Είναι πολλές οι απαιτήσεις που έχουν πέσει στους ώμους των παιδιών
Το παιδί είναι από τη φύση του ανοιχτό, αυθόρμητο και εξυπηρετικό. Βρίσκει το λόγο ύπαρξής του στον καθρέφτη που αποτελεί ειδικότερα το βλέμμα της μητέρας του και γενικότερα η στάση του περιβάλλοντός του. Προσπαθεί να γίνει αρεστό, γιατί εξαρτάται πραγματικά απ’αυτές τις αντανακλαστικές εικόνες για να δομήσει την αυτοεκτίμησή του και ν’αποχτήσει αίσθηση της προσωπικής του αξίας.
Αν η μητέρα δεν του χαμογελάει, θα αναζητήσει το λόγο στον εαυτό του και θα νιώσει κακό παιδί. Πολύ περισσότερο, δε θα κατορθώσει να χαμογελάει στον εαυτό του μέσα του. Αν ζει σ’ένα περιβάλλον προβληματικό και μελαγχολικό, θα γίνει και το ίδιο προβληματικό και μελαγχολικό. Καθώς ταυτίζεται με τη διάθεση αυτού του περιβάλλοντος, το οποίο γίνεται και δικό του περιβάλλον, μέσα του. Αν οι μεγάλοι του απευθύνουν αυστηρές κριτικές, θα είναι και το ίδιο πολύ αυστηρό με τον εαυτό του. Αν οι γονείς του είναι τελειομανείς, θα χάνει τα πάντα προκειμένου να τους ικανοποιήσει και θα γίνει με τη σειρά του τελειομανής. Αν αποτύχει, θα αρρωστήσει.
Στα νοσοκομεία συναντάμε όλο και περισσότερα παιδιά που υποφέρουν από κατάθλιψη.
Σε μια ηλικία όπου δε θα έπρεπε να τα απασχολεί παρά μόνο το παιχνίδι. Είναι πολλές οι απαιτήσεις που έχουν πέσει στους ώμους τους. Συχνά έχουν μια ατζέντα τόσο γεμάτη όσα και ένας ενήλικας στο μέσον της ζωής του. Αλλά όταν οι απαιτήσεις είναι πολύ βαριές, έρχεται μια στιγμή που το παιδί έχει την εντύπωση ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τις υποχρεώσεις του και ότι δεν κάνει τίποτα καλά. Τότε καταρρέει. Με τον πιο υγιή τρόπο που υπάρχει, ανταποκρίνεται στην πίεση με την κατάθλιψη, γιατί δεν μπορεί να ονομάσει αυτό που συμβαίνει μέσα του. Το πνεύμα σοβαρότητας μόλις απέκτησε ακόμα ένα θύμα. Πόσο μάλλον που το παιδί έχει πολλές πιθανότητες να γίνει το ίδιο τελειομανής με τους γονείς του.
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
