Από τα δικηγορικά γραφεία η Βασιλική Μιχαλοπούλου βρέθηκε στις μουσικές σκηνές να ερμηνεύει τραγούδια ενός δικού της άλμπουμ που γνωρίζει ήδη μεγάλη επιτυχία.
Τον Οκτώβριο του 2024 κυκλοφόρησε το τραγούδι "Είναι κρίμα" που έμελλε να είναι ο προπομπός ενός πολυσυλλεκτικού ύφους άλμπουμ που μπήκε στις μουσικές μας λίστες στις αρχές του 2025. Τα τραγούδια του έχουν ήδη ξεχωρίσει στα ελληνικά ραδιόφωνα και γνωρίζουν την ίδια ανταπόκριση και στις live εμφανίσεις που κάνει η Βασιλική Μιχαλοπούλου. Ο τίτλος του είναι Ενδεχόμενα και περιγράφει πολύ εύστοχα όλες τις πλευρές της ερμηνεύτριας που θέλησε να συστηθεί για πρώτη φορά στο κοινό της με τον πιο αυθεντικό τρόπο. Άλλωστε για εκείνη η ειλικρίνεια απέναντι στον κόσμο που την ακούει και την βλέπει αλλά και τον εαυτό της είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία για τη διαχρονικότητα που ονειρεύεται να έχει.
Την συγκινούν και έχει ως πρότυπο τους καλλιτέχνες που είναι με όλο τους το είναι και όχι διεκπεραιωτικά στη σκηνή. Έτσι λειτουργεί κι εκείνη. Συναντήσαμε τη Βασιλική Μιχαλοπούλου λίγο μετά από ένα τέτοιο live στον κατάμεστο Σταυρό του Νότου Plus για να μάθουμε πώς από τα δικηγορικά γραφεία όπου ξεκίνησε την επαγγελματική της σταδιοδρομία, βρέθηκε να συστήνεται πλέον ως τραγουδίστρια. Συνεχίζει να έχει δέος απέναντι στη λέξη αλλά πλέον ανήκει σε αυτή τη μεγάλη οικογένεια των τραγουδιστριών που κι εκείνη κάποτε θαύμαζε.
Ανακαλύπτοντας ένα κρυμμένο ταλέντο
"Το τραγούδι υπήρχε στη ζωή μου μόνο σαν μια αγάπη κι ένα μέσο έκφρασης αλλά δεν ήταν ποτέ πραγματικά ενεργό. Δεν είμαι ένα παιδί που πήγαινε σε Ωδείο, δεν έκανα μαθήματα μουσικής, δεν είχα παρότρυνση να ασχοληθώ με τη μουσική. Πάντα το αγαπούσα πολύ, έβαζα πάρα πολλή μουσική στο σπίτι, έβαζα τα μικρόφωνα, μουσικά χαλιά, έκανα διάφορα τέτοια αλλά ως εκεί. Όταν πέρασα στη Νομική, είχα γραφτεί σε μία θεατρική ομάδα -γιατί μεγαλώνοντας με την υποκριτική είχα τρέλα- και στο πλαίσιο ενός αυτοσχεδιασμού τραγούδησα το Δίχτυ του Ξαρχάκου και του Γκάτσου. Και κάπως αισθάνθηκα ότι πάγωσε το σύμπαν. Με κοιτούσαν ενώ κάποιοι δακρύσαν και εκεί αντιλήφθηκα ότι κάτι συνέβαινε. Άρχισαν, λοιπόν, τα παιδιά να με παρατηρούν και να με ρωτούν "τραγουδάς; δεν το ξέραμε". Βγαίναμε τότε για τσίπουρα σε ρεμπετέδικα και λέγανε "η Βασιλική που τραγουδάει να πει ένα τραγούδι;". Οι μουσικοί μου λέγανε "έχεις ωραία φωνή, ψάξτο". Οπότε άρχισα να συνειδητοποιώ ότι όντως τραγουδάω. Μου λέει, λοιπόν, μια φίλη ηθοποιός που έκανε ορθοφωνία στο Εθνικό Ωδείο να πάω να δοκιμάσω και να με ακούσει η δασκάλα της. Πάω στο Ωδείο και από εκεί ξεκίνησε όλο στην πραγματικότητα. Τυχαία.
