Οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους, τα θεωρούν κομμάτι της καρδιάς τους και φροντίζουν κάθε τους ανάγκη. Συχνά όμως, φέρονται σαν να είναι ενιαία οντότητα
Άραγε, τι επιπτώσεις έχει αυτό για την ανάπτυξη του παιδιού;
"Είμαστε καλά παιδιά, διαβάσαμε, πετύχαμε, αποτύχαμε, έχουμε πυρετό, γράψαμε καλά στις εξετάσεις, περάσαμε στο πανεπιστήμιο…" είναι μερικές από τις πολύ συχνά ειπωμένες εκφράσεις που ακούμε από τους γονείς, αναφερόμενοι στα παιδιά τους. Αλλά πόσο "αθώος" είναι αυτός ο πρώτος πληθυντικός που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους γονείς;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε μεταφέρουν μηνύματα, έχουν δύναμη και δυναμική, αρκεί να τις παρατηρήσουμε. Άραγε, ο πρώτος πληθυντικός ποιο μήνυμα μεταφέρει; Κάποιος θα σκεφτεί ότι είναι τέτοια η αγάπη του γονιού προς το παιδί του που το βλέπει σα να είναι μια οντότητα με αυτόν. Όμως, η ταύτιση, η αδιαφοροποίητη ένωση και τα αδιαφοροποίητα όρια του γονιού με το παιδί και το αντίστροφο είναι έκφραση αγάπης;
Στην πραγματικότητα, ακούγεται περισσότερο ασφυκτικό παρά απελευθερωτικό το "εμείς" στην περίπτωση αυτή. Ο κάθε άνθρωπος είτε είναι ο γονιός είτε είναι το παιδί είναι ξεχωριστή, αυτόνομη οντότητα με δικά του φυσικά, σωματικά και ψυχικά όρια ή τουλάχιστον αυτός είναι ο στόχος, αν θέλουμε να γίνουμε ανεξάρτητες, αυτόνομες και αυτόφωτες προσωπικότητες.
Το "εμείς" λοιπόν μοιάζει περισσότερο να αφαιρεί, να στερεί και να αδικεί τα παιδιά.
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
