Πενήντα σώματα, ένα συγχρονισμός, αέρας γεμάτος κίνηση. Το Murmuration ταξίδεψε χτες το βράδυ το Ηρώδειο σ' έναν ονειρικό κόσμο ακρίβειας, φωτός και μαγείας.
Οκτώβριος στην Αθήνα· είναι από εκείνα τα βράδια που το φθινόπωρο αφήνει το αποτύπωμά του στον αέρα. Η πόλη πίσω μου βουίζει, μα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, καθώς περπατώ προς το Ηρώδειο, η φασαρία χαμηλώνει. Η ατμόσφαιρα μυρίζει πέτρα, γιασεμί και προσμονή. Ένας πλανόδιος μουσικός, καθισμένος στο πεζοδρόμιο, κρατά μια κιθάρα και παίζει Ευανθία Ρεμπούτσικα -την "Πολίτικη Κουζίνα"-. Οι νότες ξεχύνονται σαν ζεστό μέλι στο σούρουπο· χαϊδεύουν τα βήματα των περαστικών, ακουμπούν στα μαρμάρινα σκαλιά που οδηγούν στο αρχαίο θέατρο. Όλα μοιάζουν προοίμιο ενός ονείρου, προετοιμάζουν για κάτι που θα αγγίξει άλλες χορδές, εσωτερικές.
Ο κόσμος ανεβαίνει αργά, με εκείνη τη σιωπηλή προσμονή πριν από κάτι ιερό· και μόνο η όψη του Ωδείου του Ηρώδου του Αττικού προκαλεί δέος κάθε φορά. Οι θέσεις γεμίζουν (η παράσταση είναι sold out, όπως και οι υπόλοιπες 90 που έχουν γίνει στη Γαλλία), τα ψιθυρίσματα σβήνουν. Η σκιά της Ακρόπολης πέφτει σαν πέπλο πάνω στο κοίλο, και το φεγγάρι κρέμεται από πάνω σαν να επιβλέπει τη βραδιά. Υπάρχουν παραστάσεις που τις παρακολουθείς· και άλλες που τις βιώνεις. Το Murmuration του Γάλλου αυτοδίδακτου χορογράφου Sadeck Berrabah, γνωστού για τις γεωμετρικές κινήσεις των χεριών και τις διεθνείς συνεργασίες του με καλλιτέχνες όπως η Shakira και οι Black Eyed Peas, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
Συνεχίστε την ανάγνωση στο www.athinorama.gr