Πήγα να δοκιμάσω. Μου πάτησε τις πρώτες νότες και τραγούδαγα οριακά ψιθυριστά, ντρεπόμουν. Δεν ένιωθα άνεση με αυτό. Δεν είχα δώσει κανένα δείγμα ότι μπορώ. Κι εκεί άνοιξε ένας τελείως καινούριος κόσμος. Αρχίσαμε να δουλεύουμε τα τραγούδια με τη δασκάλα οπότε άρχισα να βλέπω πώς είναι. Κάναμε κάποια πρώτα μικρά live που τα διοργάνωνε το Ωδείο, γνώρισα τον Γιώργο Καψάσκη που έχει γράψει σήμερα και όλα μου τα τραγούδια και το ένα έφερνε το άλλο.
Συνδυάζει, τουλάχιστον για εμένα, και την υποκριτική. Είναι κάπως σαν μικροί μονόλογοι τα τραγούδια και για να τα περάσεις πρέπει να πεις την ιστορία τους. Πρέπει να καταλάβεις τι λένε -έχει και κείμενο το τραγούδι και πρέπει να το κατανοήσεις για να μπορείς να το πεις. Οπότε συνδύαζε όλα αυτά που έψαχνα και στην υποκριτική μέχρι πρότινος καθώς έχει και την κίνηση και τον χορό στα πιο ζωντανά τραγούδια.
Μια πάρα πολύ μεγάλη πρόσκληση είναι ότι δεν το έκανα πριν και ότι ενώ ανακαλύπτω ότι το αγαπάω τρομερά, πρέπει να τρέξω να προλάβω για να το κάνω καλά. Να δουλέψω πολύ. Αισθανόμουν έναν τεράστιο φόβο αν γίνεται, κατ' αρχήν, χωρίς να έχω αυτό το background. Γιατί δεν είχα μεγαλομανία, αντιλαμβανόμουν πάρα πολύ ταλαντούχα παιδιά που είχα γύρω μου και έλεγα "μα ξέρει πιάνο, κιθάρα κι εγώ δεν ξέρω τίποτα". Εγώ πήγαινα με το αυτί μου και με αυτό που αισθανόμουν. Είναι πολύ προσωπικός μου κόπος να καταφέρω να το κάνω καλά και δουλεύω διπλά και τριπλά για να αναπληρώσω όλα αυτά τα χρόνια που δεν έχω διδαχτεί μουσική.
Από τα δικηγορικά γραφεία στις μουσικές σκηνές
Η Νομική με βοήθησε σε πάρα πολλά κομμάτια. Κατ' αρχήν, ήξερα ότι θα κάνω την προσπάθειά μου και αν τυχόν δεν προχωρήσει έχω κάποιες σπουδές για να επιστρέψω και να συνεχίσω πια πάλι από εκεί.
Εδώ και ένα χρόνο μπήκε στην άκρη και ευτυχώς. Δεν την αγαπούσα τόσο όσο αγαπάω αυτό που κάνω τώρα. Είναι μεγάλη τύχη για εμένα ότι αυτό προχωράει και δεν αναγκάζομαι να κάνω άλλα πράγματα που δεν τα απολαμβάνω όσο θα ήθελα. Με βοήθησαν όμως όλα αυτά τα χρόνια που είχα τη δουλειά μου να κάνω τη μουσική έτσι όπως μου άρεσε και έτσι όπως πίστευα ότι θα μου ταιριάζει και να μην κάνω πράγματα μέσα στα οποία νιώθω άβολα, δεν μου αρέσουν ή με τα οποία δεν συμφωνώ. Αυτό ήταν τεράστιο δώρο που το οφείλω στις σπουδές μου.
