Μια διαφορετική άποψη
Μια άποψη που έτυχε μεγάλης αποδοχής κι άσκησε μεγάλη γοητεία. Ειδικά σε γονείς που επηρεάστηκαν μεν απ’τους υποστηρικτές της επιτρεπτικότητας, είναι, όμως, αρκετά ειλικρινείς με τον εαυτό τους, ώστε να διαπιστώσουν ότι δεν αποδέχονται πάντοτε τη συμπεριφορά των παιδιών τους. Πρόκειται για μια ακόμη εσφαλμένη κι επιζήμια άποψη, που εμποδίζει τους γονείς να’ναι αληθινοί. Μπορεί να μετριάζει λίγο την ενοχή που, συνήθως, νιώθουν οι γονείς, όταν δεν αποδέχονται τα παιδιά τους. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η άποψη έχει βλάψει πολλές σχέσεις γονέων-παιδιών.
Επίσης, αυτή η άποψη παρέχει επιστημονικό άλλοθι στους γονείς να χρησιμοποιούν την εξουσία ή τη δύναμή τους για να περιορίζουν συγκεκριμένες συμπεριφορές που δεν μπορούν ν’αποδεχτούν. Να βάζουν "όρια". Την έχουν ερμηνεύσει έτσι, ώστε να’ναι δικαιολογημένοι όταν ελέγχουν/περιορίζουν/απαγορεύουν/απαιτούν ή αρνούνται, εφόσον το κάνουν μ’ έξυπνο τρόπο, ώστε το παιδί να το αντιλαμβάνεται ως απόρριψη όχι του ίδιου αλλά της συμπεριφοράς του.
Εδώ βρίσκεται η πλάνη.
Πώς μπορείτε ν’αποδεχτείτε το παιδί σας ανεξάρτητα κι αντίθετα απ’τα συναισθήματά σας μη αποδοχής απέναντι σ’οτιδήποτε κάνει ή λέει; Τι είναι "το παιδί" αν όχι ένα παιδί που συμπεριφέρεται, ενεργεί κατά έναν συγκεκριμένο τρόπο σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Είναι ένα παιδί που συμπεριφέρεται μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο, απέναντι στον οποίο ο γονέας έχει κάποια συναισθήματα, ανεξάρτητα αν είναι συναισθήματα αποδοχής ή μη αποδοχής κι όχι μια αφηρημένη έννοια που ονομάζεται "παιδί".
Από τη δική του οπτική γωνία το παιδί αισθάνεται το ίδιο;
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
