Αποκλειστική συνέντευξη με την ηθοποιό που υποδύεται τη φιλόδοξη πολιτικό Αιμιλία Αθανασιάδη στη σειρά του MEGA "Σκοτεινή Θάλασσα".
Δυναμική και με άποψη που εμπνέει, η ταλαντούχα ηθοποιός απέχει συνειδητά από τα social media αποδεικνύοντας ότι η απουσία μπορεί να είναι πιο ηχηρή από την παρουσία. Η χρωματική παλέτα που συνθέτει το casual στυλ της είναι κυρίως μαύρη, σε αντίθεση με το ταλέντο της, που ρέει άπλετο φως.
Παρορμητική, αγχώδης, ξεχασιάρα, οξύθυμη, εργατική, πιστή, ανοιχτόμυαλη, συμπονετική, ειλικρινής. Όσοι σε ξέρουν θα τονίσουν αυτά τα χαρακτηριστικά σου. Κάνοντας μια πιο βαθιά "βουτιά", τι άλλο θα δει κανείς;
ΑΝΝΑ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΟΥ: Δε συγχωρώ την αγένεια. Στη ζωή μου η μόνη περίπτωση που θα επέλεγα να πω ψέματα, εάν χρειαζόταν, είναι εφόσον θα πίστευα ότι η αλήθεια δε θα είχε κανένα νόημα. Το λάθος στο οποίο δείχνω τη μεγαλύτερη επιείκεια είναι το ακούσιο.
Αποφοίτησες από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς θα ήταν η ζωή σου αν δεν προσπαθούσες τότε τρεις φορές να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα;
Αυτά τα χρόνια ήταν χρήσιμα γιατί δούλευα. Άρχισα να κινούμαι ως ανεξάρτητος άνθρωπος και να βλέπω πιο συνειδητά την απόφασή μου. Έμαθα ότι χρειάζεται προσπάθεια και επιμονή για ό,τι κι αν αποφασίσω. Αυτό το διάστημα με ωρίμασε. Είδα πολύ θέατρο και έγινα –όσο γίνεται– πιο συνειδητή στην επιλογή μου.
Θεατρικά αυτή τη σεζόν σε είδαμε στο έργο του Lars Norén Φθινόπωρο χειμώνας σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας. Κινηματογραφικά έχεις συμμετάσχει στον Κυνόδοντα του Γιώργου Λάνθιμου και στην ταινία Μήλα, ενώ στο θέατρο έχεις παίξει σε παραστάσεις όπως Βάκχες (2018), Πλατεία ηρώων (2017), Ο γιος (2019), Η νύχτα των δολοφόνων (2018). Πώς αισθάνεσαι που έχεις συνεργαστεί με κορυφαίους σκηνοθέτες και ηθοποιούς και έχεις εισπράξει τόσο θετικά σχόλια;
Πολύ τυχερή. Είχα την τύχη να δουλέψω με πολλούς ανθρώπους που έχουν υψηλή αισθητική. Αυτό καθόρισε και τη δική μου, ενώ ταυτόχρονα με εφοδίασε με γνώσεις που δεν είχα πριν από την ενασχόλησή μου με το θέατρο. Ο θαυμασμός και η περιέργειά μου ενεργοποιήθηκαν και ευτυχώς είναι σε λειτουργία – και ελπίζω να λειτουργούν πάντα.
Σκοτεινή θάλασσα: Τι συναισθήματα σου προκαλεί αυτός ο τίτλος από τη σειρά του Γρηγόρη Καραντινάκη, όπου πρωταγωνιστείς, και τι ανακάλυψες για τον εαυτό σου μέσω αυτού του ρόλου;
Μου φέρνει εικόνες από περίεργα όνειρα. Από αυτά που ξυπνάς και δεν ξέρεις ακριβώς πώς αισθάνεσαι και τα σκέφτεσαι για μέρες. Αυτό που ανακάλυψα μέσα από τον ρόλο μου είναι κάτι που μάλλον ήξερα πάντα: ότι
δε θα μπορούσα ποτέ να ασχοληθώ επαγγελματικά με την πολιτική.
Ποιο είναι το πιο "ηχηρό" μήνυμα που θέλει να περάσει αυτή η σειρά;
Αυτό της παραδοχής. Η παραδοχή της αλήθειας, των σφαλμάτων μας, του εαυτού μας.
Πώς είναι να απέχεις από τα social media;
Έχω, νομίζω, από καιρό χάσει το τρένο των social media. Δεν έχω Facebook ούτε Instagram. Για κάποιον λόγο με αγχώνουν, πιστεύω ότι δε θα μπορούσα να διαχειριστώ την τόση πληροφορία και αισθάνομαι ότι θα μου έτρωγαν πολύτιμο χρόνο από την πραγματική μου ζωή. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι πια όλοι θεωρούν αυτονόητο ότι θα ενημερωθείς από τα social. Αυτό λίγο με στενοχωρεί, γιατί χάνεται η προσπάθεια για την προσωπική επαφή.
