Με στόχο την ενίσχυση της εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το Μπαλέτο της ταξιδεύει σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Ο δημοσιογράφος της Madame Figaro, Νίκος Κοντομήτρος, το συνάντησε στη Χίο, στα πλαίσια του τέταρτου φεστιβάλ του νησιού, και καταγράφει την εμπειρία του.
Επικρατεί ηρεμία. Μία σχεδόν συνωμοτική συμφωνία αναμονής. Το μόνο που διακόπτει τη συνοχή στο Πετροκάραβο Βροντάδου της Χίου είναι ο αέρας, φθινοπωρινός σε ένταση, μετα-καλοκαιρινός σε θερμοκρασία. Ο κόσμος έχει βρεθεί στην τοποθεσία από νωρίς. Όπως και το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τον Διευθυντή του, Κωνσταντίνο Ρήγο, το οποίο πραγματοποιεί τις τελευταίες πρόβες, τις απαραίτητες διατάσεις, λίγα μόλις μέτρα μακριά μας. Μπορείς να τους αντικρίσεις, ενώ ορισμένοι ενθουσιώδεις δράττονται της ευκαιρίας προκειμένου να τους ευχαριστήσουν για την παρουσία τους στο νησί, στα πλαίσια του τέταρτου The Chios Festival.
Είναι ο πρώτος σταθμός του ταξιδιού του Return of the Summer - θα ακολουθήσουν άλλες δύο στάσεις στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας στις 22 και 23 Νοεμβρίου – και η δική μου πρώτη φορά που θα παρακολουθήσω το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής εκτός της οικείας τους, όπως μου αρέσει να αποκαλώ το εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό δημιούργημα στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ΚΠΙΣΝ εν συντομία. Μοναδική μου πληροφορία το γεγονός ότι η ώρα έναρξης δε μπορεί να μεταβληθεί, καθώς η χορογραφία συγχρονίζεται με ένα συγκεκριμένο σημείο της τροχιάς του ηλίου, μερικές ανάσες πριν από τη δύση.
Όπως κι έγινε. Η ομιλία σταματά, το χειροκρότημα λειτουργεί ενθαρρυτικά, η παράσταση αρχίζει. Στο δίπτυχο Return of the Summer, το έργο Point of No Return του Γιάννη Μανταφούνη σε μουσική Γιώργου Κουμεντάκη συνομιλεί με το Les Nuits d’été του διευθυντή Μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνου Ρήγου σε μουσική του Εκτόρ Μπερλιόζ, συνθέτοντας δύο ιστορίες με αυτοτελή φινάλε, αλλά αδιάλλειπτη ροή. Στο έργο του διεθνώς αναγνωρισμένου χορευτή και χορογράφου Μανταφούνη, ο βηματισμός είναι κλασικός, οι κινήσεις διακατέχονται από τεχνική πειθαρχία, οι εκφράσεις σωματοποιούνται σε αυστηρό συγχρονισμό με τον τόνο της μουσικής του Γιώργου Κουμεντάκη. Είνα σχεδόν ανακουφιστικό το ότι η ακρίβεια δεν λειτουργεί ασφυκτικά, αλλά διεγείρει το αίσθημα ελευθερίας, ακόμη κι αν η χορογραφία πατά σε προκαθορισμένο ρυθμό.
Η πρώτη αυλαία γράφεται, οι ερμηνευτές – χορευτές αποχωρίζονται τις χρωματικές στολές τους και παραμένουν με τις nude ενδυμασίες τους. Στο Les Nuits d’été, "καλοκαιρινές νύχτες" όπως αποδίδεται στα ελληνικά ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Εκτόρ Μπερλιόζ, o κορυφαίος Γάλλος συνθέτης γράφει αυτά τα έξι τραγούδια για φωνή και πιάνο, πάνω σε ποίηση Τεοφίλ Γκωτιέ, επιδιώκοντας να αποδώσει μουσικά, μέσα από τις λεπτεπίλεπτες ερωτικές μελωδίες του, την αγάπη στην πιο εξιδανικευμένη μορφή της. Πάνω σε αυτή τη σύνθεση, ο Κωνσταντίνος Ρήγος χορογραφεί έργο διάρκειας είκοσι περίπου λεπτών για τον έρωτα που μπορεί να έπεται της μοναξιάς, την αγάπη που ανθίζει σαν φλόγα, με ένταση όπως ορισμένες από τις κινήσεις των χορευτών ή τρυφερά σαν την επί σκηνής ένωσή τους. Ένα ταξίδι στην αγάπη, εφάμιλλο του θέρους και του εσώτερου καλοκαιριού του καθενός - εκείνου που ανατέλλει εντός όταν οι παράγοντες εκτός δημιουργούν την ιδανική, σε προσωπικό επίπεδο, συνθήκη του καθενός. Το έργο ερμηνεύει ο διεθνώς καταξιωμένος βαρύτονος Τάσης Χριστογιαννόπουλος, συνοδευόμενος στο πιάνο από τη Σοφία Ταμβακοπούλου.
Το χειροκρότητα, παρατεταμένο και πηγαίο, εναλλάσσεται με τον ήχο της θάλασσας σε ένα ατμοσφαιρικό σκηνικό, το οποίο γεμίζει με τις τελευταίες του ακτίνες ο ήλιος, ο οποίος δύει στα νερά δίπλα μας. Ίσως αυτό να είναι και το πραγματικό φινάλε της πολυεπίπεδης παράστασης που απολαύσαμε...
Το τέταρτο The Chios Festival ολοκληρώθηκε μία ημέρα μετά, στον Ανάβατο της Χίου, ένα χωριό το οποίο απαριθμεί μόλις μία μόνιμη κάτοικο, με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη να παραδίδει μία ζώσα ερμηνεία της Μήδειας, με μουσική συνοδεία στο πιάνο από τον μαέστρο Μάρκελλο Χρυσικόπουλο. Από τις 26 Αυγούστου μέχρι και τις 5 Σεπτεμβρίου, η Χίος έγινε σημείο συνάντησης κορυφαίων προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο, ένα ανοιχτό θέατρο Πολιτισμού και Σύγχρονης Δημιουργίας, ενώνοντας ιδέες, αξίες και εποχές με τρόπο που μόνο η Τέχνη ξέρει και μπορεί. Ιστορικοί χώροι, αρχαιολογικά και αρχιτεκτονικά μνημεία, εμβληματικά τοπόσημα του νησιού, ατμοσφαιρικά καστροχώρια αποτέλεσαν τον καμβά μίας πολιστικής εμπειρίας που κάθε χρόνο η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου εξελίσσει και αναπτύσσει.
