Η Αφροαμερικανίδα καλλιτέχνις παρουσιάζει τη νέα της έκθεση στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με τα εγκαίνια να πραγματοποιούνται στα τέλη του μήνα.
Γεννημένη στο Σικάγο το 1967, η Simone Leigh χρειάστηκε να ενηλικιωθεί προκειμένου να αντιληφθεί ότι ο δικός της ιδανικός κόσμος πλάθεται στα χέρια της, χρησιμοποιώντας πηλό και υλικά, τα οποία στα άκρα ενός καλλιτέχνη μπορούν να αποκτήσουν διαφορετικές μορφές, να συνθέσουν σώματα, να δημιουργήσουν ένα σύμπαν στις δικές του γραμμές.
Κάτι το οποίο η ταλαντούχα κυρία Leigh κατάφερε παρουσιάζοντας τη δική της αρχιτεκτονική θεώρηση: ένας τρόπος να αλλάξει να (μετα)πλάσει το σύμπαν μέσα από την προσωπική της Τέχνη. Η ίδια περιγράφει το έργο της ως αυτοεθνογραφικό, ενώ τα γλυπτά της αντλούν συχνά μορφές από την αφρικανική τέχνη και τις παραδόσεις της. Άλλωστε, πυρήνα του πλουραλιστικού της έργου – το οποίο δομείται σε ένα κράμα γλυπτικής, βίντεο και εγκαταστάσεων – αποτελεί η διαρκής διερεύνηση της μαύρης γυναικείας ταυτότητας και των προσλήψεων της.
Έχοντας στις επαγγελματικές της βαλίτσες ατομικές εκθέσεις στο μουσείο Guggenheim στη Νέα Υόρκη, στην Tate Gallery στο Λονδίνο, στο Studio Museum στο Χάρλεμ και στο Hammer Museum στο Λος Άντζελες, συμμετοχές σε διεθνείς Biennale (Whitney το 2012, Νέα Υόρκη το 2019), κι έναν Χρυσό Λέοντα που απέσπασε το 2022 για την καλύτερη συμμετοχή στην κεντρική έκθεση "Milk of Dreams", για το μνημειακό γλυπτό της Brick House, η Αφροαμερικανίδα καλλιτέχνις παρουσιάζει τη νέα της έκθεση στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Στην Αγορά του ΚΠΙΣΝ, πρόκειται να τοποθετηθούν τρία γλυπτά από μπρούντζο, τα Vessel, Bisi και Herm, σε μια έκθεση που υλοποιείται χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ). Τα έργα αυτά παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 2023 στο Smithsonian’s Hirshhorn Museum στην Ουάσιγκτον. Πρόκειται για γλυπτά που εντυπωσιάζουν με την αφαιρετική μορφή τους, χαρακτηριστικά δείγματα του έργου της καλλιτέχνιδας, η οποία συχνά στο έργο της συνδέει το γυναικείο σώμα με δοχεία οικιακής χρήσης ή αρχιτεκτονικά στοιχεία, εστιάζοντας το ενδιαφέρον της σε παραγνωρισμένες ιστορίες φροντίδας, μόχθου ή και κατανάλωσης.
Η παρουσίαση αυτών των έργων στην Αγορά έχει ως στόχο να φέρει τους επισκέπτες σε επαφή (ή και αντιπαράθεση) με τις τρεις επιβλητικές γλυπτικές μορφές, προσφέροντάς τους μία ακόμη δυνατή εικαστική εμπειρία που ενισχύει το αποτύπωμα του ΚΠΙΣΝ ως μίας διαρκώς εξελισσόμενης πλατφόρμας για την Τέχνη στον Δημόσιο Χώρο και στις αρχές που αυτή είναι σε θέση δυναμικά να προάγει: είτε μέσα από μία αδιαμεσολάβητη διάδραση, είτε μέσα από μια επιμελημένη εμπειρία, η σύγχρονη τέχνη συστήνεται -μέσα από ένα πολύπλευρο πρόγραμμα που πλαισιώνει την έκθεση- στο λιγότερο μυημένο κοινό, αλλά και ξανασυναντά το πιο εξοικειωμένο κοινό μέσα σε ένα νέο πλαίσιο ένταξης των έργων.
