Ελάχιστα είναι τα παιδιά που δεν τα προσέβαλαν ποτέ οι γονείς τους
Πόσες φορές έχετε δεχτεί αυτές τις προσβολές; "Λοιπόν, χοντρούλα;", "Τι άχρηστος!", "Ε, ελέφαντα, θα έρθεις;", "Προσοχή έρχεται η μπουλντόζα!", "Ο ηλίθιος πήρε πάλι 5 στα μαθηματικά!", "Έτσι άσχημη που είσαι, φαντάζεσαι ότι θ’ αρέσεις στα αγόρια;", "Ποια νομίζεις ότι είσαι; Η βασίλισσα της Αγγλίας;".
Σας σοκάρουν οι λέξεις; Αλίμονο, δεν τις φαντάστηκα. Ελάχιστα είναι τα παιδιά που δεν τα προσέβαλαν ποτέ οι γονείς τους. Αυτές οι υποτιμήσεις μοιάζουν με συναισθηματικά χαστούκια. Πληγώνουν τον νέο που τις ανέχεται, τον ενήλικα που τις προφέρει και τη σχέση τους.
Η προσωπική μας ιστορία μας κάνει να πιστεύουμε ότι η λεκτική βία είναι ανώδυνη. Στα σχολεία οι προσβολές είναι συχνές. Οι έφηβοι λένε εξάλλου: "Με κοροϊδεύουν", χωρίς να λένε πώς. Αν κάποιος ενήλικας επαναστατήσει, του απαντούν: "Δεν καταλαβαίνεις, δεν είναι τίποτε, το συνηθίζουμε, όλοι μιλάνε έτσι". Κι όμως, αυτές οι στάσεις της περιφρόνησης και της υποτίμησης είναι ήδη επίπονες όταν προέρχονται από κάποιο φίλο κι ακόμη περισσότερο όταν προέρχονται από τους ίδιους τους γονείς μας. Οι συνηθισμένες προσβολές πληγώνουν περισσότερο από ό,τι θέλουμε να πιστεύουμε.
Στο γήπεδο του τένις, τα σχόλια του πατέρα δε σταματούν λεπτό. "Κουνήσου, άντε, κούνα το χοντρό πισινό σου!". Η Ντέμπορα προσπαθεί. Κάθε μπαλιά που χτυπά στο δίχτυ προκαλεί μία κόμη κοροϊδία: "Είσαι άχρηστη, αλήθεια, καημένο μου παιδί!".
Όταν τον αποδοκιμάζω, ο πατέρας δικαιολογείται. "Δεν την υποτιμώ, απλώς την ωθώ να προσπαθήσει περισσότερο. Την κινητοποιώ γιατί ξέρω ποιες είναι οι ικανότητές της. Διαφορετικά, δε θα έλεγα τίποτα!". Άσχετα από τις προθέσεις αυτού του πατέρα, η κόρη του έχει δημιουργήσει ένα όστρακο ώστε να μην αισθάνεται πια. Έχει απομονωθεί από τον εαυτό της, έχει καλυφθεί από ένα παχύ στρώμα λίπους για να μετριάσει τα χτυπήματα…
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
