Στην αποκλειστική της συνέντευξη στη Madame Figaro, η καταξιωμένη δημοσιογράφος μιλά με ενθουσιασμό για το νέο της βήμα, το χιούμορ στη ζωή της, αλλά και τις διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα της.
Όταν ο Γιώργος Δ. Λεμπέσης πρότεινε στη Σία Κοσιώνη να συμμετέχει στο "Παραδοσιακώς Ακατάλληλο", το νέο του εγχείρημα με τη Θεατρική Συμμαχία (ΘΕ.ΑΣ.Υ) στο Κολλέγιο Αθηνών, η ίδια δίστασε. Λιγότερο επειδή δεν της άρεσε η ιδέα, περισσότερο εξαιτίας του βεβαρημένου προγράμματος και της καθημερινής της παρουσίας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων και το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ. Χρειάστηκε λίγο χρόνο για να "ακούσει" τη δημιουργική φωνή μέσα της, προκειμένου να απαντήσει θετικά. Όπως κι έγινε.
Τον τελευταίο μήνα, η δημοσιογράφος και anchorwoman έχει επιμηκύνει την ημέρα της προκειμένου να συμμετέχει στις βραδινές πρόβες, έχει πάντοτε μαζί της τα λόγια του ρόλου της, και διακατέχεται από έναν ειλικρινή ενθουσιασμό για την πρώτη της απόπειρα στη θεατρική σκηνή. Το γεγονός ότι τα έσοδα της παράστασης θα διατεθούν για την ενίσχυση της "Γαλιλαίας", της πρότυπης μονάδας ανακουφιστικής φροντίδας που παρέχει δωρεάν υπηρεσίες σε ασθενείς με καρκίνο και νόσο του κινητικού νευρώνα, ήταν ένας από τους λόγους που έβαλε τον κόσμο του θεάτρου στο πρόγραμμά της. Λίγο πριν από το θεατρικό της ντεμπούτο, η Σία Κοσιώνη μιλάει στη Madame Figaro για το νέο της βήμα, το χιούμορ στη ζωή της, αλλά και τις διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα της.
Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Απροσδόκητα και αιφνιδιαστικά. Όλα ξεκίνησαν από μία ιδέα του Γιώργου Δ. Λεμπέση, συγγραφέα του θεατρικού έργου, με τον εκδοτικό οίκο του οποίου έχω συνεργαστεί στο παρελθόν για το παραμύθι που έχω γράψει. Ο Γιώργος ήταν ο άνθρωπος που εξέδωσε το πρώτο μου παιδικό βιβλίο. Με αφορμή, λοιπόν, αυτή τη γνωριμία και τη σχέση που έχουμε αναπτύξει, με προσέγγισε και με ρώτησε αν θα μπορούσα να τον στηρίξω με τη συμμετοχή μου στην προσπάθεια που κάνει με την Θεατρική Συμμαχία (ΘΕ.ΑΣ.Υ) μία ερασιτεχνική ομάδα ηθοποιών, η οποία μόνο ερασιτεχνική δεν είναι τελικά. Στην αρχή ήμουν αρνητική. Ο ίδιος μου είπε να το ξανασκεφτώ, καθώς θα παίξω τον εαυτό μου. Το έπραξα και κάπως τελικά είπα "γιατί όχι". Είναι κάτι που δεν έχω προσπαθήσει ξανά στη ζωή μου, μία πρόκληση που μου άρεσε. Ο φιλανθρωπικός χαρακτήρας της δράσης λειτούργησε θετικά στο μυαλό μου. Σε συνδυασμό με την εμπιστοσύνη που τρέφω καλλιτεχνικά στον Γιώργο, άλλαξα την αρχική μου απόφαση. Μόλις γνώρισα τη θεατρική ομάδα, επιβεβαιώθηκε η θετική διαίσθηση που είχα και είπα "Πάμε!".
