Γνωρίζοντας τις επιμελήτριες πίσω από το project
"Suicide Blonde" είναι ο τίτλος της έκθεσης που επιμελούνται η Ελευθερία Σταμάτη, γλύπτρια και απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας και η Αθηνά Σταμάτη, η οποία έχει σπουδάσει Φιλοσοφία και Καλές Τέχνες, στην πρώτη τους συνεργασία σε αυτό το κομμάτι, καθώς έχουν συνεργαστεί παλιότερα σε μικρότερης κλίμακας project. "Παρόλο που ξέραμε ότι υπήρχε απόσταση απόψεων σε θέματα επιμέλειας, μας ένωναν κοινές αισθητικές αφετηρίες που αποτέλεσαν στέρεα παρακαταθήκη κατά τη διάρκεια της συνεργασίας και οι οποίες θα είναι αφορμή για μελλοντικές κοινές δράσεις" θα μου πουν και οι δύο, πριν σχολιάσουμε τον κοινό τίτλο με το αυτόν του τραγουδιού των INXS.
"Δεν υπήρχε πρόθεση συσχέτισης με το τραγούδι των INXS. Εξαιτίας του πολύ χαρακτηριστικού τίτλου ο συσχετισμός υπάρχει, κυρίως στους θεατές που είναι ευαίσθητοι στο άκουσμα του τραγουδιού. Η αλήθεια είναι ότι, όπως και οι INXS, έτσι κι εμείς χρησιμοποιήσαμε μια έκφραση που φεύγει και ξανάρχεται στα ταμπλόιντς της ποπ κουλτουρας: Suicide Blonde, η "ψεύτικη" ξανθιά που ξεβάφει μόνη της τα μαλλιά της με οξυζενέ".
"Η φράση ‘suicide blonde’ προέρχεται από ένα θεατρικό λογοπαίγνιο των αρχών του 20ού αιώνα µε τα ρήµατα to dye = βάφω και to die = πεθαίνω. "My wife is a suicide blonde – dyed by her own hand”, λέει ο σύζυγος µε αυτοσαρκασµό και ίσως λίγη περηφάνια. Βαµµένη από το ίδιο της το χέρι, αντί για πεθαµένη από το ίδιο της το χέρι. Σε κάθε περίπτωση, αυτόχειρας. Από τότε η φράση σηµαίνει η ψεύτικη, ‘φτηνή’ ξανθιά, που έχει ξεβάψει τα µαλλιά της µε οξυζενέ, µε κάπως κακόγουστο αποτέλεσµα, σίγουρα όµως σέξυ. Η φεµινιστική ερµηνεία θα ήταν ότι η αυτόχειρας ξανθιά ‘σκοτώνει’ τη Γυναίκα στην οποία στηριζόταν η οικογένειά της και ο κόσµος όλος. Η ανθρωπολογική, ότι ο λαµπερός αποχρωµατισµός της τρίχας είναι µια επέµβαση στην εικόνα του σώµατος και όχι στο πραγµατικό σώµα, λειτουργεί ψυχολογικά σαν µια τελετή εξιλέωσης".
"Με αφορµή αυτήν την επιθυµία για λάµψη της ψεύτικης ξανθιάς, µια οµάδα εικαστικών καλλιτεχνών παρουσιάζουν από ένα έργο και ένα ‘κόσµηµα’. Στο επίκεντρο βρίσκεται η σχέση του αληθινού µε το ψεύτικο, του χρυσού µε το επιχρυσωµένο. Αναρωτιέται κανείς αν η δύναµη και η αξία του απόλυτου στοιχείου µπορεί να µεταβιβαστεί σε ένα ‘ψεύτικο’ αντικείµενο απλώς καλύπτοντάς το µε έναν µανδύα λάµψης. Είναι η αδυναµία προσέγγισης της πολύτιµης ύλης εµπόδιο για την ικανοποίηση της επιθυµίας; Είναι η επικάλυψη µε ένα λαµπερό υλικό αρκετή για να ξεγελάσει τον εαυτό µας και τους άλλους; Σκέψεις για το ακριβό και το φτηνό, το αυθεντικό και το επίπλαστο, τη σχέση της οµορφιάς µε το αληθινό αλλά και µε το ψεύτικο".
Η Αθηνά και η Ελευθερία μοιράστηκαν για αρκετό καιρό τον ίδιο εργαστηριακό χώρο, γεγονός που οδήγησε σε πολύ δημιουργικές ζυμώσεις.
