Frances McDormand: Μια αληθινή αντιστάρ

"Δεν έχω λόγια: η φωνή μου είναι στο ξίφος μου"… Με αυτή τη φράση από τη τραγωδία του Σέξπιρ "Μακμπέθ" η Frances McDormand παρέλαβε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου για την ταινία "Νomadland" της Chloé Zhao. Είναι τα λόγια που αναφέρει ο Μακντάφ καθώς μάχεται με τον Μακμπέθ, λίγο πριν τον σκοτώσει. Στην περίπτωση της ηθοποιού, το "ξίφος της", όπως διευκρίνισε είναι η δουλειά της. "Και μου αρέσει η δουλειά μου. Ευχαριστώ που το αναγνωρίζετε", είπε.

Η αναγνώριση είναι τέτοια που πλέον μπορεί να καυχιέται ότι ανήκει στην πολύ μικρή ομάδα των εξαιρετικών ηθοποιών που έχουν κερδίσει τρία Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου στην καριέρα τους, μαζί με την Meryl Streep και την Ingrid Bergman (τις ξεπερνά μόνο η Katharine Hepburn με τέσσερα αγαλματίδια). Τα δύο προηγούμενα Όσκαρ τα πήρε για το "Fargo" (1996) και το "Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι." (2017). Έχει υπάρξει επίσης υποψήφια για Όσκαρ Β’ Γυναικείου ρόλου για τις ταινίες "Ο Μισισιπής Καίγεται" (1988), "Σχεδόν Διάσημοι" (2000) και "Άνιση Μάχη" (2005).

Η McDormand είναι γνωστή για τη μοναδική δεξιότητά της να υποδύεται καθημερινές γυναίκες της εργατικής τάξης, όπως η Marge στο "Fargo", η Mildred στο "Three Billboards" και η Olive Kitteridge στην ομώνυμη σειρά με έναν ιδιαίτερο εσωτερικό τρόπο που "ξεσκεπάζει" σιωπηλά τα πολλαπλά επίπεδα των χαρακτήρων τους. Στο "Nomadland" υποδύεται μια γυναίκας που, έχοντας χάσει το σύζυγό της, αναζητά διέξοδο στη θλίψη στον ανοιχτό δρόμο, όπου συναντά άλλους νομάδες και ακούει τις ιστορίες τους.

Η δική της νομαδική ζωή

Γεννήθηκε το 1957 στο Σικάγο και σε ηλικία ενάμισι έτους υιοθετήθηκε από μια οικογένεια Καναδών. Έζησε και η ίδια μια αρκετά νομαδική ζωή, καθώς η οικογένειά της ταξίδευε στις Μεσοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ο πατέρας της λειτουργούσε ως ιεροκήρυκας της αίρεσης "Μαθητές του Ιησού". Αποφάσισε να γίνει ηθοποιός όταν στο γυμνάσιο υποδύθηκε τη Λαίδη Macbeth σε μια σχολική παράσταση. Έτσι, αφού αποφοίτησε με διακρίσεις στις θεατρικές σπουδές από το Bethany College της Δυτικής Βιρτζίνια, σπούδασε στη δραματική σχολή του Πανεπιστημίου Yale. Εκεί μοιραζόταν το δωμάτιο στη φοιτητική εστία με την Holly Hunter. Μέσω της Hunter γνώρισε τους αδερφούς Joel και Ethan Coen και από αυτή τη γνωριμία κέρδισε ένα ρόλο στην πρώτη τους ταινία, "Blood Simple" το 1994. Η ταινία αυτή σηματοδότησε την αρχή της επαγγελματικής συνεργασίας της με το σκηνοθέτη Joel Coen, αλλά και της προσωπικής τους σχέσης, που σφραγίστηκε με τα δεσμά του γάμου το 1984. Οι δυο τους έχουν έναν υιοθετημένο γιο, τον Pedro.

Ο δικός της ορισμός για την επιτυχία

Η φήμη της άρχισε να εξαπλώνεται όταν κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ενσάρκωση μιας κακοποιημένης γυναίκας στην ταινία "Ο Μισισιπής Καίγεται", το 1988, με πρωταγωνιστές τους Gene Hackman και Willem Dafoe. Παρόλο που πλέον δεχόταν δεκάδες προτάσεις για δουλειές και θα μπορούσε να παίξει σε οποιαδήποτε ταινία, εκείνη επέλεξε να πάει στο Δουβλίνο για να παίξει στο θέατρο Gate την Στέλα Κοβάλσκι στο θρυλικό έργο του Tennessee Williams "Λεωφορείο ο Πόθος" ζητώντας να μην αναφερθεί το Όσκαρ της στο πρόγραμμα της παράστασης. Στις σημαντικές συνεργασίες της συγκαταλέγονται επίσης τα "Στιγμιότυπα" του Robert Altman (1993) και "Ο έρωτας του φεγγαριού" του Wes Anderson (2012).

Οι γυναίκες που υποδύεται είναι συνήθως έξυπνες και σκληρές και εκείνη τις προσεγγίζει με απόλυτη αμεσότητα και χωρίς ίχνος ματαιοδοξίας. Και ενώ πολλοί σταρ προτιμούν να βρίσκονται στην ασφάλεια της επιτυχίας τους, η δική της πορεία είναι αυτή της συνεχούς ωρίμανσης και βελτίωσης. Όπως άλλωστε έχει δηλώσει, η ίδια αυτοπροσδιορίζεται ως ηθοποιός και όχι ως σταρ εξηγώντας πως "οι κινηματογραφικοί σταρ κάνουν καριέρα –οι ηθοποιοί απλώς δουλεύουν και μετά δεν δουλεύουν κι ύστερα δουλεύουν ξανά".

φωτο: Splash News/Ideal Image

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για Mόδα, Ομορφιά, Συγχρονη Ζωή, Πολιτισμό, Design και Γαστρονομία στο madamefigaro.gr