Γυρνάω πίσω στο δικό μου έφηβο παρελθόν και θυμάμαι αντίστοιχες ιστορίες δικές μου.
Είμαι από τις γυναίκες που θα ήθελαν πολύ ένα παιδί αν και ποτέ δεν τα κατάφεραν.Μετά μια πολύ επώδυνη-ψυχολογικά-αποβολή θεώρησα πως ήταν αργά για κάτι τέτοιο, μένοντας πάντα να θαυμάζω εκείνες που το κατάφεραν ακόμα και σε "προχωρημένη" ηλικία.
Συχνά περνάνε χαζο-ρομαντικά σενάρια από το μυαλό μου, τύπου τι θα μου ταίριαζε. Κοριτσάκι η αγοράκι; Με βλέπω σε δωμάτια γαλάζια και ροζ να τακτοποιώ διάφορα αντικείμενα γεμάτα τρυφερότητα, προσδοκίες και γλύκα.
Πολλές φορές το σενάριο φτάνει σε μελλοντικές ιστορίες, τύπου να γνωρίζω την κοπέλα του 15χρονου γιου μου, ή το αγόρι της έφηβης κόρης μου. Και κάπου εκεί κολλάω.
Γυρνάω πίσω στο δικό μου "έφηβο" παρελθόν και θυμάμαι αντίστοιχες ιστορίες δικές μου.
Τον μπαμπά να ψιλο-κατασκοπεύει με ποιόν βγήκα κι πότε γύρισα. Την μαμά να μου μαθαίνει "τι είναι το σεξ" από τα 13. Είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα σπίτι που δεν υπήρχαν μυστικά, αμαρτωλές σκέψεις, "πίσω κείμενα" και μικρά γράμματα σε ότι αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις.
Ήταν όλα καθαρά και ανοιχτά στα μάτια μου.
Διάβασε περισσότερα στο Themamagers.gr
