Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της.
Είδαμε:
Τη νέα έκθεση του Γιάννη Ψυχοπαίδη, Παλέρμο. "Αλλόκοτες, τούβλινες κατασκευές που συνθέτουν χρωματικές πανδαισίες από ‘‘κυψέλες ζωής’’, πολύχρωμες οντότητες από ξαναζωντανεμένα μικρά, ξαναχτισμένα ερείπια, στο πείσμα των βάρβαρων καιρών, στο πείσμα των μονόχρωμων, μαύρων, σκοτεινών προμηνυμάτων", αυτές είναι μόλις μερικές από τις λέξεις που ο Γιάννης Ψυχοπαίδης χρησιμοποιεί για να περιγράψει τη σύλληψη πίσω από τη νέα του σύντομης διάρκειας έκθεση στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη στην πλατεία Κολωνακίου.
Δεν έχει άδικο. Η δημιουργία του, ζωγραφισμένη από τα δικά του χέρια, διαθέτει χρώμα – στοιχείο, το οποίο πρωταγωνιστεί και σε προηγούμενες εκθέσεις του, ακόμα κι όταν η θεματική δεν διέθετε τη σύγχρονη προοπτική της τωρινής. Σαν τα ερείπια, κόντρα στις δυσκολίες και τις αντιξοόητες της εποχής, να ανασυντίθεται μέσα από τις στάχτες τους: σε μία διαδικασία που το χρώμα συμβολικά αναπαριστά τη μετάβαση από τη φθορά στην (ανα)γέννηση. Λες και οι τραχείς μνήμες αναπλάθονται μέσα από την επιθυμία για αλλαγή.
Τον πυρήνα της έκθεσης τον εντοπίζεις εύκολα. Είναι εκείνη η κλασικά εντυπωσιακή εγκατάσταση από ζωγραφισμένα τούβλα και κεραμίδια, ένας πομπός χρώματος και τελικά αισιοδοξίας, ο οποίος περιτριγυρίζεται Ένα σύνολο, που αντλεί την έμπνευσή του, όπως σημειώνει ο ίδιος από το πρόσφατο ταξίδι του στην Μάγκνα Γκρέτσια και τους ερειπιώνες των σικελικών πολιτισμών της, αλλά και από τα ακρογιάλια της Πελοποννήσου, όπου ο περιπατητής μπορεί να ανακαλύψει τους μικρούς θησαυρούς, που απλόχερα προσφέρει η θάλασσα σε εκείνους που αναζητούν και – ευτυχώς - βρίσκουν. Πέτρες, βότσαλα, σπασμένα ξύλα, κοχύλια αλλά και φθαρμένα πλαστικά, σκουριασμένα σίδερα και φαγωμένα μάρμαρα είναι τα στοιχεία που το κύμα ξεβράζει στην ακτή, με ορισμένα από αυτά να παρασέρνονται πιο εύκολα, κι άλλα να κολλούν στις αμμουδιές. Είναι τα σπασμένα τούβλα και τα κεραμίδια, οι μικρές αλλοιωμένες φόρμες, θραύσματα που έχουν χάσει το πρώτο τους σχήμα, για χρόνια μέσα στο νερό. Αυτά που ο καλλιτέχνης θα ανασύρει για να τους δώσει μια νέα ζωή.
"Από πού και από πότε προέρχονται, άγνωστο. Είτε από μακρινό όμως, είτε από το κοντινό παρελθόν έχουν μια κοινή μοίρα, καθώς ξεβράζονται στο σήμερα αλλά κι έναν κοινό προορισμό, θα μπορούσε να πει κανείς: Να ανακαλέσουν μνήμες ή να δημιουργήσουν με την φαντασία την προϊστορία τους, μια περασμένη ζωή και για τα ίδια αλλά και για τους ανθρώπους, που έχτιζαν και στέριωναν μ΄αυτά, τα σπίτια τους, τις ελπίδες και τα όνειρά τους", επισημαίνει ο σπουδαίος καλλιτέχνης στην έκθεση που έκανε εγκαίνια χθες (16 Ιανουαρίου) με αρχική ημερομηνία φινάλε την 8η του Φεβρουαρίου.
