WomenTalk: Αλεξάνδρα Κ

Την ημέρα της πρεμιέρας το #iroides ήταν trending topic στο twitter για 12 ώρες και οι περισσότεροι έλεγαν το ίδιο: επιτέλους μια μοντέρνα, ρεαλιστική σειρά για τους 30άρηδες. Επιτέλους μια σειρά που βρίζει, μιλάει ανοιχτά για το σεξ, ρεαλιστικά για τις σχέσεις και «φωτογραφίζει» τη διαχρονική κόντρα μάνας-κόρης με φόντο τη Ράτκα.
Η Αλεξάνδρα Κ* γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1985, σε ένα νησί με κόμηδες, αριστοκρατία, τραγουδιστή προφορά, καλλιτεχνικές ανησυχίες και καλώς εννοούμενη τρέλα. Σπούδασε θέατρο στη σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου και στη σχολή της Stella Adler στη Νέα Υόρκη, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα σεναρίου (Gotham Writers, NY) και θεατρικής γραφής (Ε.Κ.Δ.Ι.Θ., Αθήνα). Έχει γράψει ό,τι κείμενο μπορείς να φανταστείς, από διαφημιστικά και άρθρα σε περιοδικά μέχρι παρουσιάσεις εταιρικών websites και γενέθλιους λόγους λαϊκών τραγουδιστών, ενώ πλέον ασχολείται συστηματικά με τη συγγραφή παιδικών και νεανικών βιβλίων (Η πιο παράξενη Ιστορία του Κόσμου, Πεταλουδόνειρα, Lalaland, Χλόη Χ*: Ζητούνται Γονείς, όλα από τις εκδόσεις Πατάκη) αλλά και θεατρικών έργων. Ως ηθοποιός είναι σε μια διαρκή πάλη με το stage fright της, έχει μια 4χρονη κόρη και ζει στην Αθήνα –ανάμεσά μας. 

* Η σειρά Ηρωίδες, σε σκηνοθεσία Στέφανου Μπλάτσου, προβάλλεται κάθε Τρίτη στο Mega και πρωταγωνιστεί η Αλεξάνδρα Κ* μαζί με την Ζωή Καραβασίλη και την Έλενα Μεγγρέλη.


Γιατί επέλεξες αυτό το επάγγελμα;
Ερμ, δεν έχω επιλέξει ακόμα επάγγελμα. Σύμφωνα με τους κωδικούς του ΤΕΒΕ, ασκώ 5 επαγγέλματα. Εξαιτίας του ΤΕΒΕ, δε με παίρνει να κόψω ούτε ένα. Kάποτε θα μάθω να παίζω Στοίχημα like a pro αλλά μέχρι τότε, διασκεδάζω εξίσου και με τα πέντε.

H ζωή σου σε 140 χαρακτήρες, σαν tweet;
“I did the best I could with what I had”

Ποια γυναίκα είναι η απόλυτη ηρωίδα σου;
Ο παιδικός μου φίλος Π. που από χθες λέγεται Ηλέκτρα.

Το mantra σου για να αντιμετωπίσεις μια δύσκολη μέρα;
“Μπορείς να μου κάνεις μια αγκαλίτσα;”

Τι σχέση έχεις με το πρωινό ξύπνημα;
Από τότε που έκανα παιδί, έπεισα τον εαυτό μου ότι “όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα”.

Σε φοβίζει το πέρασμα του χρόνου;
Όχι. Περνάω όλο και καλύτερα όσο μεγαλώνω.

Οικογένεια και καριέρα μπορούν να ισορροπήσουν;
Ου, ναι. Άμα παίρνεις μπριφ απ’ το τηλέφωνο την ώρα που κάνεις τραμπάλα με το παιδί σου, ισορροπείς οικογένεια, καριέρα *και* υγεία. Και φυσικά κάτι απ’ όλα θα πέσει: Το τηλέφωνο; Το παιδί; Εσύ;

Τι σου έμαθε η οικονομική κρίση;
Το “homo hominis lupus”.

Έχεις γυναίκες πρότυπα;
Μικρή είχα την καθηγήτρια των Γαλλικών αλλά μετά κατάλαβα ότι απλώς φορούσε ωραία φουλάρια. Πιο μετά είχα τη Φιλαρέτη Κομνηνού αλλά την είχα μπερδέψει με το ρόλο που έκανε στη σειρά του Παπακαλιάτη. Τώρα δεν έχω.

Τα συμπεράσματά σου από τη σχέση μητέρας-κόρης;
Ναι, ότι γενικά καλό είναι να βάζεις τα πλυντήρια στην ώρα τους γιατί λίγα «χαστούκια» πονάνε όσο το «Μαμά, είσαι ό,τι να ‘ναι» αρθρωμένο από χείλη τετράχρονης.

