Η εικόνα του παιδιού ως ατόμου με ικανότητες επιβεβαιώνεται μέσω των ποικίλων ικανοτήτων που έχει να μαθαίνει από νωρίς
Η εικόνα του παιδιού ως ατόμου με ικανότητες επιβεβαιώνεται μέσω των ποικίλων ικανοτήτων που έχει να μαθαίνει από νωρίς: είτε πρόκειται για την ικανότητά του να μαθαίνει να περπατάει, να κατακτά σταδιακά τη γλώσσα, να αναπτύσσει κοινωνικές ικανότητες, να σκέφτεται με λογικό τρόπο, είτε για τόσες ακόμη ικανότητες, τα παιδιά μαθαίνουν κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους εξαιρετικά πολλά πράγματα, και με ιδιαίτερα γρήγορους ρυθμούς.
Γι’ αυτό και η πρώιμη παιδική ηλικία θεωρείται μια εξόχως σημαντική φάση στη ζωή και στην πορεία μάθησης του ανθρώπου. Τα παιδιά διαθέτουν διαφορετικές ικανότητες, οι οποίες είναι κάθε φορά και σε διαφορετικό βαθμό ανεπτυγμένες. Προκειμένου να αναπτύξουν (περαιτέρω) τις πολλές αυτές ικανότητες, μπορούν ευθύς εξαρχής να κάνουν προπαντός το εξής: να έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους και να εξερευνούν το περιβάλλον τους. Διότι ακριβώς μέσα από την αλληλεπίδραση*με άλλους ανθρώπους και με το περιβάλλον, μπορεί το παιδί να αναπτύξει περαιτέρω τις ικανότητές του.
Ήδη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η μητέρα, καθώς και άλλα άτομα του περίγυρού της (ο πατέρας, τα αδέλφια), μπορούν να αντιληφθούν την εξής ικανότητα του εμβρύου: όταν εκείνο νιώσει κάποια επαφή ή μια ελαφρά ασκούμενη πίεση στην κοιλιά της μητέρας του, είναι αρκετά πιθανό να αντιδράσει κι εκείνο με κάποιου είδους κίνηση από την πλευρά του. Ακόμη και σε περιβαλλοντικά ερεθίσματα, όπως στο φως ή σε θορύβους, υπάρχουν αντιδράσεις. Αλλά και από μόνο του δραστηριοποιείται το έμβρυο: κινείται μέσα στην κοιλιά, και μέσω της κίνησης δείχνει την ευχαρίστηση ή τη δυσαρέσκειά του ως προς τα ερεθίσματα που δέχεται απέξω.
Το έμβρυο "είναι λοιπόν ένα ζωντανό, ευαίσθητο ανθρώπινο ον, το οποίο είναι σε θέση να βιώνει, να μαθαίνει και να νιώθει, ενώ μπορεί επιπλέον να επέμβει στη διαμόρφωση του περιβάλλοντός του δρώντας και αντιδρώντας· το έμβρυο απαντά στις ενέργειες της μητέρας του και την παρακινεί να ενεργεί".
Αμέσως μετά τη γέννησή τους, τα βρέφη συνεχίζουν την αλληλεπίδραση, έρχονται σε επικοινωνία με άλλους ανθρώπους με τη βοήθεια βλεμμάτων, μέσω της μιμικής, αλλά και με πρώιμες μορφές επικοινωνίας, όπως είναι οι κραυγές ή η παραγωγή ποικίλων ήχων.
Διάβασε περισσότερα στο Themamagers.gr