Ήταν δύσκολο να αλλάξατε την πρωταρχική σας άρνηση;
Όχι τόσο, διότι άρεσε από την αρχή η ιδέα. Στη συνέχεια, το συζήτησα με τον σύζυγό μου, ο οποίος ήταν επίσης θετικός. Δεδομένου ότι γνωρίζει τη δημιουργική τρέλα που με χαρακτηρίζει, συνειδητοποίησε ότι ήταν κάτι που με είχε χαροποιήσει πριν καν ξεκινήσει, οπότε δεν θα μπορούσε παρά να με στηρίξει.
Όπως αναφέρατε, υποδύεστε τον εαυτό σας, αλλά με μία περιπαικτική διάθεση. Θα τολμούσα να πω μία "καρικατούρα".
Ακριβώς. Στο έργο, είμαι ο επαγγελματικό μου εαυτός, τη Σία Κοσιώνη, η οποία παρεμβαίνει με έναν ανατρεπτικό τρόπο στην ιστορία. Ουσιαστικά, μέσα από την παρουσίαση μίας είδησης φέρνει τα πάνω – κάτω. Αυτό επίσης που μου επιτρέπεται να πω είναι ότι στο τέλος κάνω μία αποτίμηση της έκβασης της ιστορίας. Δεν θέλω, όμως, να αποκαλύψω περισσότερα. Πρόκειται για ένα πολύ αστείο έργο, μία κωμωδία παλαιάς κοπής – αν μπορώ να τη χαρακτηρίσω έτσι – με πολλά στοιχεία παλιού καλού κινηματογράφου, έξυπνες ατάκες, η οποία συγχρόνως "κρύβει" και συναισθηματικές στιγμές που σε οδηγούν σε μία προσωπική ενδοσκόπηση. Α, και πολύ τραγούδι. Παρά το γεγονός ότι η Θεατρική Συμμαχία περιγράφεται ως ερασιτεχνική ομάδα, είναι μία ομάδα με απίστευτο επαγγελματισμό, στην οποία η μόνη ερασιτέχνης είμαι εγώ (γελάει). Το συνειδητοποίησα από τις πρόβες, στις οποίες ομολογώ ότι περνάμε καταπληκτικά.
Έχετε άγχος να "περάσει" το συναίσθημα αυτό από τις πρόβες στη σκηνή;
Είμαι βέβαιη ότι θα γίνει. Για αυτό που δεν είμαι και τόσο σίγουρη είναι αν θα καταφέρω να θυμηθώ τα λόγια μου (γελάει).
Υπάρχει δυσκολία σε αυτό;
Φυσικά. Το αστείο είναι ότι στις πρόβες ότι οι ηθοποιοί αναρωτιούνται πώς δεν αισθάνομαι σίγουρη αν θα θυμηθώ με ευκολία όσα γράφει το σενάριο. Εγώ δεν εκπλήσσομαι. Το θέατρο είναι ένας διαφορετικός τρόπος έκθεσης από εκείνον που έχω συνηθίσει. Δεν είμαι μαθημένη να μιλάω μπροστά σε μάτια που με παρακολουθούν. Αντιθέτως, είμαι εκπαιδευμένη να απευθύνομαι στην κάμερα. Επίσης, είχα αποβάλλει από τις συνήθειες μου την αποστήθιση ως διαδικασία. Μπορώ να βρεθώ ατελείωτες ώρες στον τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό αέρα αυτοσχεδιάζοντας. Το να παραμένω, όμως, πιστή σε ένα κείμενο το οποίο έχει και πλοκή είναι κάτι που δεν έχω ξανακάνει. Θα προσπαθήσω να τα καταφέρω.
Πόσο συχνά μελετάτε τα λόγια του ρόλου σας;
Τα έχω συνέχεια μαζί μου. Τα διαβάζω κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, ενώ είναι και το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις ξυπνήσω.
Δεδομένης της καθημερινής σας παρουσίας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, υπάρχει χρόνος για πρόβα;
Ουσιαστικά, έχει γίνει μία επέκταση στην ημέρα μου. Μετά το δελτίο ειδήσεων, πηγαίνω στις πρόβες. Απλά, έχω περιορίσει τον ύπνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Το θετικό είναι ότι ο ρόλος μου είναι μικρότερος σε σύγκριση με των υπολοίπων, κάτι που σημαίνει ότι δεν απαιτείται πολύωρη παρουσία μου.
