Τα παιδιά που αναγκάζονται να υπομένουν γάμους χωρίς αγάπη και με συναισθηματική ένταση δέχονται το μεγαλύτερο πλήγμα από τη δυσλειτουργική σχέση των γονιών τους
Όταν ήμουν παιδί, οι χωρισμένοι γονείς επικρίνονταν άσχημα για την απόφασή τους. "Θα έπρεπε να ντρέπονται, είναι εγωιστές άστοργοι, κατέστρεψαν τις ζωές των παιδιών τους". Κάποιες εκκλησίες μάλιστα δεν τους δέχονταν -προφανώς ούτε και ο Θεός συμφωνούσε. Ο γάμος έπρεπε να μείνει ανέπαφος με κάθε κόστος.
Οι καιροί άλλαξαν· σήμερα, σχεδόν οι μισοί γάμοι καταλήγουν κάποια στιγμή σε διαζύγιο. Το αν αυτό πληγώνει ή βοηθά τα παιδιά εξαρτάται από το πώς οι γονείς το χειρίζονται, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ένας τοξικός γάμος είναι βέβαιο πως θα κάνει στα παιδιά περισσότερο κακό παρά καλό. Τα παιδιά που αναγκάζονται να υπομένουν γάμους χωρίς αγάπη και με συναισθηματική ένταση δέχονται το μεγαλύτερο πλήγμα από τη δυσλειτουργική σχέση των γονιών τους.
Νιώθουν διαισθητικά τη δυστυχία των γονιών τους και αισθάνονται την ψυχρότητα και την έλλειψη οικειότητας. Σε πολλές περιπτώσεις, κατηγορούν τον εαυτό τους για την ανταγωνιστική, συγκρουσιακή σχέση των γονιών τους. Γι’ αυτό και σε τέτοιες καταστάσεις η συμβίωση αποτελεί ένα "σκληρό, κακόγουστο αστείο".
1. Χρόνια ένταση
Η σχέση των γονιών μας αφήνει ένα συναισθηματικό αποτύπωμα μέσα μας που ποτέ δεν ξεθωριάζει. Είναι φυσιολογικό κατά την ανάπτυξή μας να εσωτερικεύουμε στοιχεία από τους γονείς μας. Όταν εκείνοι βρίσκονται συνεχώς στα μαχαίρια, τα παιδιά εσωτερικεύουν αυτές ακριβώς τις συγκρούσεις. Αντί να νιώθουν ασφάλεια και ηρεμία όταν βρίσκονται ανάμεσά τους, νιώθουν ένταση. Αυτή η συνεχής ένταση παράγει σοβαρά συναισθηματικά και κοινωνικά προβλήματα στα παιδιά, όπως κατάθλιψη, απόγνωση ή χρόνια κόπωση.
2. Μια εύθραυστη και ασταθής αίσθηση εαυτού
Ο πόλεμος ανάμεσα σε γονείς ριζώνει μέσα στον παιδικό νου. Η πίεση κατατρώει την αίσθηση ασφάλειας και τα αφήνει με ελάχιστη εσωτερική ηρεμία, δημιουργώντας εσωτερική σύγκρουση με τις ίδιες τους τις επιθυμίες. Για παράδειγμα, λαχταρούν να αγαπηθούν, αλλά απορρίπτουν έμεσα την οικειότητα· επιθυμούν φίλους, αλλά επιλέγουν την απομόνωση· έχουν σπουδαίες διανοητικές ή δημιουργικές ικανότητες, όμως σαμποτάρουν τις ίδιες τους τις προσπάθειες. Η εξωτερική σύγκρουση των γονιών αργά ή γρήγορα μεταμορφώνεται σε εσωτερική μάχη με τον εαυτό, που περιπλέκει τη ζωή και εμποδίζει τη συναισθηματική ανάπτυξη.
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
