Όλες έχουν ανάγκη μιας περιόδου προσαρμογής και αφομοιώσεων
Θα ήθελα να περιγράψω τις κύριες φυσιολογικές φάσεις απ’τις οποίες περνάει μια οικογένεια, καθώς ωριμάζουν τα μέλη της. Όλες αυτές οι φάσεις σημαίνουν κρίση και παροδική ανησυχία και έχουν ανάγκη μιας περιόδου προσαρμογής και αφομοιώσεων.
Η πρώτη κρίση είναι η σύλληψη, η εγκυμοσύνη και η γέννηση ενός παιδιού.
Η δεύτερη κρίση έρχεται, όταν το παιδί αρχίζει να χρησιμοποιεί τον ευνόητο λόγο. Λίγοι άνθρωποι συνειδητοποιούν πόσο μεγάλη προσαρμογή απαιτείται γι’αυτό.
Η τρίτη κρίση έρχεται, όταν το παιδί συνδέεται για πρώτη φορά επίσημα με τον κόσμο έξω απ’το σπίτι, δηλαδή με το σχολείο. Μπαίνει ο κόσμος του σχολείου στην οικογένεια, φέρνοντας ένα στοιχείο ολότελα καινούριο, τόσο για τους γονείς, όσο και για τα παιδιά. Οι δάσκαλοι γενικά, αποτελούν γονικές προεκτάσεις, γεγονός που, όσο πρόθυμα κι αν το παραδέχεσαι, απαιτεί ωστόσο μια περίοδο προσαρμογής.
Η τέταρτη κρίση, που είναι κι εξαιρετικά μεγάλη, έρχεται, όταν το παιδί μπαίνει στην εφηβεία.
Η πέμπτη κρίση είναι όταν το παιδί ενηλικιώνεται και φεύγει απ’το σπίτι, γυρεύοντας την ανεξαρτησία του. Αυτό συνοδεύεται συχνά από τη συναίσθηση κάποιας βαριάς απώλειας.
Διάβασε περισσότερα στο TheMamagers.gr
