Ανάμεσα στις θεατρικές και τις τηλεοπτικές της υποχρεώσεις, η Ταμίλλα Κουλίεβα δεν ξεχνά να δηλώνει ευγνώμων για ό,τι "μαγικό" της συμβαίνει.
Με εφόδια τις σπουδές, την αδιαπραγμάτευτη αισθητική που χαρακτηρίζει κάθε επαγγελματικό ή προσωπικό της βήμα και τη διττή πολιτιστική της κληρονομιά, η Ταμίλλα Κουλίεβα έχει τον δικό της τρόπο να σε υποδέχεται στον κόσμο της από το πρώτο λεπτό –έναν κόσμο πλούσιο σε ιστορίες, εμπειρίες, καλλιτεχνικές ανησυχίες, θέατρο.
Η φετινή χρονιά τη βρίσκει να εκτελεί χρέη σκηνοθέτιδος στην (κατα)δική της –όπως αισθάνεται– παράσταση Ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και στο πλευρό του Γρηγόρη Βαλτινού στο επιτυχημένο Da, ενώ υποδύεται την Υβόννη στους Παγιδευμένους του ANT1.
Πώς βρέθηκε στα χέρια σου το κείμενο του Ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας και τι σε οδήγησε να το μεταφέρεις στη σκηνή;
Η αλήθεια είναι ότι, ψάχνοντας εδώ και πολύ καιρό ένα σημερινό επίκαιρο κείμενο που να εντάσσεται στη σύγχρονη δραματουργία, έπεσε στα χέρια μου το συγκεκριμένο έργο του Dmitri Danilov και από την πρώτη στιγμή κατάφερε να με συνεπάρει. Σε αυτό το κείμενο και στο είδος θεάτρου που προτείνει μέσα από τη γραφή βρήκα εκείνα τα στοιχεία που με απασχολούν κι εμένα σήμερα. Θεώρησα, λοιπόν, ότι μέσω αυτού θα μπορούσα να επικοινωνήσω τις δικές μου ανησυχίες με τον κόσμο. Μου αρέσει το θέατρο που περιέχει αλληγορία, δόσεις χιούμορ, εκείνο που προτείνει νέες φόρμες ακουμπώντας στη δική μας καθημερινότητα.
Το έργο είναι αρκετά σύγχρονο. Θεωρείς ότι ο καθένας μπορεί να αναγνωρίσει τον εαυτό του σε αυτό;
Πιστεύω ότι ο θεατής μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να ταυτιστεί με όλα όσα διαδραματίζονται επί σκηνής, με εκείνα που το έργο ξετυλίγει μέσα από την πλοκή του. Όποιος παρακολουθεί την παράσταση γίνεται άθελά του κοινωνός της. Προβληματίζεται, σκέφτεται, γελάει. Πρόκειται για ένα κράμα αντιδράσεων που ομολογώ ότι με έχει ιντριγκάρει αρκετά. Η σπουδαιότητα του έργου έγκειται στον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας επιλέγει μέσω της κωμωδίας να (δια)περάσει τους προβληματισμούς του για την εποχή στην οποία ζούμε δημιουργώντας στο τέλος την απορία σχετικά με το κατά πόσο ο Σεργκέι είναι εν κατακλείδι βλάκας.
Στην παράσταση υπάρχει μια βασική αντιστροφή: Εσύ, που σε έχουμε συνηθίσει στον ρόλο της ηθοποιού, εκτελείς χρέη σκηνοθέτη και ο πρώην σύζυγός σου Γρηγόρης Καραντινάκης, εξαιρετικός σκηνοθέτης, αναλαμβάνει ρόλο ηθοποιού. Πώς είναι αυτή η συνεργασία;
Έχει πολύ ενδιαφέρον η διαδικασία αυτή. Παρά το γεγονός ότι ο Γρηγόρης είχε στην πλάτη του τα εφόδια και τα "κατάλοιπα" από την οπτική του σκηνοθέτη, δεν άργησε να τα αφήσει στην άκρη και να προσαρμοστεί στη δουλειά αυτή, όπως είχαμε συμφωνήσει να κάνουμε μαζί εξαρχής. Είναι απίστευτα συνεργάσιμος με όλα τα μέλη αυτής της παράστασης, διότι, κακά τα ψέματα, ως σκηνοθέτης έχει πάντα στο μυαλό του την έγνοια του τελικού αποτελέσματος.
