Η πειθαρχία συχνά μπαίνει σε δεύτερη μοίρα στις οικογένειες
Η πειθαρχία συχνά μπαίνει σε δεύτερη μοίρα στις οικογένειες. Οι πολυάσχολοι γονείς νιώθουν ήδη ενοχές για τον ελάχιστο χρόνο που περνάνε με τα παιδιά τους. Πόσο μάλλον να θέλουν να "σπαταλήσουν" αυτόν τον λίγο χρόνο με αντιπαραθέσεις και θυμό. Για αυτό, πολύ συχνά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να προσπεράσουν ζητήματα πειθαρχίας.
Οι περισσότεροι από μας προσπαθούμε να ασκούμε πειθαρχία με μία σχετική μετριοπάθεια. Στο γραφείο μου, οι γονείς έρχονται και ρωτούν ξανά και ξανά ποιες "παραβάσεις" των παιδιών αξίζουν πειθαρχικές ενέργειες. Θα πρέπει να πειθαρχήσω το παιδί μου επειδή είναι αγενές, επειδή δεν διαβάζει τα μαθήματά του, λέει ψέματα για το βαθμό που πήρε στο τεστ, αργεί να γυρίσει στο σπίτι ενώ έχει χρονικό όριο;
Ενώ αυτά τα ερωτήματα σαφώς και είναι σημαντικά, λίγοι γονείς έχουν την αντοχή να αξιολογούν μεμονωμένα και καθημερινά τα "παραπτώματα" του παιδιού τους. Είναι ευκολότερο, τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά, οι γονείς να αναπτύσσουν μια γενική στρατηγική πειθαρχίας, που είναι σταθερή, δίκαιη κι ευέλικτη και που θέτει τέλος στις ατέρμονες συζητήσεις σχετικά με το τι επιτρέπεται και τι όχι στο σπίτι.
Το σημαντικότερο είναι να θυμάστε πως η πειθαρχία λαμβάνει χώρα μέσα στην σχέση γονιού – παιδιού.
Διάβασε περισσότερα στο Themamagers.gr
