Στο πλαίσιο της Snehta Residency
Στίχοι, αιωρούμενα μπαλόνια και πινακίδες - από την προϊστορική έως την ψηφιακή μορφή τους - είναι παρόντα ως αντικείμενα, κινούμενες εικόνες, φωνές, υφές, ηχητικές δομές στην ομαδική έκθεση Songs, Balloons & Broken Tablets που επιμελείται ο Πάνος Γιαννικόπουλος στο πλαίσιο της Snehta Residency.
Οι συσχετίσεις είναι ρευστές: η έκθεση προτείνει διασυνδέσεις ανάμεσα σε πράγματα που αρχικά φαίνεται να αποκλίνουν. Ενθαρρύνει τις λεπτές, δημιουργικές αμφισημίες της συλλογικής παρουσίας. Απέναντι στις συστημικές χειραγωγήσεις και στις πολιτικές της μετά-αλήθειας, τα έργα των Soohyun Choi, Alex Kuusik και Rebecca Wilcox στέκονται με διατυπώσεις που αποσκοπούν να μετατοπίσουν το ίδιο το έδαφος στο οποίο βασίζονται αυτές οι πολιτικές.
Πάνος Γιαννικόπουλος
Έχω γεννηθεί (1991) και ζώ στην Αθήνα με ένα μικρό διάλειμμα ακαδημαϊκής έρευνας και εργασίας στο Λονδίνο και την Κωνσταντινούπολη. Σπούδασα ιστορία και ιστορία της τέχνης και συνέχισα με κοινωνική θεωρία και σπουδές φύλου. Συνεργάστηκα για 4 χρόνια με το Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης και έπειτα με την Biennale της Αθήνας, το NEON, την Πλατφόρμα Σύγχρονης Τέχνης Δυο Χωριά, με παράλληλα projects ως ανεξάρτητος επιμελητής. Η σύμπραξη με τη SNEHTA με επαναφέρει στην Κυψέλη, γειτονιά στην οποία είχα συν-επιμεληθεί έκθεση λίγα χρόνια πριν και που απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσω να επιστρέφω.
Η έκθεση
Η έκθεση Songs, Balloons & Broken Tablets φιλοξενείται στο SNEHTA residency, στην Κυψέλη. Στην περιοχή οι καλλιτέχνες μένουν, εργάζονται και εκθέτουν. Το residency δίνει έδαφος σε πειραματικές και τολμηρές πρακτικές. Οι καλλιτέχνες καλούνται να ευαισθητοποιηθούν και να αποκτήσουν συνδέσεις με τον ευρύτερο χώρο στον οποίο δουλεύουν. Η Κυψέλη είναι μια περιοχή με εκπληκτικό ενδιαφέρον λόγω της πολυπλοκότητάς της, σύμβολο αστικού πολιτισμού αλλά και οικονομικής πτώσης με ένα μείγμα διαφορετικών πολιτισμικών στοιχείων και έντονα τα χαρακτηριστικά της γειτονιάς.
Το θέμα της έκθεσης κινείται γύρω από τις πρακτικές της αφήγησης και της κατασκευής νοήματος: από το κείμενο, στην εικόνα και στη φόρμα. Οι καλλιτέχνες με κοινό στοιχείο τις ήπιες, λεπτές χειρονομίες, αμφισβητούν τη σημασία των μεγαλόφωνων διακηρύξεων και δίνουν έμφαση σε αυτό που βρίσκεται στο ενδιάμεσο των λέξεων, των γραμμών ή των καρέ των video. Τονίζουν το ρόλο της αντίστασης στις κυρίαρχες αφηγήσεις μέσω της μελαγχολικής ειρωνείας και της ανάδειξης της σημασίας αυτών που θεωρούμε μη σημαντικά.
Τους ενδιαφέρουν οι διαδικασίες αναπαραγωγής, αντιγραφής και μετάφρασης. Παίζουν με τις νοηματοδοτήσεις ιστορικών και προσωπικών αντικειμένων, τη μη μεταφρασιμότητα, τις παρεξηγήσεις της και την ποιητική λειτουργία της. Στην έκθεση κανείς θα δει (και θα ακούσει) μπαλόνια να ίπτανται, περίεργες δοσοληψίες μεταξύ καλλιτεχνών και ζογκλέρ, το (σχεδόν) τραπέζι του Michael Ventris, που αποκρυπτογράφησε τη Γραμμική Β, άλλες δημιουργικές κρυπτογραφήσεις, ιδεογράματα που γίνονται εικαστικές φόρμες σε πινακίδες και iphones, προσωπικές καταγραφές που χάνουν τις αρθρώσεις τους και γίνονται ήχοι.
Η Κυψέλη
Στόχος του residency δεν είναι η εξωτικοποίηση και ο εξευγενισμός αλλά αντίθετα η δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων με τη γειτονιά, την κοινότητα γύρω από τον εκθεσιακό χώρο και τα studio. Η θέση της σύγχρονης τέχνης είναι σε αντίστοιχες περιπτώσεις αμφίβολη όμως εδώ γίνεται ειλικρινής προσπάθεια, να βγει προς τα έξω, να μη μιλήσει όχι για αλλά με την κοινότητα στην οποία απευθύνεται χωρίς παράλληλα να κάνει εκπτώσεις στον τρόπο που δημιουργεί την αφήγησή της.
Οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με τρεις νέους διεθνείς καλλιτέχνες. Η Soohyun Choi (γ. 1989), από τη Νότια Κορέα που έχει τη βάση της στο Λονδίνο, η Rebecca Wilcox(γ.1984) από τη Γλασκόβη, και ο Alex Kuusik (γ. 1991) που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Οι εικαστικοί, χρησιμοποιούν διαφορετικά μέσα (κατασκευές, εγκαταστάσεις, video, ηχητικά έργα, κείμενα σε διάλογο με γλυπτική) και πειραματίζονται με νέες τεχνικές και βιομηχανικά υλικά.
