Πόσο λάθος είναι να θεωρείσαι "κακός γονιός" όταν αποζητάς λίγο χρόνο για τον εαυτό σου
Ναι είμαστε κι εμείς. Και είμαστε πολλοί.
Που δεν μπορούμε να πάρουμε την απαραίτητη ανάσα από τα παιδιά. Να κάνουμε ένα διάλειμμα για κάτι που είναι τόσο αυτονόητο για άλλους. Να πάμε έναν περίπατο, ένα σινεμά, μια αμαξάδα οι δυο μας, να δούμε τους φίλους μας, να πούμε μια κουβέντα χωρίς να μας διακόπτει κανείς.
Είμαστε κι εμείς που έτυχε να μην έχουμε παππούδες και γιαγιάδες, τους μεν λόγω απώλειας τους δε λόγω υγείας και απόστασης παράλληλα. Η λύση της νταντάς είναι όνειρο θερινής νυκτός καθώς τα οικονομικά δεν το επιτρέπουν.
Έχουμε φτιάξει έτσι το πρόγραμμά μας, ώστε να δουλέυουμε ο ένας το πρωί ο άλλος το απόγευμα ώστε να υπάρχει πάντα κάποιος στο σπίτι το μεσημέρι στο σπίτι. Προσπαθούμε να χωρέσουμε όλες τις δουλειές μας τις προσωπικές μέσα σε ένα πρωινό, κι αυτό με το ζόρι, κι έτσι δεν μένουμε ποτέ μόνοι μας οι δυο μας.
Διαβάζω τόσα υπέροχα άρθρα ψυχολογίας που γράφουν πως οι γονείς επιβάλλεται να πηγαίνουν διακοπές και μόνοι τους, να ξεφεύγουν ένα ΣΚ ή έστω να βγαίνουν μια φορά την εβδομάδα και λέω πόσο δίκιο έχουν, πόσο το χρειάζομαι εγώ και ο άνθρωπός μου αυτό το πράγμα. Και πόσο λάθος είναι να θεωρείσαι "κακός γονιός" όταν αποζητάς λίγο χρόνο για τον εαυτό σου.
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
