Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι ένα από τα πιο αγαπημένα θέματα της pop psychology, είναι όμως στην επικαιρότητα από την εποχή του Οιδίποδα.
Το 1948 ο Robert k. Merton όρισε επιστημονικά την αυτοεκπληρούμενη προφητεία ως την επιβεβαίωση των ασυνείδητων αρνητικών ή θετικών προσδοκιών μας με τη μορφή των συνεπειών των επιλογών μας. Με άλλα λόγια… ένας άνθρωπος μένει από λάστιχο στη μέση του πουθενά αλλά δεν μπορεί να το αλλάξει γιατί δεν έχει γρύλο. Από μακριά διακρίνει ένα αχνό φως και όλο ελπίδα σκέφτεται ότι ίσως ο ιδιοκτήτης αυτού του σπιτιού μπορεί να του δανείσει έναν. Προχωρώντας προς το σπίτι σκέφτεται ότι ο άλλος άνθρωπος θα του ανοίξει την πόρτα και φιλόξενα θα προσφερθεί να τον βοηθήσει.
Όσο προχωράει σκέφτεται ότι μπορεί να τον ρωτήσει γιατί ξέμεινε από κάτι τόσο σημαντικό. Μπορεί να μην έχει γρύλο. Μπορεί να έχει και να μην θέλει να του τον δώσει. Μπορεί να είναι ένας τρελός κι απλά να τον βρίσει. Όσο πλησιάζει στο ξένο σπίτι η ελπίδα γίνεται επιφύλαξη και η επιφύλαξη καχυποψία. Όταν τελικά φτάνει, χτυπάει την πόρτα, κάποιος του ανοίγει κι ο άνθρωπός μας του λέει:"βρε αϊ στο διάολο κι εσύ κι ο γρύλος σου". Είναι δύσκολο για τον σύγχρονο άνθρωπο να επιβιώσει σε έναν τόσο απαιτητικό κόσμο, που συνεχώς αλλάζει, χωρίς κάποιου είδους μπούσουλα, κατηγοριοποίηση ή διαχωρισμό.
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
