<p style="margin-bottom: 0cm;"><span data-scayt_word="Tι" data-scaytid="1">Tι</span> <span data-scayt_word="σχέση" data-scaytid="2">σχέση</span> <span data-scayt_word="έχει" data-scaytid="3">έχει</span> η <span data-scayt_word="Μισέλ" data-scaytid="4">Μισέλ</span> <span data-scayt_word="Ομπάμα" data-scaytid="5">Ομπάμα</span> <span data-scayt_word="με" data-scaytid="6">με</span> <span data-scayt_word="τη" data-scaytid="7">τη</span> <span data-scayt_word="Μαρία" data-scaytid="8">Μαρία</span> από <span data-scayt_word="το" data-scaytid="9">το</span> <span data-scayt_word="Παγκράτι" data-scaytid="10">Παγκράτι</span>; Και <span data-scayt_word="οι" data-scaytid="11">οι</span> 2 <span data-scayt_word="έχουν" data-scaytid="12">έχουν</span> ένα <span data-scayt_word="αντίτυπο" data-scaytid="13">αντίτυπο</span> του Fifty Shades of Grey στο <span data-scayt_word="κομοδίνο" data-scaytid="14">κομοδίνο</span> <span data-scayt_word="τους" data-scaytid="15">τους</span> .
Tι σχέση έχει η Μισέλ Ομπάμα και η Σελίνα Γκόμεζ με τη Μαρία από το Παγκράτι; Όλες έχουν ένα αντίτυπο του Fifty Shades of Grey στο κομοδίνο τους και ένα φρεσκοαγορασμένο σετ μαστίγιο-χειροπέδες στο συρτάρι. Γιατί, αυτό το καλοκαίρι, η πραγματική αγάπη τσούζει και αφήνει σημάδι (ενίοτε σε σχήμα αντρικής παλάμης). Από τον Πάνο ΚοκκίνηΠούλησε περισσότερα
Ενώ, τέλος, το κινηματογραφικό του μέλλον μοιάζει ιδιαίτερα λαμπρό, αφού τα δικαιώματα της τριλογίας (τι άλλο θα μπορούσε να είναι;) έχουν ήδη πουληθεί έναντι 5.000.000 δολαρίων, η Αντζελίνα Τζολί παρακαλάει -παρασκηνιακά- να το σκηνοθετήσει και ο Μπρετ Ίστον Έλις του American Psycho να το γράψει (ιδανικά με την Σκάρλετ Γιόχανσον ως πρωταγωνίστρια). Ποιος να το περίμενε ότι θα μας προκύψει όλο αυτό το πλανητικό σούσουρο για κάτι τόσο ελεεινά κακογραμμένo, που κάνει τον Αλχημιστή του Κοέλιο και τον Κώδικα Ντα Βίντσι να μοιάζουν με αριστουργήματα εφάμιλλα των αρχαίων ελληνικών τραγωδιών.
Κακό, κλισέ αλλά εθιστικό
Το πρώτο πράγμα στο οποίο συμφωνούν όλοι σχετικά με το φαινόμενο Grey είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ μέτριο βιβλίο – σαφώς χειρότερο από τον μέσο όρο των Άρλεκιν που κυκλοφορούν εκεί έξω. Κάτι που αποδεικνύει ο κουραστικός εσωτερικός μονόλογος της ηρωίδας που σε
κάνει να θέλεις να τινάξεις -ό,τι έχει απομείνει από- το μυαλό σου στον αέρα και η τραγελαφική τάση της να αναφωνεί “Holly Cow” κάθε φορά που ερεθίζεται. Παρ' όλα αυτά διαθέτει, σύμφωνα με δεκάδες ειδικούς από τον εκδοτικό χώρο, δυο βασικά πλεονεκτήματα: Το διακριτικό εξώφυλλο, που επέτρεψε στις γυναίκες να μην αισθάνονται άβολα να το παίρνουν μαζί τους σε μετρό, καφέ και παραλίες. Και το τόσο-σαδομαζοχιστικό-όσο- αντέχει- η-γυναικεία-ψυχολογία περιεχόμενο, το οποίο συνδυάζεται ιδανικά με το σύνδρομο της Μητέρας Τερέζας που κάνει κάθε γυναίκα να πιστεύει ότι θα είναι αυτή που θα καταφέρει να «απαλλάξει» τον άντρα από κακές συνήθειες που είχε πριν τον γνωρίσει. Ακόμη και αν αυτές είναι, όπως στην περίπτωση του 27χρονου αυτοδημιούργητου βαθύπλουτου εργένη Κρίστιαν Γκρέι, το να διατηρεί ένα
κόκκινο δωμάτιο πόνου και ευχαρίστησης (κομπλέ με μαστίγια, χειροπέδες, σχοινιά) όπου και μπαίνει καθεμία που δέχεται –υπογράφοντας ένα σχετικό συμβόλαιο που της επιβάλλει να γυμνάζεται, να κάνει δίαιτα και να ξυρίζεται - να γίνει η υποτακτική σκλάβα του.
