Ο φορέας ξανασυστήνεται μετά από χρόνια και δημιουργεί νέες ελπίδες για την ελληνική μόδα.
Με αφορμή τη νέα της ιδιότητα ως Πρόεδρος της νέας Ελληνικής Ένωσης Σχεδιαστών Μόδας, συναντηθήκαμε με την αγαπημένη σχεδιάστρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του εμβληματικού οίκου Parthenis για να μιλήσουμε για την ελληνική μόδα, τις αξίες και το όραμά της για το ιστορικό label που έχει κληρονομήσει.
Η Ένωση Σχεδιαστών, μας ξανασυστήνεται. Γιατί ξαναγίνεται αυτή η προσπάθεια και γιατί τώρα;
Μέσα στο κορονοϊό που τα μαγαζιά μας ήταν κλειστά και οι επιχειρήσεις υπολειτουργούσαν αρχίσαμε να συζητάμε μεταξύ μας. Ο Βασίλης Ζούλιας το ξεκίνησε όλο αυτό και μας προέτρεψε να ενωθούμε για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για την ανάπτυξη του κλάδου και την στήριξη της πολιτείας.
Γιατί είναι σημαντικό να υπάρχει σύλλογος;
Είμαστε ένας κλάδος παρεξηγημένος στην Ελλάδα, δεν μας υπολογίζουν στην παραγωγική διαδικασία, δεν καταλαβαίνουν το προϊόν μας, δεν καταλαβαίνουν ότι "μπαγιατεύει” - όταν μας έκλεισαν είχαμε ήδη κάνει παραλαβές κι όλα τινάχτηκαν στον αέρα. Χρειαζόμαστε τη στήριξη της πολιτείας. Είναι σημαντικό να απασχοληθεί το σωστό προσωπικό, δεν υπάρχουν χέρια διότι όσοι έχουν την τεχνογνωσία αποχωρούν σιγά σιγά λόγω ηλικίας, να δημιουργηθεί μια ακαδημία μόδας, κάτι ανάλογο με το Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου, για να παραχθούν νέες ιδέες και τέλος πρέπει να στηριχθεί και το κομμάτι της βιομηχανίας, τα υφάσματα, τα πλεκτήρια, τα στριπτήρια, τα βαφεία...
Πώς θα τα καταφέρεις;
Σε πρώτη φάση θεωρώ ότι πρέπει να βγούμε προς τα έξω, να μας γνωρίσουν για να μπορέσουμε να ζητήσουμε βοήθεια από την πολιτεία και από την Ευρωπαϊκή ένωση. Στην πορεία μπορούμε να συμπράξουμε και με άλλα δημιουργικά επαγγέλματα, με γραφίστες, διακοσμητές, αρχιτέκτονες, ώστε όλοι μαζί να αποκτήσουμε κύρος.
Τι δεν πήγε καλά την προηγούμενη φορά;
Το κομμάτι των επιδείξεων πιστεύω ότι πήγε πολύ καλά. Αυτό που δεν πήγε και με τρομάζει και σήμερα είναι ότι κάποιοι αφέθηκαν στα χέρια τρίτων σα να μην είχαν χρόνο να εμπλακούν οι ίδιοι. Από την άλλη είμαστε πολλοί, ο καθένας έχει τους δικούς του στόχους οπότε πρέπει να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ συλλογικού και ατομικού, να βρεθεί μια κοινή πορεία και να αποφασίσουμε πού μπορούμε να είμαστε μαζί και πού όχι.
Με ποια κριτήρια γίνεται κάποιος δεκτός στον σύλλογο;
Δεδομένου ότι είναι μια υφιστάμενη επιχείρηση (με έδρα την Ελλάδα, με ορισμένο αριθμό υπαλλήλων κλπ) θα περνάει από μια επιτροπή για να αξιολογηθεί η δουλειά του.
Και με την AXDW τι θα γίνει;
Θα συνεργαστούμε ώστε να υπάρχει μία εβδομάδα μόδας. Υπάρχει καλή διάθεση και από τις δύο πλευρές για να βρεθεί μια ισορροπία και να διατηρηθεί ένα επίπεδο. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι στο αισθητικό κομμάτι, ο καθένας έχει το δικό του όραμα και το δικό του κοινό, κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να σεβαστούμε όλοι.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο σχεδιαστή;
Να μάθει και τo τεχνικό κομμάτι, να μάθει τη δουλειά από μέσα. Το δημιουργικό κομμάτι δεν αρκεί για να στηθεί μια επιχείρηση.
Τι έχεις μάθει από τον πατέρα σου;
Να μην φοβάμαι. Να μην φοβάμαι να εκτεθώ χωρίς όμως να εκτίθεμαι! Και να έχω όραμα, να επιμένω.