Έχεις μιλήσει ανοιχτά για την ψυχοθεραπεία. Πόσο δύσκολο είναι για σένα να "βουτήξεις" στην προσωπική σου "σκοτεινή θάλασσα" προκειμένου να
βρεις τις απαντήσεις σου και να κλείσεις τις δικές σου ανοιχτές υποθέσεις;
Η ψυχοθεραπεία για μένα ήταν το καλύτερο δώρο που έκανα στον εαυτό μου. Είδα τη διαδικασία σαν σπουδή, σαν να πηγαίνω στο πανεπιστήμιο. Χρειαζόμουν βοήθεια και τη ζήτησα. Αυτό θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο χρήσιμα πράγματα που έμαθα εκεί. Υπάρχει μια διαρκής αίσθηση "σκοτεινής θάλασσας" στην ύπαρξή μας και δεν τελειώνει με την αποφοίτησή μας από την ψυχοθεραπεία. Απλώς τώρα δε με τρομάζει τόσο το να ανακαλύπτω σκοτάδια. Πλέον έχω και κάποια εργαλεία για να βρίσκω απαντήσεις και να συνεχίζω.
Τι κατάλαβες για τον εαυτό σου στα δύο και πλέον χρόνια της πανδημίας;
Κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι το να προσαρμόζομαι. Να μετράω τα καινούρια δεδομένα και να μη θεωρώ τίποτα αυτονόητο. Επίσης, κατάλαβα ότι χωρίς τους άλλους δε γίνεται τίποτα. Οι άνθρωποί μας είναι πολύ σημαντικοί για την ψυχική μας υγεία και την ισορροπία μας.
Πώς αισθάνεσαι που το #MeToo έφερε τόσο τραγικές αποκαλύψεις (και) στον καλλιτεχνικό χώρο;
Παρά την ασχήμια και το σοκ, άνοιξε επιτέλους ο δρόμος. Αυτές οι αποκαλύψεις όμως περιορίστηκαν στον καλλιτεχνικό χώρο και στον χώρο του αθλητισμού. Άνθρωποι από άλλους κλάδους δε φαίνεται να τολμούν να μιλήσουν, διότι ο φόβος είναι τεράστιος. Αυτό με κάνει σκεπτική για το μέλλον, γιατί δεν ξέρω αν τα περιστατικά κακοποίησης θα μειωθούν ή αν θα βρουν μια άλλη μορφή για να ξανατρυπώσουν στις ζωές μας. Αν σκέφτομαι κάτι αισιόδοξο, αυτό είναι το ότι ελπίζω τουλάχιστον όσοι είχαν στο μυαλό τους πως τέτοιου είδους συμπεριφορές περνάνε ή θεωρούσαν πως η εξουσία τους τους επιτρέπει να φέρονται όπως θέλουν τώρα θα το σκέφτονται λίγο πιο σοβαρά.
Γυναικοκτονίες, δολοφονίες, κακοποιήσεις και μια μακρά λίστα με τραγικές παθογένειες. Τι έχουμε κάνει λάθος και τι πρέπει να κάνουμε ως κοινωνία ώστε να προστατέψουμε τους εαυτούς μας αλλά και τα παιδιά μας;
Νομίζω ότι η βασική πηγή όλων αυτών των παθογενειών, πέραν της κακής μας παιδείας, είναι το ότι μας λείπει ουσιαστικά η κουλτούρα της διαφωνίας. Δε συνηθίζουμε να διαφωνούμε. Διαφωνία σημαίνει ρήξη, πόλεμος. Σ’ αυτή την περίπτωση θα νικήσει ο πιο δυνατός σωματικά, οικονομικά, κοινωνικά. Αφού δε δέχομαι ότι κάποιος μπορεί να έχει διαφορετική άποψη, επιβάλλομαι με τη βία. Χρειάζεται να μάθουμε στα παιδιά μας να δέχονται τη διαφορετική άποψη του άλλου και να λύνουν τις διαφωνίες τους μακριά από τακτικές βίας. Αυτό ίσως φέρει μια βελτίωση στα χρόνια που έρχονται, ίσως.
Πώς είναι να μεγαλώνεις έναν γιο στις μέρες μας;
Εκτός από υπέροχο, είναι και πολύ δύσκολο, αφενός λόγω των κοινωνικών παθογενειών και αφετέρου λόγω της παντελούς έλλειψης κρατικής υποστήριξης. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να αποφασίσεις ποιο είναι το σωστό για έναν άλλο άνθρωπο και να του προτείνεις μια αισθητική και ηθική για να ακολουθήσει στη ζωή του. Όπως οι περισσότερες μητέρες, φαντάζομαι κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, συνοδευόμενη πάντα από εκατομμύρια ενοχές. Είμαι πολύ χαρούμενη όταν τον βλέπω να χαμογελάει, να βοηθάει, να είναι λειτουργικός και ευτυχισμένος.
Ας κλείσουμε με ένα αγαπημένο σου ρητό.
"Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο", Μαχάτμα Γκάντι. Το πιστεύω.
Διάβασε κι εδώ τη συνέντευξη του πρωταγωνιστή της σειράς Σκοτεινή Θάλασσα, Γιώργου Παπαγεωργίου
