H τήρηση των υποσχέσεων είναι μια μορφή σεβασμού, που τα παιδιά θα ανταποδώσουν
Οταν μιλώ για "προσποίηση", δεν εννοώ τα συνηθισμένα κλαψουρίσματα τις εκρήξεις οργής των παιδιών, αλλά τα ψεύτικα, υποκριτικά κλαψουρίσματα και την οργή με την οποία όλα τα παιδιά κάποια στιγμή προσπαθούν πετύχουν κάτι.
Και δίνω ένα παράδειγμα: ο πεντάχρονος γιος ενός ζευγαριού θύμωσε όταν έμαθε ότι το επόμενο βράδυ οι γονείς του θα τον άφηναν με μια μπέιμπι σίτερ για να γιορτάσουν την επέτειο του γάμου τους. Μετά από μακρά συζήτηση μαζί του σχετικά με τα συναισθήματά του, οι γονείς διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε κάποια λύση. Ο Σον, έτσι λεγόταν ο μικρός, επέμενε ότι ο μοναδικός τρόπος για να νιώσει άνετα ήταν τον συμπεριλάβουν στη νυχτερινή τους έξοδο. Τελικά το ζευγάρι παραιτήθηκε και άφησε τον Σον να κλαίει στο δωμάτιό του. Το γοερό κλάμα συνεχίστηκε για μισή περίπου ώρα, με τους γονείς να πηγαίνουν κατά διαστήματα να ρίξουν μια ματιά στα κρυφά. Κάποια στιγμή, όπως μας είπε ο πατέρας, είδε τον Σον να παίζει τα κυβάκια του ενώ ταυτόχρονα συνέχιζε το γοερό του κλάμα. "Μόλις με αντιλήφθηκε, άρχισε να κλαίει πιο δυνατά", μας είπε ο πατέρας και προσέθεσε: "Στη συνέχεια τον είδα να χαμογελά. Είχε καταλάβει ότι το κόλπο του αποκαλύφθηκε".
Ο μικρός ήλπιζε ότι με το κλάμα του θα έκανε τους γονείς του να αλλάξει γνώμη. Δεν εννοώ φυσικά ότι δεν ήταν θυμωμένος επειδή θα τον άφηναν με την μπέιμπι σίτερ. Είναι όμως βέβαιο ότι θα αποδεικνυόταν άκαρπη οποιαδήποτε προσπάθεια των γονέων να εμπλακούν σε μια διαδικασία ενσυναισθητικής ακρόασης και συναισθηματικής αγωγής τη στιγμή που το παιδί προσπαθούσε να τους χειραγωγήσει με τη βοήθεια των συναισθημάτων. ‘Επρεπε λοιπόν να του καταστήσουν σαφές ότι δεν θα κατάφερνε να επιβάλει τη θέλησή του με το κλάμα του.
Αυτό ακριβώς έκανε ο πατέρας. Ευγενικά αλλά σταθερά είπε στον γιο του: "Ξέρω ότι έχεις θυμώσει, το κλάμα δεν πρόκειται να κάνει τη μαμά και εμένα να αλλάξουμε σχέδια. Θα βγούμε έξω κι εσύ θα μείνεις με την μπέιμπι σίτερ". Στο σημείο αυτό ο μικρός κατάλαβε τελικά ότι η κατάσταση δεν ήταν διαπραγματεύσιμη και σταμάτησε να κλαίει. Μετά από λίγο ο πατέρας ρώτησε τον Σον αν θα ήθελε να σκεφτούν τρόπους για να κάνουν το βράδυ που θα περνούσε με την μπέιμπι σίτερ πιο ευχάριστο, παίζοντας παιχνίδια, ετοιμάζοντας λιχουδιές για να φάνε κ.ο.κ. Το παιδί συμφώνησε.
Όταν αποφασίζετε να αναβάλετε τη συναισθηματική αγωγή, υποσχεθείτε στον εαυτό σας και στο παιδί σας ότι θα επανέλθετε σύντομα στο θέμα. Η στάση είναι τελείως διαφορετική από εκείνη των "αποστασιοποιημένων" ή "επικριτικών" γονέων. Για "αποστασιοποιημένους" και "επικριτικούς" γονείς η αγνόηση των συναισθημάτων είναι το βασικό στοιχείο της διαπαιδαγώγησης που εφαρμόζουν: νιώθουν άβολα με τα έντονα συναισθήματα και γι’ αυτό τα παραμερίζουν εντελώς. Εγώ προτείνω απλώς να αναβάλετε τη συζήτησή σας μέχρι τη στιγμή που πιστεύετε ότι θα έχετε καλά αποτελέσματα. Αν τελικά αναβάλετε τη συζήτηση για ένα θέμα και πείτε στο παιδί σας ότι θα επανέλθετε αργότερα, σιγουρευτείτε ότι θα το κάνετε.
Βέβαια, η αθέτηση μιας υπόσχεσης προς το παιδί δεν είναι πιθανότατα τόσο καταστροφική όσο θέλουν να την παρουσιάζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τα παιδιά έτουν τιμιότητα, ευθύτητα και κατανόηση, και προσφέρουν πολλές ευκαιρίες. Αλλά η τήρηση των υποσχέσεων είναι μια μορφή σεβασμού, που τα παιδιά θα ανταποδώσουν αν τους δώσετε το καλό παράδειγμα.
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
