Τα Άργουρα είναι η πιο funky ψαροταβέρνα της Αθήνας

Η διακόσμηση στα Άργουρα μαρτυρά εν μέρει την ιστορία του ιδιοκτήτη τους: παλιά έπιπλα εκ πρώτης όψεως αταίριαστα μεταξύ τους, αντικείμενα του βυθού και των ψαράδων, φυτά, όλα ταιριασμένα από τον Νίκο. Απόφοιτος μάγειρας από τη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων, το 1986, ο Νίκος Μιχαήλ εργάστηκε σε πολλά και διαφορετικά πόστα μέχρι να ανοίξει το δικό του μαγαζί το 2016. “Από όλα αποκόμισα κάτι θα μου πει”, και στα λόγια του κρύβεται μια σοφία. Στο βιβλίο του “Κουζίνα Εμπιστευτικό”, ο Anthony Bourdain ξορκίζει όλους όσους αποφασίζουν να ανοίξουν ένα εστιατόριο για τους λάθους λόγους. 

Ε, λοιπόν, ο Νίκος Μιχαήλ έστησε αυτό το μαγαζί για όλους τους σωστούς. Η αγάπη και το μεράκι του για το καλό φαγητό, η γνώση, η σκληρή δουλειά και η συνεχής αναζήτηση, όλα αυτά που συμβάλλουν στην επιτυχία ενός τέτοιου “ανοίγματος” φαίνονται σε κάθε πιάτο. Από το σπιτικό ψωμί, το άριστα φιλεταρισμένο ψάρι, το πάντρεμα απλών αλλά αναπάντεχων υλικών, μέχρι την τελευταία πινελιά, όπως τη ρακή που αρωματίζει μόνος του, όλα εκεί μέσα μαρτυρούν πώς το φαγητό είναι ιεροτελεστία. 

Η κουζίνα στα Άργουρα χαρακτηρίζεται ως “ελληνική δημιουργική” με βασικά συστατικά τα ψάρια και τα όστρακα, και καθώς ο Νίκος δηλώνει “αναρχικός” προσπαθεί να μην ακολουθεί την πεπατημένη οδό. Εκτός, λοιπόν από τα πιο συνηθισμένα, θα δοκιμάσεις λιχουδιές πιο σπάνιες, όπως αυγά σουπιάς, γλυκάδια και μάγουλα ψαριού, ακόμα και λευκό καρχαρία που καπνίζεται μέσα στο μαγαζί. “Το μαγαζί είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στη ζωή μου, ο κόσμος αγαπάει αυτό που κάνουμε εδώ και έτσι νιώθω ότι δεν κουράζομαι ποτέ”. 

Ένας μάχιμος ιδιοκτήτης και μάγειρας – ο Νίκος τονίζει ότι δεν υπήρξε ποτέ μέλος του chef club, αλλά εξακολουθεί να είναι δραστήριος στο Σωματείο Μαγείρων – αποτελεί σίγουρα το πιο δυνατό χαρτί ενός μαγαζιού. Σε αυτό όμως έρχεται να προστεθεί η εμπειρία, η σωστή επιλογή προσωπικού και εξοπλισμού, και φυσικά η μεγάλη κατανάλωση που εγγυάται σε μεγάλο βαθμό τη φρεσκάδα των υλικών. Παρά την αγάπη του για τα ελληνικά προϊόντα, ο Νίκος αναζητά ό,τι καλύτερο μπορεί να βρει κι εκτός συνόρων, αφού όπως λέει και ο ίδιος αστειευόμενος “Οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα”. Θυμήσου σε παρακαλώ να μην ζητήσεις καλαμαράκια τηγανητά – και όχι δεν έχω τίποτα προσωπικό με το εν λόγω μαλάκιο.