Μαρία Καβογιάννη: " Ως άνθρωπος δε γελάω εύκολα"

Από τις πλέον αγαπημένες μας ηθοποιούς, με ξεχωριστή παρουσία σε γνωστές και επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, κινείται άνετα ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα ερμηνεύοντας ένθεν και ένθεν ακραίους στο γέλιο και στο δάκρυ ρόλους. Φέτος, πρωταγωνιστώντας στο Maestro του Mega και στο Μια νύχτα του Αυγούστου της ΕΡΤ, ζει τη "χρονιά του δράματος", όπως μας είπε. Και παρότι οι φετινοί της ρόλοι είναι δραματικοί, όταν τη συναντάς, διαπιστώνεις για ακόμη μία φορά ότι εκπέμπει πάντα μια αύρα νεανικότητας και καλής διάθεσης για τη ζωή. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα ένα ένα...

Παίζοντας φέτος σε δύο δραματικές τηλεοπτικές σειρές, πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για σένα να ερμηνεύσεις δραματικούς ρόλους;

ΜΑΡΙΑ ΚΑΒΟΓΙΑΝΝΗ: Πιστεύω ότι όλοι οι ηθοποιοί μπορούν να παίξουν και κωμικούς και δραματικούς ρόλους αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία. Για μένα αυτό είναι και το πιο βασικό, η σωστή ευκαιρία. Και τα δύο είναι δουλειά μας, το ένα ενέχει το άλλο και δυνάμει είμαστε και κωμικοί και δραματικοί ηθοποιοί.

Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που παίζεις σε δραματικές σειρές...

Ξεκίνησα να ερμηνεύω δραματικούς ρόλους από την αρχή κιόλας της διαδρομής μου, όπως στον Κόκκινο κύκλο του Κοκκινόπουλου, στην ταινία των Ρέππα-Παπαθανασίου Οξυγόνο, στη σειρά Χαρά αγνοείται, που ήταν και αυτή μια πολύ δραματική σειρά, και σε άλλα. Έχω μια αρκετά μεγάλη εμπειρία, λοιπόν, και στο δράμα, έχω κάνει και εκεί τη θητεία μου.

Ο δραματικός ρόλος χρειάζεται άλλη προετοιμασία;

Η σωστή προετοιμασία είναι ο κοινός παρονομαστής για να ερμηνεύσεις κάθε ρόλο. Θεωρώ την κωμωδία πιο δύσκολη υπόθεση επειδή αυτό που θα σε κάνει να γελάσεις πρέπει να είναι αυθόρμητο και αβίαστο, χωρίς επιτήδευση. Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, χρειάζεται να αισθάνεσαι
απόλυτα αυτό που καλείσαι να ερμηνεύσεις – δεν μπορείς να το προσεγγίσεις μηχανικά ή μόνο εξωτερικά. Και στα δύο, βέβαια, χρειάζεσαι βοήθεια από τους συνεργάτες σου. Το καλό σενάριο, οι καλοί ηθοποιοί, ο καλός σκηνοθέτης, όλα αυτά σε κάνουν να νιώθεις καλά και σε βοηθάνε να ερμηνεύσεις τον ρόλο σου, είτε πρόκειται για κωμωδία είτε για δράμα.

Εσύ τι προτιμάς;

Επειδή ως άνθρωπος δε γελάω εύκολα, η κωμωδία είναι πιο δύσκολη και περίπλοκη. Δεν είναι εύκολο να γραφτεί ένα κείμενο που να είναι αμιγώς κωμικό και να έχει χιούμορ, αλλά να είναι και σύγχρονο. Αντίθετα, το δράμα το ζούμε πάντα και, βέβαια, στην εποχή μας το έχουμε συνεχώς μπροστά μας, με κάποιον τρόπο το ξέρουμε καλύτερα.

Ποιο είναι το κοινό σημείο των ηρωίδων που ερμηνεύεις φέτος;

Το γεγονός ότι τις ερμηνεύω εγώ! Στο Maestro η ηρωίδα είναι μια απλή γυναίκα, καταπιεσμένη, που βιώνει τη βία και την κακοποίηση από τον άντρα της. Προσπαθεί αυτό που είναι δυστυχώς κοινός τρόπος, να κρατήσει το δράμα της κρυφό, αυτό το "τι θα πει ο κόσμος άμα το μάθει". Πιστεύει ότι μ’ αυτό τον τρόπο προστατεύει το παιδί της. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν πρόκειται για προστασία, αλλά για έναν φαύλο κύκλο που συντηρεί το πρόβλημα. Η παρουσία του μουσικού τη βάζει σε ένα κλίμα αναζήτησης, όπως και όλα τα μέλη της παθογενούς κοινωνίας όπου ζει. Η ηρωίδα στο Μια νύχτα του Αυγούστου είναι μια πρώην πετυχημένη τραγουδίστρια που πλέον διευθύνει μια πανσιόν. Είναι μια καλοπροαίρετη γυναίκα, δοτική, ευαίσθητη, που έχει αναλάβει τον Μανώλη και τον περιποιείται σαν μάνα, στο πρόσωπό του έχει βρει το παιδί που δεν είχε. Πρέπει να σου πω ότι και τις δύο ηρωίδες μου τις αγαπώ πολύ.

