Ο ταλαντούχος δημιουργός μιλάει για την "Ηλέκτρα"
Σπάνια ένας σκηνοθέτης έρχεται πια στο θέατρο συστήνοντας ένα δικό του καινούριο κόσμο. Αυτό ακριβώς έχει φέρει μαζί του ο Άρης Μπινιάρης, ο δημιουργός που μιλάει μια καινούρια θεατρική γλώσσα, όπου η μουσικότητα έχει τον πρώτο λόγο. Με το Χορό της φωτιάς και τώρα την Ηλέκτρα, αυτή είναι η χρονιά του.
Ποια είναι για σένα η Ηλέκτρα;
Για το συγκεκριμένο ανέβασμα εστιάζω στα στοιχεία εκείνα της τραγωδίας του Σοφοκλή που μαρτυρούν τη σχέση της Ηλέκτρας με τη γονιμότητα. Με ενδιαφέρει η ιστορία της κόρης που αποζητά την αποκατάσταση ενός πλαισίου μέσα στο οποίο θα αισθανθεί ασφάλεια, ώστε να προχωρήσει τη ζωή της ως γυναίκα. Αναρωτήθηκα: "Αν ο σκοτωμένος πατέρας της συμβολίζει αυτό το πλαίσιο ασφάλειας, τότε ποιοι είναι αρχετυπικά οι δολοφόνοι και τι συμβολίζει η αποκατάσταση της τάξης μέσω του φόνου των φονιάδων;".
Ο Χορός της φωτιάς με την τεράστια επιτυχία που τον συνόδευσε μεγάλωσε ακόμη περισσότερο τις προσδοκίες σε σχέση με τα επόμενα βήματά σου;
Σίγουρα, όταν μια παράσταση πηγαίνει καλά, αυξάνει τις προσδοκίες, άρα και το άγχος που χρειάζεται να διαχειριστείς. Αισθάνεσαι ότι η δουλειά σου σε πάει κάπου από μόνη της, σαν ένα γαϊτανάκι στο οποίο αφήνεσαι, ή είναι η πορεία σου καθαρά θέμα επιλογών και υπολογισμού; Είναι μια πορεία που προκύπτει από επιλογές και υπολογισμούς. Κάθε βήμα μέχρι τώρα έχει σχεδιαστεί. Αυτό που με αιφνιδίασε ευχάριστα ήταν οι επαναλήψεις του Ξύπνα Βασίλη στο Εθνικό και του Ύψωμα 731 στο Θέατρο Πορεία.
Ο συνδυασμός της μουσικής με το θέατρο θα μπορούσε ίσως να γίνει ένα trademark από το οποίο θα είναι δύσκολο να ξεφύγεις;
Θα μπορούσε, γι’ αυτό και επιδιώκω να "έχω το νου μου" σχετικά με αυτό. Προσπαθώ να είμαι έτοιμος, αν χρειαστεί, να χρησιμοποιήσω θεατρικά εργαλεία με τα οποία δεν είμαι εξοικειωμένος.
Γιατί είναι τόσο σημαντικός στη δουλειά σου ο ρυθμός του προφορικού λόγου;
Γιατί μπορεί να εξωτερικεύσει τον εσωτερικό παλμό των νοημάτων του έργου. Έτσι, ο θεατής έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει αλλά ταυτόχρονα και να αισθανθεί.
Πότε "τελειώνει" μέσα σου μια παράσταση;
Έρχεται κάποια στιγμή που αισθάνεσαι πως κλείνει ένας κύκλος. Η αλήθεια είναι ότι η σχέση με το έργο συνεχίζεται. Μου συμβαίνει να ολοκληρώνεται ο κύκλος μιας παράστασης και να διαφαίνεται ένας διαφορετικός τρόπος ανεβάσματος.
Ποια μουσική και ποια βιβλία σε γαλούχησαν;
Η ροκ, η πανκ, το χιπ χοπ και η ηλεκτρονική μουσική. Ένα βιβλίο που έμελλε να καθορίσει την πορεία μου στο θέατρο είναι το Θείο τραγί του Γιάννη Σκαρίμπα.
Συναυλία που θα σου μείνει αξέχαστη;
Μία, από αρκετές που θα μου μείνουν αξέχαστες, είναι του Iggy Pop στο Ρόδον το 1999.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Άρη Μπινιάρη στη Madame Figaro Φεβρουαρίου