Προσπαθείς από την οπτική της σκηνοθέτιδος να διορθώσεις κάποιες συμπεριφορές εξουσίας που έχεις παρατηρήσει ή βιώσει η ίδια στο παρελθόν από σκηνοθέτες;
Για να είμαι ειλικρινής, αυτό το ζήτημα δεν υπήρχε καθόλου στο πεδίο της σκέψης μου. Ο τρόπος που έχω διδαχτεί το θέατρο είναι πολύ διαφορετικός. Πρεσβεύω ένα θέατρο με βασικές αρχές τη συνομιλία, τη συνεργασία, τον ανθρώπινο παράγοντα, τις ανησυχίες που ένας καλλιτέχνης επιθυμεί να επικοινωνήσει με το κοινό. Σε καμία περίπτωση δε σχετίζεται με κάποια προσωπική ανάγκη να ασκήσω εξουσία. Στην τέχνη η ουσία συναντάται σε άλλα σημεία. Άλλωστε, όπως πιστεύω, δε ζούμε στην εποχή των ηρώων, αλλά σε αυτήν των χαμένων προτύπων.
Τα κοστούμια της παράστασης φέρουν την υπογραφή του Περικλή Κονδυλάτου και του Βασίλη Ζούλια. Ποια είναι η δική σου σχέση με τη μόδα;
Μου αρέσει πολύ η μόδα, να ενημερώνομαι και να παρακολουθώ τους σχεδιαστές. Για την ακρίβεια, θεωρώ ότι η τέχνη και το θέατρο πλέον τρέφονται από τους σχεδιαστές μόδας. Οι δημιουργίες του Βασίλη Ζούλια αγαπούν τις γυναίκες, αναδεικνύουν τη θηλυκότητά τους και χαρακτηρίζονται από υψηλή αισθητική. Με τη σειρά του, ο Περικλής Κονδυλάτος αποτελεί μια ευφυή, αυτόφωτη προσωπικότητα με κριτική σκέψη, παιδεία και μια ωραία αντίληψη για τα πράγματα. Προσωπικά, η υψηλή αισθητική καταφέρνει πάντα να με συγκινεί. Είναι και ο λόγος που τους αγαπώ και τους δύο πολύ. Όλοι οι άνθρωποι που συμμετείχαν σε αυτή την παράσταση έβαλαν το δικό τους λιθαράκι. Μέσα από τη δουλειά του ο καθένας τους καθόρισε το ύφος του τελικού αποτελέσματος. Αισθάνομαι ότι "συναντηθήκαμε" ουσιαστικά με τους υπόλοιπους συντελεστές μέσω αυτής της συνεργασίας. Ο Γιώργος Γαβαλάς έφτιαξε μοναδικά σκηνικά, η Λία Βίσση ξεπέρασε τον εαυτό της στη μουσική διδασκαλία, ο Λεξ "έντυσε" μοναδικά την παράσταση.
Μεριμνάς πάντα για την αισθητική σου...
Είναι το πρωταρχικό κριτήριο για να ξεκινήσω τις συζητήσεις για κάθε επαγγελματικό μου βήμα. Ο Νίτσε έχει επισημάνει ότι "η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος" δίνοντάς της περίοπτη θέση. Δυστυχώς, παρατηρώ ότι στις μέρες μας έχει εκλείψει αρκετά.
Διαβάζοντας το βιογραφικό σου, διαπίστωσα ότι οι σπουδές αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου. Είναι τα εφόδιά σου;
Αδιαμφισβήτητα. Οι σπουδές μου με έχουν βοηθήσει τόσο στο επάγγελμά μου όσο και στη ζωή. Για μένα η εκπαίδευση είναι μια διαρκής διαδικασία. Ο καθηγητής είναι εκείνος που σου διδάσκει πώς να πορεύεσαι στη ζωή, μαζί με την οικογένεια και το σχολείο.
Ούσα πολυδιαβασμένη, δε θα μπορούσα να μη σε ρωτήσω ποιο είναι το αγαπημένο σου απόφθεγμα.
