατρικούς ρόλους και τη συμμετοχή μου σε τηλεοπτική σειρά, γι' αυτό φέτος ήθελα να έχω μεγαλύτερη διαύγεια. Στη συνέχεια, εξετάζω τον ρόλο αυτό καθεαυτόν, αλλά και τους συνεργάτες. Εν προκειμένω, όταν έμαθα ότι θα πρωταγωνιστήσει ο Τάσος Παλαντζίδης, σκέφτηκα ότι αυτό είναι ένα αρκετό κίνητρο για να απαντήσω θετικά στην πρόταση. Δίπλα του, μπορώ να μάθω. Και μου αρέσει να μαθαίνω και να εξελίσσομαι.
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με την υποκριτική;
Από μικρή μου άρεσαν τα καλλιτεχνικά. Επαγγελματικά, θα έλεγα τη στιγμή που μπήκα στη Δραματική Σχολή. Ήμουν σίγουρη ότι θα το κάνω.
Είσαι γενικά αποφασιστική στη ζωή σου;
Ναι. Όταν πάρω μία απόφαση στη ζωή μου, θα την υλοποιήσω. Θα τη φτάσω μέχρι το τέλος. Γενικότερα, τα τελευταία χρόνια επειδή είναι και μαμά, τοποθετώ τον εαυτό μου σε μία οπτική του πρωταθλητισμού. Στη λογική του να τρέχεις διαρκώς μέχρι τη στιγμή που δεν έχεις να δώσει κάτι παραπάνω. Δεν ξέρω αν είναι απαραίτητα καλό.
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με ένα επίθετο;
Αν και δύσκολο, θα επέλεγα το "αισιόδοξη".
Είναι εύκολο να διατηρήσεις την αισιοδοξία σου σήμερα;
Το σκηνικό είναι παγκοσμίως ζοφερό. Κι εγώ περνάω αρκετά σκοτεινά φεγγάρια. Αν δεν είμαι αισιόδοξη, όμως, αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να ζήσω. Άλλωστε, πώς είσαι σε θέση να προχωρήσεις αν δεν πιστεύεις ότι κάποια στιγμή η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί;
info:
Το έργο βασίζεται στον μύθο του ομηρικού Οδυσσέα, ερωτεύεται τη λυσσαλέα ανάγκη για επιβίωση και επιστροφή και εμπνέεται από θραύσματα της πραγματικής ιστορίας του πατέρα του δημιουργού του. Με οδηγούς τον James Joyce και τον Κωνσταντίνο Καβάφη παραπαίει συνεχώς μεταξύ του απολαυστικά κωμικού, του τραγικού και της ματαίωσης. Είναι η κατασκευή ενός ονείρου που "κλέβει” αναφορές και φόρμες από τον κινηματογράφο του Fellini, του Pasolini, του Tarkovsky, τον κόσμο των παραμυθιών και των σπουδαίων εξερευνητών και δημιουργεί τον δικό του μοναδικό, ποιητικό κόσμο, εξυμνώντας το ρηξικέλευθο της φαντασίας. Η παράσταση αποτελεί συνάντηση σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών για τη δημιουργία ενός ριζοσπαστικού Οδυσσέα, με αφετηρία την άνοια και προορισμό τη ζεστασιά των καλοκαιρινών μεσημεριών.
Παρασκευή/Σάββατο: 21:00
Κυριακή: 20:00