Μεταξύ των οποίων βρίσκεται και η 21χρονη παρθένα φιλόλογος ηρωίδα μας, Αναστάσια Στιλ.
Ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ και το «πορνό της μαμάς»
Ξεπερνώντας το παράδοξο του να είναι κάποια παρθένα στα 21 της –και την ατυχία η πρώτη της σχέση να είναι τόσο εξουθενωτική- υπάρχουν αυτοί που ισχυρίζονται ότι το Grey αποτελεί μια νέα προσέγγιση σε κάτι τόσο κλασικό όσο η Τζέιν Έιρ, όπου απλά το πυγοράπισμα συνδυάζεται με το βροχερό Σιάτλ και το sexting. Μια νέα Σταχτομπούτα που πρέπει να πείσει τον πρίγκιπα να σταματήσει να τη μαστιγώνει και να αρχίσει να τη χαϊδεύει. Μια ακόμη αρχετυπική γυναικεία ερωτική ιστορία όπου, αν μείνεις παρθένα, μπορείς να κερδίσεις την αιώνια αγάπη, πολλαπλούς οργασμούς και ένα laptop (αυτό που δίνει ο πρωταγωνιστής στις «σκλάβες» του).
Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι αυτή τη στιγμή ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ, ο κόμης Φον Μαζόχ, οι καμπυλωτές ηρωίδες του Milo Manara, η Aντζελίνα Τζολί (σ.σ. που επί εποχής Μπίλι Μπομπ Θόρτον διέθετε ένα αντίστοιχο μπουντρούμι του sex, φουλ στα κοφτερά μαχαίρια με τα οποία της
άρεσε να παίζει) και κάθε ντομινατρίξ του πλανήτη αισθάνονται απείρως προσβεβλημένοι από αυτή την άγαρμπη εισβολή του mommy porn (σ.σ. Του είδους ευτελούς σεξουαλικής λογοτεχνίας για νοικοκυρές απογοητευμένες από το γάμο τους του οποίου το Grey αποτελεί σημαιοφόρο) στα
ποτισμένα με αίμα και ιδρώτα κατατόπια τους. Πώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα διαφορετικά όταν ο γοητευτικός Κρίστιαν θυμίζει, πάνω και πέρα από οτιδήποτε άλλο, την εντελώς Disney -ξενερωτική, ακίνδυνη- εκδοχή οποιοδήποτε σαδιστή έχει ποτέ περπατήσει πάνω στη γη. Φοράει πάντα προφυλακτικό, δεν βλέπει ποτέ πορνό και έχει πάντα ως προτεραιότητα την ηδονή της «σκλάβας» του, φροντίζοντας να την ρωτάει συνέχεια -ύστερα από κάθε ξυλιά- πώς
αισθάνεται και να αλείφει baby oil πάνω στα μωλωπισμένα σημεία της ανατομίας της για να την ανακουφίσει. Ενώ, όπως συμβαίνει πάντοτε σε οτιδήποτε αγγίζει τη γυναικεία ψυχολογιά, ξυλοδαρμό με τον ξυλοδαρμό, της επιτρέπει να δει μέσα στην «βασανισμένη» ψυχή του.
H κρυφή γοητεία της υποταγής
Η πιο εντυπωσιακή και αναπάντεχη πτυχή του φαινομένου –και εδώ είναι το ζουμί της ιστορίας- είναι ότι οι πιο φανατικές υποστηρίκτριες του Grey είναι οι σκληροπυρηνικές φεμίνιστριες. Οι οποίες και προφανώς δεν συμφωνούν με εύστοχες κριτικές όπως της New Zealand Herald που λέει: «Δεν πρόκειται να κερδίσει λογοτεχνικά βραβεία, αλλά διαβάζεται πολύ ευχάριστα, αρκεί να μπορέσεις να συγκρατηθείς από το να χαστουκίσεις την ηρωίδα για το πόσο λίγη αυτοεκτίμηση έχει». Εκτός και αν σου είναι εύκολο εσένα που διαβάζεις αυτό το κομμάτι να αρθρώσεις ατάκες όπως «Είμαι στα αλήθεια η μαριονέτα του», χωρίς να αισθάνεσαι ότι προδίδεις το φύλο σου.
Ουσιαστικά αυτό που -εντελώς κατά λάθος- έχει κάνει η συγγραφέας του είναι να κλείσει το μάτι και να πει στις γυναίκες πως «είναι ΟΚ να επιτρέψουν στους εαυτούς τους να σκύψουν το κεφάλι και να υποκύψουν στις ορέξεις του αρσενικού». Ότι η υποταγή ισούται με ηδονή. Και ότι το να αφεθούν στα πιο άγρια ένστικτά τους αποτελεί δικαίωση και όχι ακύρωση των δεκαετιών αγώνων που έχουν προηγηθεί, ώστε να αποκτήσουν οι γυναίκες ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Άλλωστε και ο οργασμός, δικαίωμα είναι.