Είχα τη διαύγεια να το σκεφτώ και να το δω, να μη φερθώ παρορμητικά και να κάνω βεβιασμένες κινήσεις. Προτιμούσα να αργώ και να περιμένω και να γίνουν τα πράγματα έτσι όπως μου ταιριάζουν. Και να περιμένω κι εγώ να είμαι έτοιμη να ανταποκριθώ: να έχω δουλέψει περισσότερο τη φωνή μου, τη μουσικότητά μου.
Η Νομική με βοήθησε και στο να μπορώ να διαχειριστώ πάρα πολλά πράγματα που ένας μουσικός τα κάνει μόνος του: να συνδιαλλαγώ με ανθρώπους και να οργανώσω πράγματα που χρειάζονται.
Όλα τα πράγματα είναι αποτέλεσμα διαφόρων παραγόντων. Εννοείται ότι το ταλέντο είναι το νούμερο ένα. Πρέπει να αντιληφθείς αν έχεις, κι αν έχεις σε τι βαθμό και το εξελίσσεις μετά δουλεύοντας. Είναι ένα τεράστιο ποσοστό η δουλειά και η επιμονή. Δεν θα έλεγα τόσο αυτό που λένε για την τύχη . Ευκαιρίες μπορούν να προκύψουν στον καθένα μας κάποια στιγμή. Αν τη στιγμή που θα σου έρθει μία ευκαιρία έχεις ήδη κάνει δουλειά με τον εαυτό σου, μένει απλά να έχεις τη διαύγεια και να τη δεις και να την πάρεις να την κάνεις κάτι.
Η στάση της οικογένειας
Ο μπαμπάς μου, από όταν ήμουν μικρή, δεν μπορούσε με τίποτα να διανοηθεί ότι θα έκανα κάτι τέτοιο. Το γλίτωσε βέβαια το νέο γιατί τον έχασα στο Λύκειο. Η μαμά μου είναι πάρα πολύ υποστηρικτική. Έρχεται σε όλα μου τα live μαζί με τους φίλους μου. Έχει έρθει μέχρι και με ραγισμένο πόδι. (Γέλια.) Έχω πάρα πολύ στήριξη. Πολλές φορές που μπορεί να καταστροφολογώ και να λέω ότι δεν θα γίνει τίποτα, η μαμά μου με στηρίζει.
Κανέναν μας δεν έχει πιέσει -γιατί είμαστε τρία αδέρφια. Μου έχει εμπιστοσύνη. Ξέρει ότι είμαι ένα παιδί που δεν αφήνω στην τύχη πράγματα, είμαι πολύ δουλευταρού. Επίσης, δεν είναι ότι έκανα ακραία πράγματα. Δούλευα κανονικά τόσα χρόνια και δεν έδωσα δείγμα ότι κάνω κάτι απερίσκεπτα.
Η δημιουργία πρώτου της δίσκου
Πήρε γύρω στον έναν χρόνο. Γράφτηκαν τα κομμάτια τον χειμώνα και τα ηχογραφήσαμε το καλοκαίρι με τον Δημήτρη Σιάμπο. Έπειτα ξεκίνησα με το Περιμένω, για να δω τι ανταπόκριση θα έχει και για να μην βγάλω όλο μαζί το υλικό. Για να χτίσω σιγά σιγά την παρουσία μου. Μετά προέκυψαν διάφορες συνεργασίες και ήρθε και αυτή με τη Minos. Τελικά, ενώ είχαν ηχογραφηθεί δύο χρόνια πριν βγήκαν τώρα. Είναι άλλο ένα παράδειγμα ότι περίμενα την κατάλληλη στιγμή και πότε είχε πραγματικά νόημα.
