WomenTalk: Νάντια Γεραζούνη

Μεγάλωσε στη Χίο και σπούδασε Επικοινωνία, Μέσα και Πολιτισμό στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε στο Λονδίνο ως gallery coordinator στην γκαλερί Stuart Shave/ Modern Art, ενώ το 2008 επέστρεψε στην Αθήνα αναλαμβάνοντας τη θέση της Gallery Director στην Τhe Breeder -την πιο avant garde γκαλερί της πόλης με σημαντική παρουσία και στο εξωτερικό. Η Νάντια ανήκει σε εκείνη την ευλογημένη κάστα των “Power 30s”, που καταφέρνουν σε μικρή ηλικία να κάνουν την αγάπη τους επάγγελμα, ταξιδεύει συχνά, ξεχωρίζει για το στιλ της, ενώ σε ένα παράλληλο σύμπαν θα έτρωγε μόνο θαλασσινά. Η τέχνη για εκείνη είναι ένας τρόπος διαφυγής από την καθημερινότητα, και τόσο βασική στη ζωή μας, όσο και η ίδια η αναπνοή.

Γιατί επέλεξες αυτό το επάγγελμα;
Μερικά πράγματα στην ζωή σε επιλέγουν και από την στιγμή που ασχολήθηκα με τον χώρο της τέχνης συνειδητοποίησα ότι ήμουν γεννημένη για αυτό.

Το mantra σου για να αντιμετωπίσεις μια δύσκολη μέρα;
Χρησιμοποιώ το ντύσιμο ως όπλο για να τονώσω το ηθικό μου. Ντύσου αυτό που είσαι ή θέλεις να είσαι, αλλά καλού κακού κοιτάξου και στον καθρέφτη φεύγοντας από το σπίτι.

Ξυπνάς εύκολα το πρωί;
Ναι, συνήθως λίγο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι μου.

Σε φοβίζει το πέρασμα του χρόνου;
Θα έλεγα ότι με γοητεύει. Βλέποντας προσωπικότητες σαν την Iris Apfel και την Jacky O'Shaughnessy ανυπομονώ να γίνω μία καλοντυμένη, εκκεντρική ηλικιωμένη κυρία.

Τι αγαπάς και τι μισείς στην πόλη σου;
Αγαπάω την Αθήνα και ειδικά το κέντρο της, αλλά αυτό που μισώ είναι ότι τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να είμαι περήφανη για αυτό.

Οικογένεια και καριέρα μπορούν να ισορροπήσουν;
Δεν ξέρω, αλλά συχνά χρειάζονται και τα δύο για να ισορροπήσει κάποιος ως προσωπικότητα.

Τι σου έμαθε η οικονομική κρίση;
Μου υπενθύμισε ότι το χρήμα δεν είναι προϋπόθεση της ευτυχίας και η απόλαυση δεν χρειάζεται να είναι αλληλένδετη με αυτό. Ένα ωραίο σπιτικό τραπέζι με φίλους, μια βόλτα στην παραλία, μια επίσκεψη σε γκαλερί ή μουσείο είναι μερικές από τις πολλές εναλλακτικές για δωρεάν ή οικονομική διασκέδαση, αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη παρέα και διάθεση.

Τρία διαχρονικά αγαπημένα σου έργα τέχνης;
Η τοιχογραφία του Στέλιου Φαϊτάκη για την 1η Μπιενάλε της Αθήνας το 2007 είναι ένα από τα έργα που μου έχουν μείνει αξέχαστα και παραμένει διαχρονικό και επίκαιρο.
Η εγκατάσταση Weather Project του Olafur Eliasson στο Turbine Hall της Tate Modern το 2003 με τον γιγαντιαίο ήλιο που έδυε είναι από τα πιο επιβλητικά έργα που έχω δει.
Ένα έργο που με κάνει πάντα να ανατριχιάζω είναι το Water Lilly Pond του Monet στο μουσείο Beyeler στη Βασιλεία.

Το πιο συχνό λάθος που κάνουν οι γυναίκες;
Ότι υποτιμούν τον εαυτό τους.

Και το πιο ισχυρό όπλο που διαθέτει μια γυναίκα;
Τι σημασία έχει εάν είναι γυναίκα ή άντρας, το πιο σημαντικό όπλο που έχει ο κάθε άνθρωπος είναι η προσωπικότητά του.

Τι αποτύπωμα επιδιώκεις να αφήνεις στο πέρασμά σου;
Δεν με ενδιαφέρει να αφήσω αποτύπωμα. Με ενδιαφέρει να αφήσω ένα ουσιαστικό και ειλικρινές κομμάτι του εαύτο μου στις σχέσεις με τους γύρω μου.

Πώς θα ήθελες να σε χαρακτηρίζουν οι άλλοι;
Ένα από τα βασικά πράγματα που έμαθα μεγαλώνοντας είναι να αυτοπροσδιορίζομαι και όχι να ετεροπροσδιορίζομαι.

Τι συμβουλή θα έδινες σε μια νέα γυναίκα που (ξανά)ξεκινά τώρα την πορεία της στο στίβο της ζωής;
Η ζωή δεν είναι στίβος, δεν είναι συνεχόμενοι κύκλοι σε ένα ταρτάν 400 μέτρων. Μοιάζει περισσότερο με ανώμαλο δρόμο και εκεί χρειάζεται να είσαι ευέλικτος, ευφάνταστος και να φοράς καλά παπούτσια.

Γιατί αισθάνεσαι ότι δημιουργείς;
Γιατί αναπνέει ο άνθρωπος;