O Richard Melville, ευρύτερα γνωστός ως Moby, επιστρέφει στις 28 Μαΐου με το ντοκιμαντέρ Moby Doc και το άλμπουμ Reprise.
Aφοσιωμένος εδώ και χρόνια στον αγώνα για την πλανήτη και τα δικαιώματα των ζώων, ο Richard Melville, aka Moby, επιστρέφει δυναμικά στις 28 Μαΐου με το ντοκιμαντέρ Moby Doc και το άλμπουμ Reprise. Σε αυτό πρωτοπόρα και πειραματικά για την εποχή τους ambient electro κομμάτια, όπως το Porcelain, το Natural Blues και το Why Does My Heart Feel So Bad?, αποκτούν δεύτερη ζωή χάρη στη σύμπραξη της Budapest Art Orchestra, χωρίς να χάσουν ίχνος από τη συναισθηματική τους ένταση.
Ο Αμερικανός δημιουργός μιλάει αποκλειστικά στη Madame Figaro.
ΑΠΟ ΤΗΝ PAOLA GENONE, ΑΠΟΔΟΣΗ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΤΑΣ
Σε αυτό το άλμπουμ σε ακούμε να τραγουδάς, κάτι που δε συνηθίζεις. Πώς και θέλησες κάτι τέτοιο;
Όταν ήμουν 8-9 ετών, ονειρευόμουν να γίνω τραγουδιστής. Κι ενώ συμμετείχα σε αρκετές χορωδίες, συνειδητοποίησα ότι η φωνή μου δεν είχε κάτι το εξαιρετικό. Έτσι, όταν ξεκίνησα να γράφω μουσική, ζήτησα από άλλους τραγουδιστές να ερμηνεύουν τους στίχους μου. Ηχογραφώντας όμως τα φωνητικά μέρη των κομματιών μου για να τα καταγράψω, μερικές φορές καταλήγω να τα κρατάω όπως είναι, με τη φωνή μου, γιατί, ακόμα κι αν δεν είναι τέλεια, μεταδίδουν μια ξεχωριστή ευαισθησία.
Ποιο είναι το κύριο γνώρισμα του χαρακτήρα σου;
Η περιέργεια για ό,τι υπάρχει γύρω μου. Αυτή είναι που μου επιτρέπει να αποδέχομαι τους άλλους, να τους συναισθάνομαι και να είμαι αλληλέγγυος προς αυτούς.
Τι απεχθάνεσαι στους άλλους;
Την επαρχιώτικη βεβαιότητα για τα πάντα και τη σκληρή αλαζονεία. Το ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η προσωπική τους κρίση και η θρησκοληψία τους είναι δικαιολογημένες. Επίσης, την τάση για επίδειξη που παρατηρούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τι κάνεις για το περιβάλλον;
Ακόμα κι αν αυτό ακούγεται παράλογο ή δήθεν, προσπαθώ να εμποδίζω το είδος μας να διαπράττει λάθη που καταστρέφουν τον κόσμο. Πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε εμείς που δημιουργούμε τα περισσότερα προβλήματα στον πλανήτη. Κι ενώ έχουμε όλη τη γνώση για να επανορθώσουμε, απλώς συνεχίζουμε.
Ποιο βιβλίο σε συντροφεύει στη ζωή σου;
Ο Μόμπι Ντικ, το πρώτο υπαρξιακό μυθιστόρημα. Όπως ο Søren Kierkegaard και ο Albert Camus, έτσι και ο Herman Melville, ο συγγραφέας του, μελέτησε την ανθρώπινη κατάσταση. Σε αυτό ο καπετάνιος Άχαμπ λέει: "Όλα τα πράγματα που μπορούμε να δούμε δεν είναι παρά μάσκες από χαρτόνι". Δηλαδή είναι ο τρόπος μας για να κατανοούμε τον κόσμο, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν τον αντικατοπτρίζουν. Αυτή η ιδέα ενέπνευσε και το άλμπουμ μου All Visible Objects.
Το μυστικό σου για να αποβάλλεις το άγχος;
Η αίσθηση του χιούμορ αλλά και κάποια πράγματα που μοιάζουν στους άλλους παράλογα, όπως αυτό που θα σου διηγηθώ: Στο σπίτι μου στο Λος Άντζελες υπήρχε μια πισίνα, μια "δεξαμενή νεκρού νερού", που κατανάλωνε πολλή ενέργεια. Αποφάσισα, λοιπόν, να τη σκεπάσω και να φυτέψω στη θέση της δέντρα. Ο λογιστής μου μου είπε: "Περίμενε... Έτσι ξοδεύεις χρήματα για να κάνεις το σπίτι σου να χάσει αξία". Ε, ναι, λοιπόν, εγώ προτιμώ το οξυγόνο από τα χρήματα.
Τα τρία βασικά κομμάτια της γκαρνταρόμπας σου;
Ένα φθαρμένο τζην, ένα T-shirt και τα καινούρια μου τατουάζ. Γενικά κάνουμε τα τατουάζ μας όταν είμαστε νέοι και βλάκες. Εγώ "χτύπησα" το πρώτο μου στο φεστιβάλ Lollapalooza το 1995, αλλά μάλλον συνεχίζω να είμαι βλάκας και πλέον γέρος.
Ποιοι ήταν οι παιδικοί σου ήρωες;
Ο Marcel Duchamp. Κι αυτό μάλλον επειδή μεγάλωσα με τη μητέρα και τη γιαγιά μου, που ήταν ζωγράφοι, παθιασμένες με τους σουρεαλιστές. Ο Duchamp αγαπούσε αυτό που έκανε και κατανοούσε τον παραλογισμό των πράξεών του. Έφτασε, μάλιστα, να κατανοεί και τον παραλογισμό των άλλων ανθρώπων, που τον λάτρευαν. Είναι το είδωλό μου.