Δοκιμάσαμε:
Τα νέο πρόσωπο της Αίγλης Ζαππείου. Ελάχιστες εστιατορικές διευθύνσεις περιγράφουν στο όνομά τους την αίσθηση που απελευθερώνουν στους επισκέπτες τους. Η Αίγλη Ζαππείου το καταφέρνει. Ξανά, ίσως με μεγαλύτερη επιτυχία, σίγουρα με πιο συγκροτημένο όραμα. Σαν τα κομμάτια του παζλ της επαναπροσδιορισμένης επιστροφής της να ενώθηκαν με τέτοια αρμονία που η πολυτέλειά της είναι προσιτή, ο χαρακτήρας της με έντονες δόσεις brasserie αισθητικής, το αποτύπωμά της τεσσάρων εποχών, ιδανικό για κάθε στιγμή της ημέρας. Ίσως, περισσότερο το βράδυ, τη στιγμή που η νύχτα μεγαλουργεί στον αττικό ουρανό, να ξεδιπλώνει με περίσσια ευκολία την αστική αυθεντικότητα ενός ορόσημου, το οποίο ανέκαθεν αποτελούσε το "πλέον απολαυστικόν κέντρον των Αθηνών".
Αντικρίζω τη νέα πρόσοψη και το σήμα της σχετικά από μακριά. Δεν χρειάζεται να φτάσω μέχρι το Ζάππειο Μέγαρο για να συνειδητοποιήσω ότι κάτι γοητευτικά καινούριο έχει "ντύσει" το στέκι χιλιάδων προσωπικοτήτων του παρελθόντος. Ο αέρας είναι ανανεωτικός, η εμβέλεια της διευρυμένη, η οπτική σύγχρονη με σεβασμό πάντα στο λαμπρό παρελθόν της. Τα αρχιτεκτονικά γραφεία Neiheiser Argyros και Ese Studiο που ανέλαβαν την επιμέλεια της Αίγλης έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά, σχεδιασμένη στο όραμα μίας ευρείας ερμηνείας του τι σημαίνει να είσαι Αθηναίος, όπως θα υποστηρίξουν οι ίδιοι στις πρώτες του δηλώσεις. Αν το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται από τις λεπτομέρειες, τότε ο εντυπωσιακός φωτισμός – σχεδιασμένος από το γραφείο Eleftheria Deko & Associates Lighting Design, οι στολές προσωπικού διά χειρός Ορσαλίας Παρθένη και τα design αντικείμενα από το bar έως τον χώρο του εστιατορίου προμηνύουν μία βραδιά με αίγλη και συμπάθεια.
Όπως και ήταν. Κάθισα στο τραπέζι μου περί τις 21:30. Το μενού βραδινό, όπως κι η ενδυματολογική μου επιλογή. Το προζυμένιο χειροποίητο ψωμί με την ανάλαφρη μαϊντανοσαλάτα και το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο μετατράπηκε σε ένα πολλά υποσχόμενο – ζητήθηκε ομόφωνα ρεπετασιόν – καλωσόρισμα, μία εισαγωγή στη νέα γαστρονομική φιλοσοφία της Αίγλης. Νομίζω ότι αυτή είναι η λέξη που περιγράφει τη νέα της εποχή – αν όχι η προαναφερθείσα σίγουρα κάτι που μέσα του έχει ως συνθετικό τη σοφία. Το crudo κόκκινης γαρίδας το επιλέγεις για τις νότες από εσπεριδοειδή, ενώ την Αθηναϊκή σαλάτα – αυτό το υπέροχο κράμα της παλαιάς εποχής – μπορείς να την τοποθετήσεις πάνω σε φριγανιστό ψωμί.