"Σε μια γωνία του εργαστηρίου υπάρχει ένας πάγκος παραγωγής κοσμημάτων, είναι το σημείο όπου ένας καλλιτέχνης ‘γειώνεται’. Καλείται να κάνει μια καλλιτεχνική παραγωγή αλλά ταυτόχρονα και μια εφαρμοσμένη και εμπορική δραστηριότητα. Εκεί αναμετρηθήκαμε με την αλήθεια της "αγοράς” και συγκεκριμένα με την αγορά και διακίνηση του χρυσού που έχει άμεσο αντίκτυπο στην οικονομία και κατά συνέπεια στο χρηματιστήριο της τέχνης".
"Για παράδειγμα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να επανέρχεται στα χυτήρια το κράμα χρυσού εννέα καρατίων, κάτι που ιστορικά έχει να συμβεί απο την μεταπολεμική περίοδο στην Ελλάδα. Ακόμα πιο διαδεδομένη τάση είναι η επιμετάλλωση φτηνών μετάλλων με χρυσό, ρόδιο και πλατίνα που οδηγεί σε οικονομικές παραγωγές κοσμημάτων που είναι προσιτά σε μεγαλύτερο αγοραστικό κοινό. Μία επιμετάλλωση αλλάζει την όψη ενός αντικειμένου αλλά όχι την φύση του και ούτε την επενδυτική του αξία. Από αυτές τις σκέψεις προέκυψε ο τίτλος και η ιδέα της έκθεσης: Suicide Blonde, η "αυτόχειρας ξανθιά”, η γυναίκα που ανεξάρτητα από τους λόγους (οικονομία, μόδα, επανάσταση) αλλάζει την όψη της με ένα αμφίβολο αισθητικό αποτέλεσμα. Αλλάζει την όψη της, αλλάζει όμως και τη φύση της";
"Ο στόχος της έκθεσης δεν είναι να δώσει απαντήσεις και μηνύματα. Θέλαμε να αναρωτηθούμε για την ψεύτικη λάμψη, για τη σχέση της ομορφιάς με το ακριβό και το ευτελές, το αληθινό αλλά και το ψεύτικο. Η ανάγκη μας ήταν να ερευνήσουμε αυτό το λεπτό όριο χωρίς αφορισμούς και ταμπού. Επιλέξαμε τους καλλιτέχνες, όχι τα έργα. Για μας ήταν λυτρωτικό το ότι τοποθετήσαμε και είδαμε να λειτουργούν μαζί έργα ειλικρινή, έξυπνα και τόσο πολύ διαφορετικά το ένα απο το άλλο. Υπάρχουν προσεγγίσεις πολιτικές, ανθρωπολογικές, εννοιολογικές,έργα ποπ και κάποια άλλα σκοτεινά και δυσδιάκριτα. Από τα πιο βασικά στοιχεία της έκθεσης είναι βέβαια το το χιούμορ κι ό αυτοσαρκασμός. Καμιά φορά μόνο έτσι τολμάμε να να δούμε τα πράγματα κατά πρόσωπο. Δεν ήταν ο στόχος μας να δείξουμε γυναικεία τέχνη ή να εντάξουμε τα έργα σε κάποιο κίνημα. Μάλλον το αντίθετο, θέλαμε την συνύπαρξη διαφορετικών ‘σχολών’ με την ίδια αφορμή".
"Το θέμα μας προσφέρεται για κριτική στα στερεότυπα ομορφιάς, πηγαίνει όμως και πέρα απο αυτό. Οι γυναίκες εχουμε έτσι κι αλλιώς μια φορτισμενη σχέση με το "στόλισμα" του σωματός μας, είναι μια τελετουργία με αρχαίες καταβολές, μια πράξη υπερβατική.Αλλωστε, για χιλιετίες αυτές οι σχέσεις έχουν αποτυπωθεί σε έργα ζωγραφικής και γλυπτικής αναδυκνύοντας τα πρότυπα ομορφιάς.Τα στερεότυπα υπήρχαν και υπάρχουν. Το θέμα είναι πώς ο καθένας μας διαχειρίζεται την σχέση του μ’ αυτά. Η έκθεση "suicide blonde" ήταν μια ερευνητική απόπειρα και σε αυτή την κατεύθυνση".
info: Association Franco Hellenique, πλατεία Κολωνακίου 2, 4ος όροφος