Μεγάλωσες μέσα στη μόδα. Πες μας μια ιστορία που θυμάσαι.
Ο πατέρας μου έκανε τα πάντα στο σπίτι, τις φωτογραφήσεις, τα fittings... Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως όταν μια παρέα με ωραία χημεία έρχεται να λειτουγήσει ως δημιουργική ομάδα γίνονται υπέροχα πράγματα και δημιουργούνται αληθινές φιλίες. Κάτι που θυμάμαι έντονα είναι η σχέση του πατέρα μου με τη Λάουρα ντε Νίγκρις και τον Άρη Τερζόπουλο, και ο γάμος που έγινε μπροστά στο σπίτι μας στη Μύκονο, και τα επτά νυφικά κι εγώ που ήμουν παρανυφάκι κι όλα αυτά σε μια ατμόσφαιρα ανεπιτήδευτου γκλάμουρ, ήταν fun!
Πώς θα περιέγραφες τον οίκο Parthenis σήμερα και πώς τον έχεις εξελίξει;
Θα πω το στοίχημα που έχω βάλει με τον εαυτό μου που δεν το έχω επιτύχει ακόμη 100%: όταν ήμουν μικρή όλα τα δεκαπεντάχρονα φορούσαν Parthenis. Σήμερα αυτά που τον φορούν είναι δεύτερη και τρίτη γενιά, αυτό το έχω καταφέρει, ντύνω τρεις γενιές μαζί. Αλλά θα ήθελα πιο πολλά παιδιά, αυτό θέλω να πετύχω κάτι που δεν είναι βέβαια εύκολο διότι πρέπει να ανταγωνιστώ μαζικά brands. Εγώ τον Parthenis πάντα τον έβλεπα σαν θρησκεία, αν προσηλυτιστείς δύσκολα φεύγεις, κολλάς, δεν τον προδίδεις διότι έχεις πολλές επιλογές. Αυτό που έχω κάνει είναι ένα σημαντικό curating. Έχω διαχωρίσει τα basics, που είναι τα σχέδια που έφτιαξε ο πατέρας μου, κι έχω διευρύνει τη γκάμα εμπλουτίζοντας την ίδια ιδέα με συλλογές που αλλάζουν κάθε σεζόν. Επίσης έχω επενδύσει πολύ στα ανδρικά. Αυτό που λέμε σήμερα diversity εμείς το είχαμε πάντα, όλα ήταν unisex και one size. Το κράτησα αυτό προσθέτοντας κάποια νούμερα. Πρέπει όμως να δώσουμε περισσότερες επιλογές και στους άνδρες, μου αρέσει το ανδρικό κοινό, το βρίσκω ενδιαφέρον κι εγώ φοράω ανδρικά - πάντα μπαίνει το προσωπικό γούστο!
Μίλησέ μας για τη χειμερινή συλλογή.
Είναι μια συλλογή που μου αρέσει πολύ! Λέγεται Re-bounce εστιάζει στις διαφορετικές υφές - δερματίνες, βελούδινα, πλεκτά - και παίζει με τις διχρωμίες και τους όγκους και τα '90s vibes.
Ποιο είναι το δυνατό σημείο του χαρακτήρα σου;
Είμαι επίμονη κι έχω ένα δυναμισμό που συνήθως πετυχαίνω αυτό που θέλω.
Αγαπημένοι σου σχεδιαστές;
Πάντα μου άρεσε ο Halston και το american sportswear, είναι πιο κοντά στη φιλοσοφία μου.
Τι σημαίνει για σένα επιτυχία;
Η δουλειά αυτή έχει να κάνει πολύ με το φαίνεσθαι κι αυτό με προβλημάτιζε πάντα, πέρασα και μια κρίση κάποια στιγμή διότι δεν ήμουν πάντα σίγουρη ότι ήταν το δικό μου "θέλω”. Οπότε για μένα επιτυχία είναι – πέρα από την οικονομικό κομμάτι και την προβολή - να αισθάνομαι και ηθικά και συναισθηματικά ικανοποιημένη.
Πότε κατάλαβες ότι ήταν σημαντικό να συνεχίσεις αυτό που κληρονόμησες;
Αυτό ακριβώς ήταν η κινητήρια δύναμη: Ο οίκος είναι μέρος της ιστορίας της χώρας όσον αφορά τη μόδα κι ήταν σημαντικό να το συνεχίσω. Ήταν μια διαδικασία: Ξεκίνησα με την αμφισβήτηση όπως όλα τα παιδιά, για να περάσω στην αποδοχή και τον θαυμασμό. Έπρεπε να θαυμάσω το έργο των γονιών μου για να το συνεχίσω.
Διάβασε και τη συνέντευξη της Charlotte Chesnais εδώ
