Γιατί κατά καιρούς μπλοκάρουμε και δεν "ακούμε" τι μας λένε τα παιδιά μας;
Mαμά τι έπαθες; ΑΚΑΤΑΛΑΒΙΣΙΑ;;;
Χμ, παιδική ερώτηση με βάθος, μήκος, πλάτος! Αλήθεια, γιατί κατά καιρούς μπλοκάρουμε και δεν "ακούμε" τι μας λένε τα παιδιά μας; Ίσως επειδή προσπαθούμε να απαντήσουμε, να διδάξουμε, να δώσουμε διάλεξη, να διορθώσουμε τα πράγματα, να προσφέρουμε λύσεις. Καλά και όμορφα όλα αυτά, αλλά πολύ συχνά αχρείαστα, αφού το παιδί χρειάζεται να μάθει να διαχειρίζεται μόνο του τα θέματά του. Τελικά το πιο σημαντικό στις συζητήσεις με το παιδί είναι να μπορεί ο γονιός να ακούσει με συναισθηματική κατανόηση. Να ακούσει καλά, προσεκτικά, με τεντωμένα τα αυτιά (χωρίς να σκαλίζει το κινητό ή να διαβάζει μηνύματα στο κομπιούτερ!).
Πώς γίνεται ο γονιός καλός ακροατής του παιδιού του;
1. Δώστε το 100% της προσοχής σας στο παιδί. Κοιτάξτε το στα μάτια και πείτε "σε ακούω". Και ακούστε, χωρίς αποσπάσεις της προσοχής: δηλαδή, κλείνοντας κινητό και σταθερό! Το παιδί σας θα θυμάται μια ζωή ότι κλείσατε το τηλέφωνο ή το κομπιούτερ απλώς για να το ακούσετε!
2. Αναγνωρίστε τα συναισθήματα του παιδιού και αναλογιστείτε τι συμβαίνει, χωρίς να κρίνετε. "Μάλλον θύμωσες με την αδερφή σου" ή "φαίνεται ότι ανησυχείς για το αυριανό τεστ" ανοίγουν τη συζήτηση, ενώ αντίθετα "πρέπει να φέρεσαι καλά στη μικρή σου αδερφή!" ή "δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς για το αυριανό τεστ" δεν επιτρέπουν συζήτηση.
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
