Δεν έχεις εμπιστοσύνη στο πώς διαπαιδαγωγείς εσύ το παιδί σου;
Εφηβεία. "Κλείνω την πόρτα μου και σ΄αφήνω απέξω", θα μπορούσε να είναι ο τίτλος. "Θέλω να βρω τον χώρο μου, άφησε με". Αυτό μας λέει ο/η έφηβος/η.
Δεν μ’ ακούει, λέμε. Εμείς ακούμε;
Κι εσύ κάθεσαι εκεί, κατακλυσμένος από τα στερεότυπά σου, τους φόβους και τις εμπειρίες σου. Περιμένοντας καρτερικά να υλοποιηθούν οι "μικρές συμφωνίες" που έχεις συνάψει με το παιδί σου. Όχι τόσο, γιατί δεν καταλαβαίνεις ότι πρέπει να ζήσει χρήσιμα τις εμπειρίες του, αλλά γιατί είτε δεν θυμάσαι τι έκανες εσύ ως έφηβος.
Τι σκαρφιζόσουν για να πετύχεις μια έξοδο ή και για να δείξεις ότι δήθεν διάβασες. Είτε γιατί ήσουνα συνεπής με τις "υποχρεώσεις σου" και δεν καταλαβαίνεις γιατί εκείνο όχι. Αυτό που ξέρεις, τώρα, ως ενήλικας, είναι οι "κίνδυνοι" που διέτρεξες τότε! Και σκαπούλαρες, διέφυγες, κατάφερες να μην παρασυρθείς. Είναι γιατί κι οι δικοί σου γονείς και το περιβάλλον σου έδωσαν τα εφόδια για να έχεις κριτική άποψη. Και τώρα, λοιπόν, τί σε ταλανίζει; Τι είναι αυτό που σε βάζει στην διαδικασία της ανησυχίας;
Δεν έχεις εμπιστοσύνη στο πώς διαπαιδαγωγείς εσύ το παιδί σου;
Διάβασε περισσότερα στο Themamagers.gr
