Για να μπορούμε ν’ ακούμε τα παιδιά μας, χρειάζεται να τους δώσουμε το μήνυμα ότι αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά τους
Για να μπορούμε ν’ ακούμε τα παιδιά μας, χρειάζεται να τους δώσουμε το μήνυμα ότι αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα που βρίσκονται πίσω απ’ αυτό που λένε, ακόμα και πίσω απ’ αυτό που δεν εκφράζουν με λόγια.
Ξέρουμε ότι, όταν κάποιος είναι αναστατωμένος, έχει την τάση να μη βλέπει το πρόβλημά του σφαιρικά. Ακούγοντας "αντανακλαστικά", μπορούμε να βοηθήσουμε ένα παιδί να ξανασκεφτεί το πρόβλημα που το απασχολεί και το αναστατώνει. Μπορούμε να λειτουργήσουμε όπως ο καθρέφτης – να του δείξουμε, δηλαδή, τα συναισθήματά του, ώστε να το βοηθήσουμε να βάλει τα θεμέλια για τη λύση του προβλήματος.
ΠΑΙΔΙ: Ο δάσκαλος είναι άδικος! Ποτέ δεν θα τα πάω καλά σ΄αυτήν την τάξη!
ΓΟΝΙΟΣ: Νιώθεις θυμωμένη και απογοητευμένη, και φοβάσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις.
Μ΄ αυτόν τον τρόπο, η αντανακλαστική ακοή περιλαμβάνει την ικανότητά σας να κατανοήσετε αυτό που νιώθει και που θέλει το παιδί, και ύστερα να του πείτε αυτό που καταλάβατε, ώστε να το βοηθήσετε να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά του.
Έτσι, θα νιώσει ότι το κατανοείτε και το δέχεστε. Η αντανακλαστική ακοή δίνει στο παιδί ένα είδος καθρέφτη όπου βλέπει πιο καθαρά τον εαυτό του. Μ’ άλλα λόγια, του δίνει μια "επανατροφοδότηση".
Μπορούμε να περιγράψουμε την επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους χρησιμοποιώντας τους όρους των "κλειστών" και των "ανοιχτών" απαντήσεων.
Μια κλειστή απάντηση δείχνει ότι ο ακροατής ούτε άκουσε ούτε κατάλαβε αυτό που ειπώθηκε. Οι κλειστές απαντήσεις κόβουν την επικοινωνία.
Διάβασε περισσότερα στο Themamagers.gr