Το πιο ισχυρό όπλο που διαθέτει μια γυναίκα;
Μυαλό.

Και το πιο συχνό λάθος που κάνουν οι γυναίκες;
Ότι ενστερνίζονται κοινωνικά στερεότυπα αφήνοντας την ευθύνη του εαυτού τους σε άλλους.

Μια φράση που χρησιμοποιείς συχνά;
Είμαστ’ όλες ένα μάτσο βιόλες.

Μια πολυτέλεια που απολαμβάνεις;
Τα ταξί του Taxibeat.

Ένα πολύτιμο μυστικό ομορφιάς;
Αν κοιμηθείς βαμμένη, το πρωί μπορείς να σβήσεις με μια σαλιωμένη μπατονέτα τα πολλά πολλά και να έχεις έτοιμο πρωινό μακιγιάζ.

Τι αποτύπωμα επιδιώκεις να αφήνεις στο πέρασμά σου, επαγγελματικά ή προσωπικά;
Επαγγελματικά, κανένα. Θέλω μόνο, όσο ζω, να ευχαριστιέμαι τη δουλειά μου και να δουλεύω με ανθρώπους που θαυμάζω. Αν το αποτέλεσμα είναι και καλό, ωραία.

Πώς θα ήθελες να σε χαρακτηρίζουν οι άλλοι;
Ιδανικά, θα ήθελα να μην έχουν λόγια.

Ποια αρετή εκτιμάς περισσότερο στους ανθρώπους;
Την εξυπνάδα.

Τι σου δίνει έμπνευση στη ζωή και στη δουλειά;
Οι άνθρωποι γύρω μου. Τους περνάω ακτίνες, τους διαβάζω, ρουφάω τις ιστορίες τους, προσπαθώ να δω πίσω απ’ αυτό που λένε. Και συνήθως βλέπω καλά. Ως παιδάκι, περιοριζόμουν στο ρόλο του παρατηρητή και μου ‘χει μείνει συνήθεια. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς ανθρώπους, τους λατρεύω.

Γιατί αισθάνεσαι ότι δημιουργείς; Ποια είναι η κινητήριος δύναμή σου;
Δημιουργώ για να κλείσω τρύπες δικές μου, για να αποκαταστήσω την επικοινωνία μου με τον έξω κόσμο, για να κρυφτώ πίσω από το όποιο δημιούργημα, για να πω σε 2-3 ανθρώπους όσα δεν μπορώ να τους πω την ώρα που πίνουμε καφέ, για να με πάρουν τηλέφωνο αυτοί οι 2-3 άνθρωποι να μου πουν μπράβο και να μου ζητήσουν να πάμε για καφέ.

Τι σημαίνει για εσένα ευτυχία;
Αυτό που περιέγραψα μόλις. Και όταν το παιδί μου σκάει στα γέλια στον ύπνο του.

Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας σου;
Δεν είμαι επιτυχημένη αλλά είμαι χαρούμενη μ’ αυτά που κάνω και με τους ανθρώπους που τα κάνω.

Αγαπημένη στιγμή στην καριέρα ή στη ζωή σου;
Είμαι 18. Έχω μόλις αρχίσει να σπουδάζω θεατρολογία και δεν έχω πάει ακόμα σε δραματική σχολή. Η Μάγια Λυμπεροπούλου σκηνοθετεί τον “Άμλετ” και με παίρνει να κάνω μια αντικατάσταση σε ένα βουβό σχεδόν ρόλο. Ανεβαίνω πρώτη φορά “επαγγελματικά” σε σκηνή και βρίσκομαι σε απόσταση αναπνοής από την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη να παίζει Άμλετ. Όταν δε βρίσκομαι επί σκηνής, κάθομαι στην κουίντα, την κοιτάζω και κλαίω. Ήταν η πρώτη μου πρόβα και κράτησε 20 υπέροχες ώρες. Δεν έχω ξανανιώσει τόση συμπυκνωμένη μαγεία έκτοτε.

Μια εμπειρία που σε καθόρισε;
Πριν έξι χρόνια, όταν, σε μια πολύ δύσκολη φάση μου, αποφάσισα να τα εγκαταλείψω όλα εδώ και να πάω να ζήσω στη Νέα Υόρκη. Μοίρασα όλα μου τα πράγματα, έμεινα με μια βαλίτσα κι έφυγα με ένα χιλιάρικο δανεικό. Εκεί, άρχισα αμέσως να δουλεύω τρεις δουλειές -παράνομα φυσικά-, να κάνω μαθήματα σεναρίου, να συμμετέχω σε πρότζεκτ. Ήταν μια περίοδος απόλυτης ανεξαρτησίας και δημιουργικότητας αλλά και σκληρής, σκληρότατης δουλειάς.


Σχετικά άρθρα:
Women Talk