Είναι αυτή η παράσταση μία ευκαιρία να δει ο κόσμος ένα διαφορετικό σας πρόσωπο;
Σίγουρα. Ως άνθρωπος, όπως όλοι, έχω αρκετές διαστάσεις. Ο κόσμος γνωρίζει τη δημοσιογραφική μου πλευρά, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου. Εκτός κάμερας, έχω αρκετές ευαισθησίες και καλλιτεχνικές ανησυχίες. Για μένα, αυτή η εμπειρία είναι μία προσωπική διέξοδος από το πρόγραμμά μου, κάτι δημιουργικό και διαφορετικό που με ευχαριστεί. Στην ερώτησή σας, θεωρώ ότι αφού εγώ μέσα από αυτή τη διαδικασία ανακαλύπτω μία καινούρια πτυχή μου, σίγουρα αυτή θα την γνωρίσει και το κοινό. Από τα μηνύματα και τις αντιδράσεις, αντιλαμβάνομαι ότι η απόφασή μου αιφνιδίασε αρκετούς, όχι, όμως εκείνους που με γνωρίζουν πραγματικά. Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ την τέχνη. Μου αρέσει το θέατρο, παρακολουθώ παραστάσεις, αναζητώ τη μουσική, διαβάζω βιβλία.
Τι θέση έχει το χιούμορ στη ζωή μας;
Δεν μπορώ να τη φανταστώ χωρίς. Είναι ένα βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μου και ένας τρόπος να διαχειρίζομαι ή να δραπετεύω από καταστάσεις. Συνεπώς, απολαμβάνω τόσο να το δέχομαι όσο και να κάνω.
Έχει ο κόσμος σήμερα ανάγκη να γελάσει;
Σαφέστατα. Ταυτόχρονα, επιθυμεί να σκεφτεί μέσα από το χιούμορ. Το "Παραδοσιακώς Ακατάλληλο" είναι μία παράσταση που το προκαλεί αυτό. Ο κόσμος θα γελάσει, αλλά δεν θα περιοριστεί σε αυτό το επίπεδο. Θα αναχωρήσει από την αίθουσα λίγο προβληματισμένος, σίγουρα περισσότερο συναισθηματικά γεμάτος. Είναι μία παράσταση που ενεργοποιεί την ψυχή.
Ας μείνουμε λίγο στα συναισθήματα. Θέλω να σας γυρίσω στην πρώτη πρόβα και να σας ρωτήσω πώς αισθανθήκατε μετά την ολοκλήρωσή της.
Στην αρχή, σαν εξωγήινος (γελάει). Ήμουν αρκετά εκτός κλίματος μέσα σε ένα περιβάλλον που κάθε του στοιχείο λειτουργούσε σωστά. Ευτυχώς, χρειάστηκα μόλις λίγα λεπτά για να νιώσω μέλος αυτής της ομάδας. Οι υπόλοιποι συντελεστές με αγκάλιασαν αμέσως. Από την αρχή, κάθε φορά που ερμήνευα τον δικό μου ρόλο, με κοιτούσαν ενθαρρυντικά. Είναι μία θετική ομάδα που πιστεύει πολύ σε αυτή τη συνεργασία και αγαπά αληθινά την τέχνη του θεάτρου. Άλλωστε, το μοναδικό όφελος είναι αυτή η αίσθηση πληρότητας που γεννάται μέσα σε κάποιον όταν κάνει αυτό που αγαπά.
Δεν είναι και λίγο αυτό...
Όχι. Νομίζω ότι μέσα στην άγρια καθημερινότητα που ζούμε πολύ συχνά ξεχνάμε ότι οι πράξεις προσφοράς και εκείνες που δεν αφορούν τον δικό μας εαυτό είναι αυτές που τελικά έχουν αξία και μας "γεμίζουν" σε μεγαλύτερο βαθμό. Όταν μεταδίδεις χαρά, παίρνεις πίσω περισσότερη.
