Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της.
Είδαμε:
Την ταινία που περιέχει όλα όσα χαρακτηρίζουμε ως φως. Η πραγματικότητα στο Μουμπάι είναι χαοτική, θορυβώδης, δύσκολη να την περιγράψει κανείς – πόσω μάλλον να την καταστήσει κτήμα της δικής του καθημερινότητας. Αυτό είναι ένα υπολανθάνον μήνυμα που η ταινία Όλα Όσα Φανταζόμαστε ως Φως συνειδητά επιλέγει να στείλει με το μακράς διαρκείας κινούμενο πλάνο στην αρχή της – μία ιδιαίτερη εισαγωγή στην εξίσου ιδιαίτερη ζωή τριών γυναικών. Είναι η Πράμπα, ο άντρας της οποίας έχει φύγει πολύ καιρό πριν για την Ευρώπη, η Ανού ερωτευμένη με έναν μουσουλμάνο, για τον οποίο χρόνο και χώρο αδυνατεί στην πράξη να βρει και η Παρβάτι, γηραιότερη και σοφότερη του θηλυκού παζλ νοσηλευτριών που συνθέτουν το πρωταγωνιστικό σύνολο μίας ταινίας που έφτασε ανάμεσα στις υποψήφιες για Χρυσή Σφαίρα στη φετινή τελετή.
Η ζωή της συγκρατημένης Πράμπα έμελλε να διαταραχθεί όταν έλαβε ένα απροσδόκητο δώρο από τον εν διαστάσει σύζυγό της. Την πετυχαίνει σε μία συγκυρία που μόνο ο Νόμος του Μέρφυ θα μπορούσε να περιγράψει: να νοσταλγεί τη συζυγική ζωή, την ίδια στιγμή, όμως, να αποκρούει το φλερτ ενός άλλου άντρα που φαίνεται ότι ενδιαφέρεται αρκετά για εκείνη. Η ζωή των τριών γυναικών δεν είναι εύκολη. Η Ανού αναζητά χρήματα για να συναντήσει το αγόρι με το οποίο είναι ερωτευμένη, χωρίς οι γονείς της να το γνωρίζουν, καθώς εκείνος είναι μουσουλμάνος και η οικογένειά της πιστή στον Ινδουϊσμό. Με τη σειρά της, η Παρβάτι αντιμετωπίζει τον φόβο της έξωσης, μιας και το σπίτι της ετοιμάζεται να παραδοθεί στη δύνη κατασκευής ουρανοξυστών.
Αφήνοντας τις πρακτικές δυσκολίες στην άκρη, οι τρεις γυναίκες βρίσκουν καταφύγιο σε ένα παραθαλάσσιο τοπίο, μία καλύβα που μετατρέπεται σε (ονειρικό) καταφύγιο. Εκεί, οι κρυμμένες τους επιθυμίες αποκαλύπτονται χωρίς δισταγμό, αβίαστα μέσα από το πρίσμα μίας γυναικείας φιλίας αντίβαρο στο πατριαρχικό καθεστώς που καλούνται να επιβιώσουν, χωρίς να ξεχνούν ότι ταυτόχρονα οφείλουν και να ζήσουν. Είναι τα όνειρά τους, η αλήθεια τους, όλα όσα συνθέτουν τη ψυχή τους.
Μέσα από τα λόγια τους, έρχονται στην επιφάνεια το φως και οι λεπτές αποχρώσεις της καθημερινότητας της εργατικής τάξης στη Βομβάη, οι λέξεις που ορισμένοι αδυνατούν να βρουν. Όπως και η σκηνοθέτις Καπάντια, όταν σε συνέντευξή της, κλήθηκε να περιγράψει το σύμπαν που οικοδόμησε. Με το μυστήριο να πλανάται ανάμεσα στο τι είναι πραγματικό και τι απλά αντικείμενο ενός ονείρου, το Όλα Όσα Φανταζόμαστε ως Φως δικαιώνει τη βράβευση του στο Φεστιβάλ Καννών δομώντας ένα παραμύθι για ενήλικα, συνειδητοποιημένα παιδιά. Η επιλογή μου να αφεθώ στην ιστορία τους, στα πλαίσια του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εκεί που έγινε η ελληνική πρεμιέρα – τώρα την απολαμβάνεις στις αίθουσες μέσω του Cinobo με δικαίωσε, όπως κι όλους εκείνους τους ρομαντικούς που επιλέγουν την ονειροπόληση ως εργαλείο αντίστασης και μεταμόρφωσης.