Το άλμπουμ αποτελείται από επτά πολύ διαφορετικά τραγούδια και εξού και ο τίτλος, είναι επτά διαφορετικά ενδεχόμενά μου, επτά διαφορετικές πλευρές μου. Έχει ένα πολυσυλλεκτικό μουσικό ύφος: από έντεχνη μπαλάντα και ποπ ροκ, μέχρι χορευτικές ρούμπες και πιο λαϊκά και παραδοσιακά στοιχεία. Όταν ξεκινήσαμε με τον Γιώργο, ψάχναμε πώς θα είναι και δεν μπορούσαμε να το κάνουμε τόσο οργανωμένα οπότε αρχίσαμε να παίζουμε διάφορα πράγματα και να αυτοσχεδιάζουμε. Ό,τι ερχόταν σε εκείνον που τα έγραφε και του έβγαιναν τελείως ετερόκλητα πράγματα μεταξύ τους. Συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό έγινε γιατί ήταν όλα πλευρές μου και για αυτό του έβγαινε.
Διαπιστώσαμε ότι στην πρώτη φορά που θα συστηνόμουν δισκογραφικά και θα έλεγα "γεια σας, αυτή είμαι" δεν θα μπορούσε να λείπει κάτι από αυτά. Είναι όντως δικές μου μουσικές αποσκευές που τις κουβαλάω από την παιδική ηλικία μέχρι σήμερα.
Κι εγώ και ο Γιώργος αγαπάμε λίγο παραπάνω το Μόνο εσένα έχω γιατί για εμένα είναι το πιο στιβαρό και σοβαρό κομμάτι του δίσκου. Το πρόσωπο που αφηγείται κάνει μια βαθιά αυτοκριτική στον εαυτό του και παραδέχεται κάποια πράγματα.
Πράγματα που νομίζω ότι κάποιοι άνθρωποι δεν παραδέχονται σε όλη τους τη ζωή στον εαυτό τους. Είναι πολύ δύσκολο να γυρίσεις, να κοιτάξεις μέσα σου και να πεις "φιλενάδα, δεν τα έχεις κάνει τόσο καλά εδώ, δεν έχεις φερθεί καλά εκεί, δεν έχεις κάνει αυτό". Είναι δύσκολο να το κάνεις οπότε το να φτιάχνουμε ένα τραγούδι που μας βάζει αυτά τα λόγια στο στόμα. Και για να τα πω έξω πρέπει να γυρίσω να τα πω και σε εμένα μέσα μου. Είναι μια συγκλονιστική διαδικασία στην οποία με έβαλε. Ειδικά έτσι όπως μεγαλώνω τώρα, που θέλω και προσπαθώ και δουλεύω πάρα πολύ με τον αυτό μου γιατί νιώθω ότι αν δεν το κάνεις δεν έχει παραπέρα, δε γίνεται. Αν ήμουν 18 χρονών δεν ξέρω αν θα το καταλάβαινα με τον ίδιο τρόπο. Τώρα μπορούσα και να το αντιληφθώ και με βρήκε σε μία στιγμή που ήμουν πολύ έτοιμη για αυτό. Χρωστάω τεράστιο ευχαριστώ για αυτό το τραγούδι, το θεωρώ μεγάλο τραγούδι.
Η μαγεία των live εμφανίσεων
Δεν περίμενα αυτή την ανταπόκριση με τα τραγούδια του δίσκου στα live. Εγώ το κάνω γιατί το αγαπάω πάρα πολύ και έχω ελπίδες για αυτό αλλά δεν μπορείς να το φανταστείς αν δεν το δεις να γίνεται. Πάντα έχω και στο μυαλό μου αυτό που μας έλεγαν όταν ήμασταν μικροί ότι είναι ακατόρθωτο να γίνει και ότι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα οι καλλιτέχνες που καταφέρνουν και το ζουν και διαρκούν και στον χρόνο. Τώρα που έχει αρχίσει και συμβαίνει, μου φαίνεται σαν ψέμα κάποιες φορές. Δεν το καταλαβαίνω ότι όντως συμβαίνει κα προσπαθώ να το ρουφάω ολοκληρωτικά εκείνη τη στιγμή, να το ευχαριστιέμαι. Και να τελειώνει εκεί, για να μπορώ να έχω διαύγεια και να φτιάξω κι άλλα πράγματα, να συνεχίσω. Γιατί είναι μεγάλη παγίδα αυτό, που "την ακούς" και κάθεσαι πάνω σε αυτό και ξεχνάς να συνεχίσεις να δουλεύεις.