Διορθώσεις σας κάνουν;
Φυσικά. Κάθε φορά κοιτάω τα μάτια των υπολοίπων συντελεστών προκειμένου να αντιληφθώ αν τα πήγα καλά. Μου αρέσει να μαθαίνω νέα πράγματα και να εξελίσσομαι. Παράλληλα, θεωρώ μεγάλη ευλογία να σου δίνεται η δυνατότητα να βλέπεις τη ζωή από διαφορετικές γωνίες. Αυτή η ερασιτεχνική μου επαφή με το θέατρο είναι μία τέτοια ευκαιρία. Νιώθω τυχερή για αυτό.
Μου μεταδίδετε και έναν ειλικρινή ενθουσιασμό για το βήμα αυτό...
Έχω χαρεί σε έναν τόσο μεγάλο βαθμό που δεν περίμενα. Αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα είναι ότι η πρόβα σπάει μία πειθαρχημένη ρουτίνα που είχα στην καθημερινότητα και δεν μου προκαλεί άγχος. Από τη μία, με βοηθάει ότι ο κόσμος δεν έχει ιδιαίτερες προσδοκίες από εμένα, δεδομένου ότι δεν είμαι επαγγελματίας ηθοποιός. Από την άλλη, θέλω να παρουσιάσω μία ικανοποιητική εικόνα. Να πω ότι το έκανα όσο καλύτερα μπορούσα. Θέλω να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων. Να δικαιώσω τον Γιώργο Δ. Λεμπέση που μου έκανε την πρόταση, την ομάδα του Αντώνη Βουράκη (Πρόεδρος του ΘΕ.ΑΣ.Υ) και όλους τους συμμετέχοντες που με εμπιστεύτηκαν και με καλοδέχτηκαν και να πάω τη δουλειά τους λίγο πιο ψηλά.
Θα δούμε την οικογένειά σας στις πρώτες σειρές;
Εννοείται, αλλιώς δεν θα τους μιλήσω ξανά (γελάει). Δεν με ενδιαφέρει αν θα έρθουν στην πρεμιέρα ή σε κάποια από τις επόμενες τέσσερις παραστάσεις, αρκεί να είναι εκεί.
Η παράσταση "Παραδοσιακώς Ακατάλληλο" παρουσιάζεται στο θέατρο του Κολλεγίου Αθηνών από τις 7 έως και τις 11 Νοεμβρίου. Η υπόθεση του έργου είναι η εξής: Σε μια παραδοσιακή αυλή στη Νίκαια, κάτοικοι κάθε ιδιοσυγκρασίας συμμετέχουν – χωρίς να το επιλέξουν – σε ένα κρατικό πείραμα: επιστροφή στις "αξίες” και τον τρόπο ζωής της δεκαετίας του ’60, χωρίς τεχνολογία και σύγχρονες ανέσεις. Όταν οι ρόλοι ξεφεύγουν, ο έρωτας συγκρούεται με τη γραφειοκρατία, το τραγούδι με την εξουσία, και μια έκρηξη στο πλοίο "Φαρμακολύτρα Παναγιά” ανατρέπει τα πάντα. Με αιχμηρούς διαλόγους, σουρεαλιστικό χιούμορ και ζωντανά τραγούδια που ισορροπούν ανάμεσα στο λαϊκό και το variété, το έργο αποδομεί την έννοια της "παράδοσης" και θέτει το ερώτημα: Τι αξίζει να κρατήσουμε από το παρελθόν;
Παίζουν: Βουράκη Ουρανία, Βουράκης Αντώνης, Γερολυμάτου Βιβύ, Γεωργακοπούλου Μαίρη,Γεωργίου Άρης, Κανελλόπουλος Τάκης, Καραγιάννης Σπύρος, Καραμπέλου Ιλεάννα, Λεμπέσης Γιώργος, Λεούση Φαίη, Λιβάνιος Νίκος, Παπαδοπούλου Ρένα, Σοφού Έυα, Σπινθουράκης Στέλιος, Στράτου Κωνσταντίνα, Χούπη Κατερίνα.