Σε μια συνέντευξή του ο Νίκος Καζαντζάκης είχε αναφέρει ότι "βρισκόμαστε στο τέλος μιας ιστορικής εποχής. Ο κόσμος τούτος που ζούμε βρίσκεται σε διάλυση. Αποσύνθεση ηθική, ψυχική, οικονομική. Αυτή ’ναι η εποχή μας. Μια άλλη εποχή, όπως γίνεται πάντοτε, μάχεται να γεννηθεί, γιατί η αποσύνθεση στάθηκε πάντα ο πρόλογος της σύνθεσης".
Φέτος σε συναντάμε και επί σκηνής στο πλευρό του Γρήγορη Βαλτινού στο Da στο θέατρο Ιλίσια. Πώς είναι αυτή η θεατρική συνύπαρξη;
Η συνάντηση με τον Γρηγόρη Βαλτινό κάθε φορά είναι μια αποκάλυψη, σαν να συναντιέσαι ξανά με τον λόγο για τον οποίο κάνεις αυτή τη δουλειά. Τον εκτιμώ απεριόριστα. Είναι η δεύτερη συνάντησή μας επί σκηνής, μετά τον Ζορμπά στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Είναι πολύ μεγάλη ευτυχία ότι αποτελούμε ξανά θεατρικό ζευγάρι, ότι είμαι στο πλευρό ενός γενναιόδωρου συναδέλφου και ανθρώπου.
Στο Da ακούγεται η απίστευτα δυνατή φράση "Οι γονείς δε χρειάζεται να είναι τέλειοι, απλώς να σε αγαπάνε". Είναι αυτή η φράση το μήνυμα που κρατάς από την παράσταση;
Αγκαλιάζω πολύ αυτό το σημείο του κειμένου. Αυτή η φράση είναι σίγουρα το μήνυμα που κρατάω. Μάλιστα, με έχει συγκλονίσει κάποιος που είχε γράψει ότι στην κανονική ζωή χρειάζεται να κάνεις χρόνια ψυχανάλυση για να καταλήξεις στο παραπάνω επιμύθιο.
Ανάμεσα στη διπλή φέτος ιδιότητά σου στο θέατρο και την τηλεοπτική παρουσία σου στους Παγιδευμένους βρίσκεις χρόνο να ασχοληθείς με τον εαυτό σου;
Γνώριζα ότι η καθημερινότητά μου θα είναι φορτωμένη όταν μπήκα σε αυτή τη συνθήκη – ίσως αυτός να είναι ο λόγος για τον οποίο δεν αισθάνομαι κουρασμένη, αλλά γεμάτη. Προσπαθώ πάντα να κάνω μερικά πράγματα για τον εαυτό μου, όπως χειμερινή κολύμβηση και ιππασία, που καταφέρνω με έναν μαγικό τρόπο να τα εντάσσω στο πρόγραμμά μου.
Έχεις καλή σχέση με την πειθαρχία, λοιπόν...
Σαφέστατα. Εξάλλου, η πειθαρχία αποτελεί σημαντική αρετή και στη δουλειά που έχω επιλέξει να κάνω.
Αισθάνομαι ότι η ζωή σου έχει χωριστεί σε δύο ιστορίες: εκείνη που γράφτηκε στη Ρωσία και αυτήν που δημιουργείται σήμερα στην Ελλάδα. Ποια στοιχεία από τον πολιτισμό της καθεμιάς από αυτές κρατάς;
Σίγουρα ένας άνθρωπος που "κουβαλάει" μέσα του δύο πολιτισμούς είναι κερδισμένος. Η πειθαρχία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που έμαθα στη Ρωσία. Όσον αφορά τον ελληνικό πολιτισμό, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι τον αγαπάω και τον σέβομαι έχοντας καλλιεργήσει μια πολύ καλή σχέση μαζί του από την παιδική μου ηλικία, παρά το γεγονός ότι βρισκόμουν σε άλλη χώρα. Στον ελληνικό πολιτισμό βρήκα τον εαυτό μου.
Υπάρχει κάποιο όνειρο που δεν έχεις πραγματοποιήσει ακόμη;
Το ζω τώρα (γέλια). Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως, επειδή η παράσταση Ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας υπήρξε δική μου πρωτοβουλία, το αισθάνομαι σαν παιδί μου.
Φωτογραφίες: Μαριλλένα Αναστασιάδου
Μακιγιάζ - Μαλλιά: Χρύσα Ράικου
