Κάθε Δευτέρα ένα νέο πρόσωπο μάς δίνει αφορμές για να (ξανα)αγαπήσουμε την Αθήνα
στο popaganda.gr, αλλά και στο redbull.gr.
Όνομα: Δημήτρης
Επώνυμο: Μαυροκεφαλίδης
Ιδιότητα: Δημοσιογράφος-παρουσιαστής
Τι αγαπάς στην πόλη: Το πόσο απλόχερα μας δίνει free spaces, ο ουρανός της που σχεδόν ποτέ δεν θα τον πετύχεις με σύννεφα, οι τεχνητές παρεμβάσεις των πολιτών της (πρόσφατα είδα μια ταμπέλα αδιεξόδου ζωγραφισμένη με graffiti σε happy emoji και μου εφτιαξε για λεπτα τη διάθεση), το δύσκολα να μη βρεις κάποιον γνωστό κάπου, το κέντρο που δεν κοιμάται, τις παρέες των skaters στην Αθηνάς, τις ταράτσες της. Α! Και το μετρό της. Στάνταρ ξεχνάω και άλλα αλλά συγχωράτε με.
Και τι δεν αντέχεις: Τους ανθρώπους που δεν χαμογελάνε. Τις κόρνες, την αγένεια των οδηγών στις διαβάσεις των πεζών. Τις άσχημες πλατείες (βλ. Όμονοια), τη μόδα «η νέα Αγ. Ειρήνης», τη χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών που προσφέρουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς σε σχέση με αντίστοιχες άλλων ευρωπαϊκών πόλεων (Άμστερνταμ, Βερολίνο, Μαδρίτη).
Δεν θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς: Έρωτα. Μουσική. Και ταξίδια.
Αγαπημένη συνήθεια στην πόλη: Βόλτες τα πολύ πρωινά των καθημερινών και τα σαββατοκύριακα σε περιοχές που δεν έχω πάει με μετρό και τραμ.Και αυτό πάντα ακούγοντας μια playlist που φαντάζομαι ως ιδανική και που φτιάχνω πριν φύγω για τη διαδρομή.
Ένας αστικός μύθος που πιστεύεις: Γενικά πιστεύω εύκολα, αστικούς μύθους μέχρι και το ότι στους υπονόμους της Νέας Υόρκης κυκλοφορούν κροκόδειλοι. Στα δικά μας τώρα θα σου έλεγα ότι ακόμα πιστεύω ότι αν δεν πας για κυριακάτικο brunch κάπου εκτός σπιτιού γίνεσαι αχινός.
Στην Αθήνα για 24 ώρες. Τι θα πρότεινες σε κάποιον να κάνει: Να σκίσει κάθε τουριστικό οδηγό και να κάνει αυτά που θα του κινήσουν τα συναισθήματα του κοιτώντας μόνος τους δρόμους και πράγματα. Μπορεί αυτά να απέχουν πολύ με τα κλασικά: Ακρόπολη-τζατζίκι-μπουζούκι-θάλλασσα-ψαράκι. Μέσα σε 24 ώρες μπορεί να ανέβει σε μια μια μυστική ταράτσα στη Σοφοκλέους περικυκλωμένη από κτήρια γιατί δεν μοιάζει με καμία άλλη ταράτσα στη πόλη. Να πάει στην οδό Πειραιώς και στο κομμάτι που ενώνεται με την Ερμού να δει ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα που μπορεί να δει ποτέ, να κολλήσει με τις παλιές μονοκατοικίες στα Πετράλωνα, να περπατήσει στου Φιλοπάππου, να «κολλήσει» μερικά λεπτά με τα πλακάκια στο σταθμό ηλεκτρικού της Ομόνοιας, να τρέξει ή να περπατήσει στη κυκλική διαδρομή στο ανώτατο διάζωμα στο Καλλιμάρμαρο.
Η τελευταία φωτογραφία που τράβηξες με το κινητό σου:
Επώνυμο: Μαυροκεφαλίδης
Ιδιότητα: Δημοσιογράφος-παρουσιαστής
Τι αγαπάς στην πόλη: Το πόσο απλόχερα μας δίνει free spaces, ο ουρανός της που σχεδόν ποτέ δεν θα τον πετύχεις με σύννεφα, οι τεχνητές παρεμβάσεις των πολιτών της (πρόσφατα είδα μια ταμπέλα αδιεξόδου ζωγραφισμένη με graffiti σε happy emoji και μου εφτιαξε για λεπτα τη διάθεση), το δύσκολα να μη βρεις κάποιον γνωστό κάπου, το κέντρο που δεν κοιμάται, τις παρέες των skaters στην Αθηνάς, τις ταράτσες της. Α! Και το μετρό της. Στάνταρ ξεχνάω και άλλα αλλά συγχωράτε με.