Δοκιμάσαμε:
Την αλμύρα του Polpo. Εκτιμώ τους ανθρώπους που είναι ξεκάθαροι από τη στιγμή που συστήνονται. Ίσως επειδή έχουν το θάρρος να πιστέψουν στη συνταγή τους, να υπερασπιστούν την αλήθεια τους κι εν τέλει να επιτύχουν τον στόχο τους – όποιος κι αν είναι αυτός. Από το πρώτο λεπτό της δημιουργίας του, το Polpo υποσχέθηκε ότι θα σερβίρει τα καλύτερα της θάλασσας στο πιάτο. Οι άνθρωποί του τήρησαν τον λόγο τους. Άλλωστε, η οικογένεια Κατσικάκη είναι εκείνη που εδώ κι αρκετά χρόνια προμηθεύει με φρέσκια θαλασσινή πρώτη ύλη κορυφαίες εστιατορικές διευθύνσεις της πόλης. Σήμερα, αποφάσισαν να στήσουν το δικό τους, εκτός δημοφιλών οδών, σκηνικό.
Όλα ξεκίνησαν εντελώς ξαφνικά, με την οικογένεια να στήνει μερικά αυτοσχέδια τραπέζια έξω από το συσκευαστήριο τους – αυτό το εντοπίζεις απέναντι ακριβώς από την είσοδο της Κεντρικής Λαχαναγοράς του Ρέντη. Με αργά βήματα, έστησαν τη δική τους ψαροταβέρνα, η οποία αγκαλιάζει την αυθεντικότητά της κι δεν έχει ίχνος προσποιητού στοιχείου: ούτε στη διακόσμηση, ούτε στα καθίσματα και τα τραπέζια, ούτε στη γεύση του. Οι υπερβολές δίνουν τη θέση τους στην απλότητα – άλλωστε, τις περισσότερες φορές από εκεί ξεκινούν τα ουσιαστικότερα ταξίδια, ειδικά αν στα συστατικά τους στοιχεία κρύβουν όσα ο αφρός και ο βυθός της θάλασσας φέρουν πρώτα στην επιφάνεια και στη συνέχεια, καλοφροντισμένα, στα τραπέζια του Polpo.
Στον κατάλογο του μικρού – μία κουζίνα με φωτιά κι όλα τα απαραίτητα μέσα, μερικά τραπέζια σε κλειστό χώρο για τους μήνες που ζούμε και μία σόμπα να καίει – χώρου, η φρεσκάδα της θάλασσας ξεδιπλώνεται σε κάθε του πιάτο. Το καρπάτσιο φτιάχνεται με ψάρι ημέρας, ενδεικτικό της πεποίθησης του Polpo ότι η πρώτη ύλη αφενός οφείλει να είναι νέα και αφετέρου, χωρίς αρκετή επεξεργασία, να σερβίρεται με μεράκι. Τη ψαρόσουπα την απολαμβάνεις με το κουτάλι – δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή του πιάτα για delivery ή take-away, ενώ οι γαρίδες είναι ίσως από τις πιο τραγανές και σωστά αλατισμένες που έχω δοκιμάσει.
Οι καραβίδες είναι ήδη αγαπημένες στους λάτρεις τους, ενώ εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο παστός σολομός – ένας πολύ καλός μεζές για τα πρώτα, τα λεγόμενα ορεκτικά ή συνοδεία του κυρίως. Άλλωστε, όταν η μπουκιά είναι καλή, γιατί να την τοποθετήσεις εντός στενών ορίων που καθόλου δεν ταιριάζουν στην αλήθεια, την οποία το Polpo υπηρετεί σωστά; Χωρίς ερωτηματικά, το ψαροστέκι στην Τζων Κέννεντυ (έξι στον αριθμό) προσφέρει value for money επιλογές από και για καλοφαγάδες.