Πώς προσέγγισες αυτές τις δύο γυναίκες που μπήκαν ξαφνικά στη ζωή σου;

Κατ’ αρχάς, διάβασα το σενάριο, αλλά μετά είχα και τη βοήθεια του σκηνοθέτη. Στο Μια νύχτα του Αυγούστου την καταπληκτική Ζωή Σγουρού και στο Maestro τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη. Ο σκηνοθέτης είναι αυτός που κινεί τα νήματα, που σε οδηγεί εκεί όπου θέλεις να πας, που σε βάζει στο κλίμα της εποχής και της στιγμής. 

Η σειρά Maestro συζητήθηκε πολύ και για τις σκηνές ωμής βίας. Πόσο δύσκολο είναι να γυριστεί μια τέτοια σκηνή;

Η δυσκολία τους, τουλάχιστον για μένα, είναι ότι αυτό που εγώ το ζω ως μέρος του γυρίσματος υπάρχουν γυναίκες που το ζουν ως πραγματικότητα. Ο πόνος σου είναι ότι κάποιοι αυτό το ζουν στ’ αλήθεια. Πονάνε στ’ αλήθεια. Και αυτό σου δημιουργεί μια κραυγή πόνου. Παρόλο που εγώ δεν το έχω υποστεί ποτέ, ξέρω και ξέρουμε όλοι ότι συμβαίνει και μάλιστα παντού γύρω μας. Όταν στο Maestro ο πατέρας δέρνει τον γιο και τη μάνα, ξέρεις ότι αυτή η σκηνή κάπου συμβαίνει στ’ αλήθεια. Παράλληλα, την ώρα του γυρίσματος είναι έτσι οι ηθοποιοί, η σκηνοθεσία, οι φωτισμοί, ακόμη και ο χώρος, που σε υποβάλλουν και σε κάνουν να το ζεις στ’ αλήθεια.

Θεωρείς ότι αυτές οι σκηνές κατάφεραν να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο πάνω στο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας περισσότερο απ’ ό,τι τα δελτία ειδήσεων;

Ναι, πιστεύω ότι με τη μυθοπλασία ο θεατής βλέπει καθαρά το γεγονός και, επειδή το συνδέει και με άλλα γεγονότα μέσα στην αφήγηση, επηρεάζεται και ευαισθητοποιείται περισσότερο. Το διαπιστώνω και από αυτά που γράφονται για τις σκηνές αυτές, πράγματα πολύ ουσιαστικά και συναισθηματικά φορτισμένα. Το έζησα και όταν μια γυναίκα με αγκάλιασε μέσα στον δρόμο και άρχισε να κλαίει – ή, μάλλον, αρχίσαμε να κλαίμε και οι δύο. Είναι κρίμα να ενώνονται οι άνθρωποι σ’ αυτά και όχι στη χαρά.

Πώς νιώθεις που το Maestro διατίθεται πλέον και στο Netflix;

Έχω μεγάλη χαρά. Παρακολουθώντας σειρές τόσο στο Netflix όσο και σε άλλες πλατφόρμες, είχα την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα υπήρχε εκεί και μια ελληνική παραγωγή. Χαίρομαι πολύ που θα ακουστεί η χώρα μας και η ελληνική γλώσσα. Επιπλέον, ένιωσα συγκίνηση και περηφάνια επειδή  πρόκειται για τη συγκεκριμένη σειρά και τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη – το αξίζουν! 

Οι δυο σας έχετε συνεργαστεί πολλές φορές. Πώς είναι ως σκηνοθέτης;

Κατ’ αρχάς, είναι πάρα πολύ συγκεντρωτικός. Ξέρει τι θέλει να κάνει αλλά και τι περιμένει από τους ηθοποιούς. Αυτό για μένα αλλά και για κάθε ηθοποιό είναι πολύ σημαντικό. Σκιτσάρει τις σκηνές ακριβώς όπως τις θέλει, με λεπτομέρειες, σαν να ζωγραφίζει πίνακες. Επειδή γράφει και το σενάριο, μπαίνει μέσα στους χαρακτήρες των ηρώων του, τους γνωρίζει σε βάθος. Όλα αυτά μαζί κάνουν τη συνεργασία μαζί του σημαντική. Στα γυρίσματα παρακολουθώ το βλέμμα του και, αν μου κάνει νόημα ότι πήγε καλά, ξέρω ότι πήγε καλά. Αν πρέπει η σκηνή να γυριστεί ξανά, θα έχει τους λόγους του. Ως ηθοποιός, μαζί του δε νιώθεις μετέωρος.