Και τι δεν αντέχεις: Τους ανθρώπους που δεν χαμογελάνε. Τις κόρνες, την αγένεια των οδηγών στις διαβάσεις των πεζών. Τις άσχημες πλατείες (βλ. Όμονοια), τη μόδα «η νέα Αγ. Ειρήνης», τη χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών που προσφέρουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς σε σχέση με αντίστοιχες άλλων ευρωπαϊκών πόλεων (Άμστερνταμ, Βερολίνο, Μαδρίτη).
Δεν θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς: Έρωτα. Μουσική. Και ταξίδια.
Αγαπημένη συνήθεια στην πόλη: Βόλτες τα πολύ πρωινά των καθημερινών και τα σαββατοκύριακα σε περιοχές που δεν έχω πάει με μετρό και τραμ.Και αυτό πάντα ακούγοντας μια playlist που φαντάζομαι ως ιδανική και που φτιάχνω πριν φύγω για τη διαδρομή.
Ένας αστικός μύθος που πιστεύεις: Γενικά πιστεύω εύκολα, αστικούς μύθους μέχρι και το ότι στους υπονόμους της Νέας Υόρκης κυκλοφορούν κροκόδειλοι. Στα δικά μας τώρα θα σου έλεγα ότι ακόμα πιστεύω ότι αν δεν πας για κυριακάτικο brunch κάπου εκτός σπιτιού γίνεσαι αχινός.
Στην Αθήνα για 24 ώρες. Τι θα πρότεινες σε κάποιον να κάνει: Να σκίσει κάθε τουριστικό οδηγό και να κάνει αυτά που θα του κινήσουν τα συναισθήματα του κοιτώντας μόνος τους δρόμους και πράγματα. Μπορεί αυτά να απέχουν πολύ με τα κλασικά: Ακρόπολη-τζατζίκι-μπουζούκι-θάλλασσα-ψαράκι. Μέσα σε 24 ώρες μπορεί να ανέβει σε μια μια μυστική ταράτσα στη Σοφοκλέους περικυκλωμένη από κτήρια γιατί δεν μοιάζει με καμία άλλη ταράτσα στη πόλη. Να πάει στην οδό Πειραιώς και στο κομμάτι που ενώνεται με την Ερμού να δει ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα που μπορεί να δει ποτέ, να κολλήσει με τις παλιές μονοκατοικίες στα Πετράλωνα, να περπατήσει στου Φιλοπάππου, να «κολλήσει» μερικά λεπτά με τα πλακάκια στο σταθμό ηλεκτρικού της Ομόνοιας, να τρέξει ή να περπατήσει στη κυκλική διαδρομή στο ανώτατο διάζωμα στο Καλλιμάρμαρο.
Η τελευταία φωτογραφία που τράβηξες με το κινητό σου:
Τρία ξύλινα bow ties που μου δώρισαν (προφανώς γιατί γνωρίζουν την κόμπλα μου) και τα οποία θα τα βάλω προσεχώς στην εκπομπή ή σε κάποια εξαιρετική περίσταση.
Αν γινόσουν αυτόπτης μάρτυρας σε κάτι, τι θα ήθελες να ήταν αυτό: Σε πρόταση γάμου που δεν γίνεται δεκτή.
Το soundtrack της ζωής σου τώρα:
Αλλάζει κάθε μέρα, as we speak πάντως θα έλεγα «If I stay here trouble will find me, If I stay here I'll never leave...» από το «Sea of love» των National να μπλέκεται σαν ινδικός δεκαπεντασύλλαβος με το «I love you honeybar» του Father John Misty.
Comfort food στην Αθήνα: Σαλάτα φακής, αυγά benedict στο «Underdog» στο Θησείο.
Μία πρόσφατη ανακάλυψη για την οποία νιώθεις περήφανος: Η καλύτερη θέα από τα Αναφιώτικα με όλα τα φώτα της πόλης, είναι από ένα πεζούλι το μοναδικό χαμηλό, σε ενα σπιτάκι με τον αριθμό 34 στη γωνία των οδών Αιόλου και Χρυσοσπηλιωτίσσης.
Ένα μυστικό για την πόλη: Ότι μπορεί να βρεις και εσύ ένα μυστικό γι αυτήν που να μην ξέρει κανείς άλλος.