Η γνώμη των ειδικών
Όπως της Melissa Febos, πρώην ντομινατρίξ και νυν καταξιωμένη συγγραφέας που δηλώνει «Το ότι εκατομμύρια γυναίκες κυνηγούν πλέον με τόσο πάθος την εκπλήρωση των σεξουαλικών τους φαντασιώσεων -καιμάλιστα ανεξάρτητα από τους άντρες- αποτελεί σημάδι προόδου». Αν και επίσης δίκιο -ίσως και περισσότερο- έχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι αν το συγκεκριμένο βιβλίο το είχε γράψει άντρας, θα τον είχαν σταυρώσει στην Times Square ως τον μεγαλύτερο σεξιστή του 21ου αιώνα.
Ενώ εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει και η ψύχραιμη αντιμετώπιση του φαινομένου από την Katie Roiphe που εξηγεί ότι η πρόσφατη διόγκωση της λανθάνουσας γυναικείας ανάγκης για υποταγή είναι ένας τρόπος αποσυμπίεσης των γυναικών από το άγχος του να συνεισφέρουν ισότιμα
στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Με άλλα λόγια ότι «Η ισότητα είναι σκληρή δουλειά. Και είναι ωραίο να μπορείς να αποδράσεις από αυτό το τσουνάμι ευθυνών μέσω μερικές θεατρικών φαντασιώσεων παράδοσης».
Η ίδια η –επί 25 χρόνια παντρεμένη- συγγραφέας του μοιάζει σχεδόν ανίκανη να κατανοήσει πως βρέθηκε να σπάει το ρεκόρ του Χάρι Πότερ για περισσότερα πουλημένα paperback στην Μεγάλη Βρετανία για κάτι που, όπως δήλωσε, αποτελεί «Μια ρομαντική ιστορία φαντασίας με πολλή σεξ. Μια ένοχη απόλαυση για γυναίκες που θέλουν να κάνουν διάλειμμα από την
σχέση τους». Και αυτό ακριβώς, η αγνοιά της, είναι το πιο εξοργιστικό από όλα.
Το πορτρέτο του Γκρέι
Τα πιο «ξεκαρδιστικά» αποσπάσματα από το βιβλίο:
«Είναι το δικό μου γλειφιτζούρι με γεύση Christian. Σκληρό και μαλακό
ταυτόχρονα, σαν ατσάλι μέσα σε θήκη από βελούδο. Και εξαιρετικά
γευστικό». Η γνώμη της Αναστασίας για το πέος του Κριστιάν.«Φτωχέ μου, μπερδεμένε, ανώμαλε, φιλάνθρωπε μου». Η αντίδραση της
πρωταγωνίστριας μετά από ένα παθιασμένο λόγο του «αφέντη» της σχετικά
με την γενοκτονία στο Νταρφούρ.«Γιατί είναι κάποιος φτιαγμένος όπως είναι; Αυτό είναι δύσκολο να το
απαντήσεις. Γιατί σε μερικούς ανθρώπους αρέσει το τυρί και άλλοι το
σιχαίνονται; Εσένα σου αρέσει το τυρί;». Μέρος των μεταφυσικών
ανησυχιών του Κριστιάν.«Έβαλε baby oil στο χέρι του και μετά το άλειψε στο πισινό μου με
προσεκτική τρυφερότητα. Από καθαριστικό make up, μέχρι βάλσαμο για ένα
κώλο που μόλις πυγοραπίστηκε, ποιος θα πίστευε ότι το baby oil είναι
ένα τόσο χρήσιμο υγρό». Ωδή στις ιδιότητες του baby oil.«Το υποσυνείδητο μου σφίγγει τα χείλια του και αρθρώνει την λέξη
“είσαι πόρνη”. Αλλά το αγνοώ». Μέρος του εσωτερικού μονολόγου της
πρωταγωνίστριας.«´Η γυναίκα που με έφερε σε αυτό τον κόσμο ήταν μια ναρκομανής πόρνη,
Αναστασία. Και μετά εγώ πέφτω εξουθενωμένη για ύπνο, βλέποντας στο
όνειρό μου ένα αγόρι με γκρίζα μάτια σε ένα σκοτεινό, άθλιο μέρος». Η
μεγάλη αποκάλυψη του γιατί ο Κριστιάν είναι όπως είναι.«Με σαγηνεύεις Κρίστιαν. Με ξεπερνάς. Αισθάνομαι σαν τον Ίκαρο που
πετάει πολύ κοντά στον ήλιο». Χωρίς σχόλιο.