Είναι μαγική στιγμή ρε παιδί μου. Προέρχεται από τόσο κόπο δικό σου και από τόσο πείσμα ότι αυτό το ακατόρθωτο θα γίνει. Είναι απίστευτο συναίσθημα.
Θα ήταν λίγο υποκριτικό να λέω ότι νιώθω άβολα που μου μιλάει ο κόσμος. Κάνω κάτι το οποίο απευθύνεται σε κόσμο. Δεν με έχει βάλει κανένας με το ζόρι. Παράτησα πράγματα κι ενώ δεν είχα καμία προδιαγραφή να το κάνω, είπα εγώ το πιστεύω ότι μπορεί να γίνει και θα το κάνω. Δεν θα ήταν κομψό εκ μέρους μου να λέω ότι με ενοχλεί. Τι να με ενοχλεί; Δεν μπορώ να βγω για καφέ; Μια χαρά, συνεχίζω κανονικότατα τη ζωή μου. Είναι ευχάριστο και δημιουργείται μία σχέση. Πώς είναι η σχέση με τον ψυχολόγο; Δεν είναι φίλος, δεν είναι σύντροφος, δεν είναι συγγενής αλλά μία ξεχωριστή σχέση που έχει ταυτότητα μόνο και μόνο από αυτό που συμβαίνει. Έτσι είναι και με τους ανθρώπους που το ακούνε και έχουν βρει τα δικά τους κομμάτια μέσα σε αυτό. Έχει κάτι το υψηλό αυτή η στιγμή. Χαίρομαι που έχει μία ανταπόκριση.
Με το βλέμμα στο μέλλον
Έχω ένα μεγάλο όνειρο, να μείνω στον χρόνο και πάντα να κάνω αυτό. Όμως, το συζητάω με πολλούς φίλους και με τον Γιώργο, δεν έχω καθόλου εικόνες για το πώς με φαντάζομαι. Δεν έχω ιδέα, είναι τώρα. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα αρχίσω να δουλεύω επόμενα πράγματα. Δεν το κάνω γιατί έχω στο μυαλό μου ότι θέλω να γίνω μεγάλη και τρανή. Το κάνω γιατί νιώθω ότι ξαφνικά ζω, ότι αναπνέω, ότι έχει νόημα η ζωή μου, ότι περνάω ωραία, είμαι ευτυχισμένη.
Μου είναι πρωτόγνωρη η εικόνα που βλέπω εγώ από τη σκηνή. Δεν την είχα φανταστεί ποτέ, δεν ήξερα πώς μπορεί να είναι. Εγώ οραματιζόμουν πάντα το πώς θα νιώσω εκείνη την ώρα, όχι αυτό που βλέπω. Δεν είχα ψώνιο. Χθες ήμασταν σε κάτι φίλους μας και πιάσαμε τις κιθάρες και τραγουδούσαμε μέχρι τις 4 το πρωί. Ήμασταν πέντε άτομα αλλά και πάλι έκανα αυτό που αγαπάω. Δεν με απασχολεί το πώς θα εξελιχθεί, με απασχολεί το όπως και να είναι αυτή η εξέλιξη να μου ταιριάζει, να είμαι εγώ ειλικρινής μέσα σε αυτό και να είμαι ο εαυτός μου".
Μακιγιάζ: Marianna York.
