Έχω κάνα-δυο ερωτήσεις να σας κάνω, ερωτήσεις που με απασχολούν πολύ τα τελευταία χρόνια και αφορούν στη διατροφή των παιδιών
Έτοιμες;
Here goes.
Πόσοι από μας στέλνουμε τα παιδιά μας παιδικό σταθμό;
Να βλέπω χέρια, έτσι μπράβο.
Και πόσοι από μας αφήνουμε εκεί τα παιδιά για μεγάλο μέρος της ημέρας μιας και δουλεύουμε; Επειδή το θέλουμε, έτσι, από διαστροφή, όχι ότι πρέπει, μη φανταστείς…
Μμμμ, κάμποσα χέρια κι εδώ.
Εφόσον τα παιδιά χτυπάνε κάρτα εκεί μέχρι να τα μαζέψουμε ή μέχρι να μας τα γυρίσει το σχολικό το μεσημερο-απόγευμα, λογικό επακόλουθο ότι τρώνε κιόλας εκεί, σωστά; Και κατά πάσα πιθανότητα, όχι μόνο ένα γεύμα, πάλι σωστά; Ο δικός μου ας πούμε τρώει εκεί δύο γεύματα, πρωινό και μεσημεριανό, τρία αν βάλεις μέσα και το φρούτο. Πολλές φορές δε, ζητά και 2η ή 3η μερίδα στο μεσημεριανό. Έχω μια υποψία ότι στο γεγονός αυτό οφείλεται και η αύξηση στα δίδακτρα που φάγαμε φέτος. Δεν ξέρω αν με πιάνεις…
Πόσοι από μας, λοιπόν, γνωρίζουν τι τρώνε τα παιδιά μας εκεί; Στην περίπτωση, φυσικά, που δεν τους ετοιμάζουμε εμείς το φαγητό. Και δεν εννοώ αν λαμβάνουμε το καθημερινό πρόγραμμα διατροφής, αλλά αν ξέρουμε πως μαγειρεύονται τα φαγητά, τι υλικά χρησιμοποιούνται κλπ.
Λιγότερα σηκωμένα χέρια εδώ.
Όταν ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε τον μικρό στον παιδικό σταθμό είχαμε ρωτήσει την ιδιοκτήτρια από πού π.χ. προμηθεύεται τα κρέατα που χρησιμοποιεί στα γεύματα που παρασκευάζει. Όταν μετά από δυο χρόνια χρειάστηκε να ψάξουμε για νέο παιδικό σταθμό, μέσα στις ερωτήσεις που απευθύναμε στους ανθρώπους που μιλούσαμε ήταν πάλι αυτή. Και στην πρώτη περίπτωση και στη δεύτερη νιώθαμε σαν να είχαμε κάνει ερώτηση του στυλ:
"Που μπορεί κανείς να βρει ένα δεινοσαυράκι για pet;”. Αρχικά, βλέμμα στο κενό, ακολουθούμενο συνήθως από μακρόσυρτο "Εεεεεε…” και μετά από κάποια δευτερόλεπτα η απάντηση.
Σε μια απ’αυτές τις συναντήσεις, μάλιστα, είχε τύχει να ρωτήσουμε τις ιδιοκτήτριες ενός παιδικού σταθμού αν συμπεριλάμβαναν ψάρι στο εβδομαδιαίο πρόγραμμά τους. Εκείνες, τότε, περιχαρείς κι οι δύο, μας είχαν απαντήσει ότι δίνουν ψάρι στα παιδάκια, αλλά όχι σε μορφή ψαρόσουπας. Τους έφτιαχναν πένες με σολομό και κρέμα γάλακτος. Μάλιστα, είχαν σχολιάσει πως το πιάτο τύχαινε θετικότατης ανταπόκρισης απ’τα παιδιά, καθώς το έτρωγαν με περισσότερη όρεξη σε σχέση με τη (βαρετή και καθόλου γκλάμουρους εδώ που τα λέμε) ψαρόσουπα. Έλα, όμως, που ο σολομός είναι τίγκα (πέρα απ’τα Ω3) και στα βαρέα μέταλλα κι ως εκ τούτου δεν συστήνεται η κατανάλωση από παιδιά.
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