Έχει αναφερθεί ότι και η παραγωγή στο Maestro σας εξασφάλισε άνεση στα γυρίσματα.

Τόσο στο Maestro όσο και στο Μια νύχτα του Αυγούστου είχαμε μια εξαιρετική παραγωγή και αυτό είναι μια μεγάλη βοήθεια για τον ηθοποιό. Η γενναιοδωρία αυτή επιστρέφεται στο αποτέλεσμα. Ειδικά στο Maestro τα ταξίδια που κάναμε στους Παξούς, που είναι ένας παράδεισος στη Γη, ήταν  υπέροχα, πίστευα ότι ζούσα ένα όνειρο, επειδή μόνο στα όνειρά σου νομίζεις πως θα ζήσεις τέτοιες εμπειρίες. Όταν κάνω κάτι τόσο δημιουργικό, νιώθω ότι ο χρόνος σταματάει.

Διάβασε κι εδώ: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου | Αποκλειστική συνέντευξη με τη "Σοφία" του Maestro

Αλήθεια, πώς διαχειρίζεσαι το πέρασμα του χρόνου;

Απλώς δεν το σκέφτομαι! Αλλά και οι φίλοι μου που είναι μικρότεροι από εμένα μου δίνουν μια αισιοδοξία για τη ζωή. Πιστεύω ότι ο περίγυρος μας επηρεάζει.

Θεωρείς ότι υπάρχει ηλικιακός ρατσισμός στη δουλειά σου;

Προσωπικά δεν το έχω βιώσει αυτό, αντίθετα, θεωρώ ότι μεγαλώνοντας οι ρόλοι που μου προτείνονται είναι και πιο ενδιαφέροντες. Αυτό είναι όχι μόνο αισιόδοξο, αλλά και ωραίο. Όταν είσαι μεγάλος, υπάρχει μια μεγάλη γκάμα ρόλων που μπορείς να παίξεις και αυτό το βλέπουμε παγκοσμίως
στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Όλες οι ηλικίες είναι γοητευτικές και είναι μια πρόκληση να υποδύεσαι ρόλους μεγάλης ηλικίας.

Είσαι από τις γυναίκες που δε διστάζουν να μιλήσουν για θέματα όπως η εμμηνόπαυση. Είσαι μάλιστα και το πρόσωπο της καμπάνιας της Vichy για ένα προϊόν που απευθύνεται σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία.

Ναι, και νιώθω πολύ χαρούμενη για τη νέα καμπάνια της Neovadiol με τη Vichy. Δεν πρόκειται για μια απλή συνεργασία, αλλά για έναν τρόπο έκφρασης. Είναι ένα μέσο για να ενημερώσουμε όλες τις γυναίκες για ένα θέμα που αποτελεί ταμπού, ένας τρόπος να βρούμε φωνή όλες μας και να πούμε: "Ναι, περνάμε εμμηνόπαυση". Είναι ένα κομμάτι της ζωής μας αναπόφευκτο και συνάμα όμορφο. Αρκεί να ενημερωνόμαστε γι’ αυτό, να το συζητάμε ανοιχτά και να το υποδεχόμαστε με αγάπη, υπομονή και επιμονή. Να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να τον προσέχουμε και να ζούμε με ελευθερία, χωρίς ταμπού και δεσμεύσεις.

Σε μια συνέντευξή σου πριν από χρόνια μου είχες πει για την ωραία σας παρέα, που βρίσκεστε τακτικά και παίζετε μπιρίμπα....

Πλέον έχει αλλάξει και η σύνθεση της παρέας και η μπιρίμπα. Τώρα παίζουμε κανάστα και η παρέα έχει διευρυνθεί αφάνταστα: Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Άννα Βίσση, Δέσποινα Βανδή, Παναγιώτης Τσεβάς, Χάρης Ανδριανός, Τάνια Τσανακλίδου, Ευγενία Σαμαρά, Ζέτα Μακρυπούλια,
Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Βίκυ Σταυροπούλου, Ορνέλα Λούτη και από τους καινούριους η Κλέλια Ανδριολάτου, με την οποία γνωριστήκαμε στο Maestro, και άλλοι φίλοι. Και, βέβαια, έπεται συνέχεια.

Αυτό ακούγεται σαν θίασος για μιούζικαλ. Θα είχε επιτυχία νομίζω αν το ανεβάζατε!

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε όλο το καστ, ηθοποιούς, μουσικούς, εικαστικούς, μια χαρά θα ήταν.

Φωτογραφίες: Νικόλ Μπαρτζώκα

Μακιγιάζ: Κερασία Κούη

Μαλλιά: GNM Hairlab

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για Mόδα, Ομορφιά, Συγχρονη Ζωή, Πολιτισμό, Design και Γαστρονομία στο madamefigaro.gr