O 38χρονος ηθοποιός καθηλώνει με την ερμηνεία του στην παράσταση που παίζεται στο Θέατρο Σημείο
Στην επίσημη πρεμιέρα του έργου το θέατρο ήταν κατάμεστο, η ησυχία που επικρατούσε κατά τη διάρκεια της παράστασης απόλυτη. Κανείς δεν έβηξε, κανείς δεν κουνήθηκε από τη θέση του, δεν άνοιξε την τσάντα του ή δεν κοίταξε με τρόπο την ώρα στο κινητό του. Το χειροκρότημα στο τέλος ήταν αυθόρμητο, ειλικρινές, διαρκές. Δε συμβαίνει αυτό συχνά, ειδικά σε έργα χιλιοπαιγμένα, που οι θεατές ξέρουν απέξω το θέμα και την πλοκή τους. Κάτι όντως σπουδαίο γίνεται όσο είναι στη σκηνή ο Όμηρος Πουλάκης, η Μάνια Παπαδημητρίου και η Δανάη Παπουτσή. Εκείνος ερμηνεύει τον Ντον Ζουάν κι εκείνες τον Σγκαναρέλ και την Ντόνια Ελβίρα, αντίστοιχα, αλλά και όλους τους υπόλοιπους ρόλους.
Ποιος είναι, στ’ αλήθεια, ο Ντον Ζουάν, Όμηρε Πουλάκη; Είναι ένας υποκριτής, χειριστικός άνθρωπος ή έχει και θετικά στοιχεία; "Η αλήθεια είναι ότι δραματικά πρόσωπα με τόσο πολύπλοκη και πολλαπλή πρόσληψη δύσκολα θα τα χαρακτήριζα κάνοντας χρήση των συγκεκριμένων επιθετικών προσδιορισμών" μου απαντά. "Ο Ντον Ζουάν είναι ένα αρχέτυπο, πλήθος ποιοτικών και ποιητικών περιεχομένων συνθέτουν τη φιλολογική και τη θεατρική του οντότητα. Ωστόσο, για να μη θεωρηθεί πως αποφεύγω να απαντήσω, θα έλεγα ότι ένα από τα στοιχεία του φαίνεται να είναι μια βαθιά βούληση για βίωμα. Και την υπηρετεί ομολογουμένως με πανίσχυρη συνέπεια. Συνήθως αυτό το χαρακτηριστικό θεωρείται, σε γενικές γραμμές, ένα θετικό στοιχείο" ολοκληρώνει τον συλλογισμό του.
Ο ήρωας που ερμηνεύει καταλήγει στην κόλαση. Την αξίζει; "Θα μπορούσα να πω ότι, όταν ένα πρόσωπο επιδιώκει εξακολουθητικά να "κατακτήσει τον κολασμό”, τότε η "κόλαση” που θα κατακτήσει και που και εκείνη θα τον κατακτήσει με τη σειρά της, κατά μια έννοια, οπωσδήποτε θα του αξίζει". Ο ίδιος, βέβαια, δεν πιστεύει σε μια μεταθανάτια έκταση γεμάτη φλόγες και επώδυνες ποινές που επανεκτελούνται αιωνίως. Ωστόσο, θεωρεί υπαρκτές και ιδιαίτερα σημαντικές τις "κρίσεις συνείδησης" και το αναφέρει επειδή μια ορισμένη και σχετική συγγένεια ίσως και να υφίσταται ανάμεσα στις δύο έννοιες.
Όσο για το "γιατί κάνει θέατρο"; Δεν του είναι εύκολο να απαντήσει: "Από την πρώιμη σχολική ηλικία είχα εκφράσει πως το επάγγελμα του ηθοποιού είναι εκείνο που θα ήθελα "να κάνω όταν μεγαλώσω”. Σίγουρα θα έπαιξαν κάποιο ρόλο σε αυτό τα αυτοσχέδια παραμύθια του παππού μου, το θέατρο σκιών, στο οποίο με μύησε ο πατριός μου, το θέατρο, ο κινηματογράφος, η ποίηση, τα μαθηματικά και η πολιτική, με τα οποία με γαλούχησε η οικογένειά μου. Δεν ξέρω τι βρίσκω εκεί που δε βρίσκω αλλού. Ίσως η ανέφικτη επιθυμία της προσχολικής μου ηλικίας να γίνω γάτα καταφέρνει να βρει με την υποκριτική έναν τρόπο για να ανασάνει. Μικρή σημασία έχει. Η υποκριτική και το θέατρο είναι οι τέχνες που ασκώ επαγγελματικά".
Info: Η παράσταση Ντον Ζουάν σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Διαμαντή παίζεται στο Θέατρο Σημείο κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 20:30 και Κυριακή στις 19:30.