Διάλειμμα για ένα ποτήρι κρασί από το κελάρι της Αίγλης – ο Head Sommelier, Γιώργος Δέδες έχει επιλέξει συνειδητά εξαιρετικές ετικέτες από τον εγχώριο αμπελώνα, ποικιλίες με γευστικά προφίλ που τόσο ταιριάζουν στο μενού και το ambience του Εστιατορίου της Αίγλης. Την ίδια στιγμή, στο τραπέζι καταφθάνουν οι επικοί λαχανοντολμάδες, ένα πιάτο για το οποίο επιστρέφεις. Όπως και η αριστουργιματική τερίνα τηγανιτής πατάτας – με την παρμεζάνα και τη φρέσκια τρούφα να συνδράμουν σε ένα παιχνίδι εντάσεως και γευστικής συνοδείας των καλοδουλεμένων καρνιβορικών επιλογών: του ζουμερού ψητού κοτόπουλου με σάλτσα Cafe de Paris και του υπέροχα ψημένου και σερβιρισμένου Côte de Boeuf. Ο Chef Δήμος Μπαλόπουλος και ο Executive sous Chef Γιώργος Κηρύκος έχουν ενορχηστρώσει ένα συμπαγές αθηναϊκό κοινό.
Τον επίλογο υπογράφει ο Αλέξανδρος Κόνιαρης με το πλούσιο προφιτερόλ του – η σοκολάτα επί της κεφαλής ένα αυτόνομο σύντομο ποίημα, τον μετρημένο Baba Au Rhum με αχλάδι και την εθιστική tarte tatin με το crumble και το παντός καιρού παγωτού να υπογράφουν μία γευστική εμπειρία που βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο. Εγώ, πάντως, θα την επισκεφτώ ξανά σύντομα όχι μόνο για τον γαστρονομικό της χαρακτήρα, αλλά και για εκείνη τη θέα από τα πλατιά της παράθυρα. Μία εμπειρία από μόνη της.
Ξεχωρίσαμε:
Μία ουράνια εσάνς. Ποιο θα μπορούσε να είναι το "σώμα” ενός αρώματος που φέρει την υπογραφή αεροπορικής εταιρίας; Η Air France δίνει την απάντηση, κυκλοφορώντας, για πρώτη φορά στην ιστορία της, ένα signature άρωμα χώρου, το AF001. Για τη δημιουργία αυτού του αρώματος, η αεροπορική εταιρεία εμπιστεύτηκε το ταλέντο του Francis Kurkdjian, του κορυφαίου αρωματοποιού και καλλιτεχνικού διευθυντή του Maison Francis Kurkdjian.
Δημιουργώντας μια αίσθηση χώρου, ηρεμίας και φωτός, το AF001 συνοδεύει τους ταξιδιώτες με στυλ. Το γλυκό άρωμά του, σε συνδυασμό με τις νότες μιμόζας από τη νότια Γαλλία, προσθέτει μία ηλιόλουστη, φυσική ένταση. Η φίνα λουλουδάτη αύρα του με νύξεις γιασεμιού και τριαντάφυλλου, σε παρασύρει σε ένα πραγματικό ταξίδι, αιχμαλωτίζοντας τη στιγμή στο χρόνο, ακόμα και αν η μεταξύ σας "συνάντηση” πραγματοποιείται στο lounge.
Την 80s inspired επιστροφή της Angelika Dusk. Για την επανασύνδεση με τη μουσική της οντότητα, η Αγγελική Δασκαλοπούλου – Angelika Dusk, όπως είναι το καλλιτεχνικό της όνομα, χρειάστηκε να ανατρέξει στους ήχους, τις μελωδίες, τον ρυθμό που ξεπηδούσε από τα walkman της παιδικής της ηλικίας στην καρδιά της. Ίσως, έτσι να εξηγείται ο έντονα επηρεασμένος από τα 80s παλμός του νέου της single, Deeper Love.
Η νέα της μουσική πρόταση είναι μελωδική, σε σηκώνει από την καρέκλα σου και σε χαλαρώνει μέσα από τον πιο επιτυχημένο – συνάμα απλό – τρόπο: την cool μελωδία της. Η ίδια χρειάστηκε να κάνει ένα διάλειμμα από τη μουσική για να βρει την ταυτότητά της και να επιστρέψει σε ένα σημαντικό σημείο της προσωπικής της ιστορίας: τις αναμνήσεις από μία δεκαετία που τη συνέθεσε υπό τον ήχο του Footloose και Flashdance. Καλή σου ακρόαση!
