Όταν αποδέχεσαι το παιδί σου δεν το μαλώνεις με το παραμικρό
Ο γονιός που αγαπάει μαλώνει περισσότερο… NOT
Ο γονιός που αγαπάει α π ο δ έ χ ε τ α ι! Κι όταν αποδέχεσαι το παιδί σου δεν το μαλώνεις με το παραμικρό. Αποδέχεσαι τη ζωηράδα του, το γέλιο του, τη φασαρία του, το ότι είναι απλά παιδί που θέλει να εξερευνήσει, να δοκιμάσει, να ανακαλύψει…
Ο γονιός που αγαπάει βάζει όρια και μένει σταθερός σε αυτά. Μαθαίνοντας στο παιδί του να λειτουργεί μέσα σε αυτά, να είναι συνεπής και να νιώθει ασφαλής. Ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα σε όρια, μαθαίνει το σεβασμό προς τον εαυτό του και προς τους άλλους, νιώθει ασφάλεια γιατί ξέρει πού και πώς θα κινηθεί και το σημαντικότερο, μαθαίνει κι εκείνο με τη σειρά του να βάζει όρια.
Ο γονιός που αγαπάει ακούει με προσοχή αυτά που έχει να του πει το παιδί του. Αφουγκράζεται ακόμα και τη σιωπή του… είναι δίπλα του μαθαίνοντας και το παραμικρό ασήμαντο που το παιδί θα μοιραστεί μαζί του, ακόμα και για το γατάκι που μπήκε μέσα στην τάξη κι άρχισε να νιαουρίζει ή για τον ήρωα του αγαπημένου του κινούμενου σχεδίου. Κι όλα αυτά τα κάνει κοιτώντας το βλαστάρι του στα μάτια κι όχι μιλώντας ή γράφοντας στο κινητό…
Διάβασε περισσότερα στο Themamagers.gr
