Αν είσαι μαμά παιδιού που μόλις έδωσε Πανελλήνιες εξετάσεις ήρθε η ώρα, μετά από μια δύσκολη και απαιτητική σε όλα τα επίπεδα χρονιά, να χαλαρώσεις
Επιτέλους. Θυμάσαι λοιπόν πως την ώρα που έστυβες τόνους πορτοκαλάδας, που ξενυχτούσες για να μην μένει ξύπνιο μόνο του, που αγωνιούσες μέχρι να βγει από το εξεταστικό κέντρο, είχες δώσει μια υπόσχεση στον εαυτό σου. Δοθείσης πρώτης ευκαιρίας, να κατευθυνθείς παραλιακά, να απλώσεις την πετσέτα στην ξαπλώστρα και να περιμένεις εναγωνίως έναν καφέ να έρθει για να ξεχαστείς τελείως αυτάρκης από τα εγκόσμια με το βλέμμα στον ήλιο και τους γλάρους να κρώζουν ολούθε. Και αυτή η στιγμή ήρθε. Και είναι τέτοιες αυτές οι στιγμές που νομίζεις πως τίποτα δεν θα μπορέσει να σε βγάλει από την νιρβάνα τους. Ούτε ο ήχος από τις ρακέτες του διπλανού. Ή μήπως όχι; Ε;
Μήπως όχι μάλλον γιατί το κινητό χτυπάει και στο "μαμαααά, συμφωνείς να πάω με την παρέα μου διακοπές στην Πάρο;" που είχε προβλέψει η μετεωρολογική ως αναμενόμενη για την εποχή μπόρα εσύ σκέφτεσαι τα απλωμένα ρούχα στο μπαλκόνι που θα γίνουν σε δύο λεπτά άχρηστα και αρχίζεις να μαζεύεις πετσέτες, αντηλιακά και την νιρβάνα από την ξαπλώστρα άρον άρον.
Το περίμενες, είναι αλήθεια. Το ήθελες, είναι αλήθεια και αυτό. Μεγάλωσε τόσο; Βέβαια, καλά θα ήταν και στο εξοχικό μαζί σου να του μετράς τις μπουκιές αλλά η κουλ μαμά που είχες ντυθεί για χρόνια έχει καταχωρημένα στα πανό της πολλά τσιτάτα περί ζωογόνας αυτονομίας των παιδιών.
Μεγάλωσε τόσο λοιπόν και που ναι τα χρόνια – ωραία χρόνια που του φόραγες τα μπρατσάκια στην παραλία και το έκανες άσπρο από το αντηλιακό; Θυμάσαι; Που, σαν να ήταν χθες, καθόσουν στην άμμο μαζί του με τις ώρες και φτιάχνατε πύργους με τα κουβαδάκια. Που το κυνηγούσες για να φάει φρουτόκρεμα και να βάλει καπέλο.
Μετράς λοιπόν ως το τρία μπας και ανακτήσεις μία ηρεμία τουλάχιστον φαινομενική και απαντάς με το πιο πλατύ σου χαμόγελο "βεβαίως και συμφωνώ, πόσο ζηλεύω, φανταστικά θα περάσετε, θυμάμαι κι εγώ στην ηλικία σου…"
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
