Τελικά οι Abba δεν θα συνυπάρξουν με τη Μαρίνα Σάττι, όμως τα πάντα φέτος ξαναγυρνούν γύρω από τον θρύλο τους, αφού πέρασε μισός αιώνας από όταν το "Waterloo" δημιούργησε ένα παγκόσμιο ποπ φαινόμενο, θέτοντας την Eurovision σε ολότελα νέο πλαίσιο.
Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει συνήθως, η Eurovision 2024 είδε τα φώτα των μεγάλων ειδησεογραφικών μέσων της άλλης πλευράς του Ατλαντικού να στρέφονται, για λίγο, πάνω της. Και αιτία γι' αυτό ήταν οι Abba. Θα έβλεπε, άραγε, η υφήλιος το θρυλικό σουηδικό γκρουπ ξανά στη σκηνή –για πρώτη φορά μετά το 1982– με την αφορμή της συμπλήρωσης 50 ετών από την εμβληματική τους νίκη στον διαγωνισμό του 1974, η οποία τους μετέτρεψε σε πλανητικούς σούπερ σταρ;
Οι οιωνοί έδειχναν καλοί και δεν ήταν λίγοι όσοι το πίστευαν ακράδαντα. Οι Abba, άλλωστε, επανασυνδέθηκαν το 2016, έβγαλαν και δίσκο το 2021, ενώ η φετινή Eurovision θα διεξαχθεί στο Μάλμε της πατρίδας τους, κάτι απίστευτα βολικό, αφού δεν θα χρειαζόταν να κάνουν αεροπορικό ταξίδι. Τελικά, όμως, η Μαρίνα Σάττι –η πιο ενδιαφέρουσα συμμετοχή για τη χώρα μας εδώ και (πάνω από) μια δεκαετία– έχασε την ιστορική ευκαιρία να συνυπάρξει μαζί τους στο ίδιο πλαίσιο: οι Abba αρνήθηκαν.
Παρ' όλα αυτά, τα πάντα γυρνάνε γύρω τους για ακόμα μία φορά, αφού η νίκη με το "Waterloo" θεωρείται καθοριστική όχι μόνο για τη δική τους απογείωση, αλλά και για την Eurovision: οι Abba ήταν εκείνοι, δηλαδή, που άλλαξαν άρδην το πρόσωπό της, κάνοντάς την κάτι παραπάνω από έναν ακόμα ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού (τύπου Σαν Ρέμο, λ.χ.). Περαιτέρω μετασχηματισμοί, φυσικά, σημειώθηκαν και στις επόμενες δεκαετίες. Όλοι, όμως, θεμελιώθηκαν στην τότε διασύνδεσή της με την ποπ κουλτούρα που εκπορευόταν από τα μεγάλα αγγλοσαξονικά κέντρα, έχοντας άμεσο αντίκτυπο στη διεθνή δισκογραφία. Από το 1974 και μετά, με λίγα λόγια, η Eurovision λογίζεται ως πλατφόρμα πιθανής ανάδειξης ποπ φαινομένων, ορμώμενων από χώρες εκτός Βρετανίας, Η.Π.Α., Αυστραλίας ή Καναδά.
Στον 21ο αιώνα, βέβαια, η ελπίδα αυτή στέκει αρκετά ξεθωριασμένη, ωστόσο παραμένει γεγονός ότι για τους νικητές της Eurovision ανοίγει, συχνά, μια δίοδος προς τα δύσκολα για την ευρωπαϊκή περιφέρεια charts της Γηραιάς Αλβιώνας: κερδίζοντας τον περσινό διαγωνισμό, ας πούμε, η Loreen από τη Σουηδία είδε το "Tatoo" της να οδεύει ταχέως για το νούμερο 1 της Βρετανίας (έμεινε τελικά στο #2). Κάτι τέτοιο, πάντως, δεν αποτελεί και κανόνα, όπως ξέρουν πολύ καλά η Έλενα Παπαρίζου και η Sertab Erener, για παράδειγμα, αφού οι θρίαμβοί τους με το "My Number One" (2005) και το "Everyway That I Can" (2003) δεν εξαργυρώθηκαν αναλόγως: το πρώτο αγνοήθηκε εντελώς, ενώ το δεύτερο κόλλησε απογοητευτικά στο #72.
Δείτε περισσότερα στο athinorama.gr