Ξεχωρίσαμε:
Το νέο πρόσωπο των Great Greek Wines. Το να συνδυάζεις κρασιά που ο Master of Wine, Γιάννης Καρακάσης, κι η ομάδα του έχουν διακρίνει με τις ελληνικές γεύσεις του σεφ Νίκου Καραθάνου σε ένα δείπνο στο καλαίσθητο Ateno Athens είναι μία στιγμή γαστρονομικής ευτυχίας, την οποία έζησα πριν από λίγες ημέρες. Φέτος, ο θεσμός των Great Greek Wines επιστρέφει ανανεωμένος. Μία νέα κατηγορία, εκείνη των Great Value Wines – θα περιλαμβάνει εξαιρετικά κρασιά των οποίων η λιανική τιμή δεν ξεπερνά τα 19 ευρώ, προστίθεται στην τελετή που θα πραγματοποιηθούν από τη 1 έως και τις 4 Μαΐου στο Ace Hotel & Swim Club Athens.
Ας επιστρέψουμε στον Γιάννη Καρακάση να παρουσιάσει τη δεύτερη αλλαγή με δικά του λόγια. "Αφού ολοκληρώσαμε πέντε χρόνια επιτυχημένης πορείας, επανακαθορίζουμε μαζί με το Γρηγόρη Μιχαήλο το όνομά μας, μεταβαίνοντας από το GGW50 σε ένα brand που αντικατοπτρίζει καλύτερα και πιο σύγχρονα την υψηλή ποιότητα των ελληνικών κρασιών", αναφέρει. Αυτή η στρατηγική αλλαγή στο GGW έχει ως στόχο την προβολή μιας ευρύτερης γκάμας ποιοτικών κρασιών που αντανακλούν την δυναμική του ελληνικού αμπελώνα. Τα βραβευμένα κρασιά της νέας λίστας θα βασίζονται αποκλειστικά στην ποιότητα και στον αριθμό συμμετοχών, ενώ θα διατηρείται ένα αυστηρό όριο, με στόχο να μη βραβεύεται πάνω από το 10% των συμμετεχόντων.
Μία πολυδιαβασμένη κατάρα. Η Θεοφανία Ανδρονίκου Βασιλάκη γράφει με μία απίστευτη άνεση βιβλία που το κοινό αγαπά, κάνοντας το να φαίνεται απλό. Δεν είναι, όμως. Το νέο της βιβλίο – 12ο στη σειρά, Η Κατάρα, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, το επιβεβαιώνει. Μία παλιά κατάρα κι ένας χαμένος θησαυρός συνθέτουν το σκηνικό πέντε θανάτων σε ένα μικρό χωριό της ορεινής Αργολίδας. Ο ένας μετά τον άλλο, δύο γυναίκες και τρεις άντρες χάνουν τη ζωή τους, με την αστυνομία της περιοχής ν’ αδυνατεί να διαλευκάνει το μυστήριο. Ο αστυνόμος Δημήτρης Σαμαράς, που φτάνει από την Αθήνα για να αναλάβει την υπόθεση, διαπιστώνει πως τα στόματα των χωρικών, όπως και των δύο αινιγματικών μελών της οικογένειας Γιαννούλη, είναι "σφραγισμένα".
Η εμφανής απροθυμία τους να του αποκαλύψουν όσα γνωρίζουν έχει τις ρίζες της στον φόβο και στις ντόπιες δεισιδαιμονίες. Η κατάρα φαίνεται να έχει "στοιχειώσει" το χωριό τους που τα βράδια ερημώνει, καθώς οι μαρτυρίες των λιγοστών κατοίκων μιλούν για εμφανίσεις φαντασμάτων, απόκοσμες κραυγές και ανεξήγητα φαινόμενα. Ο Σαμαράς καλείται ν’ ανακαλύψει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τους πέντε θανάτους, αλλά και ν’ αντιμετωπίσει τους δικούς του "δαίμονες" που ανασύρονται ξανά στο φως, οδηγώντας στα άκρα τις ψυχικές αντοχές, τη λογική και τα συναισθήματά του. Ένοχα μυστικά από το παρελθόν, αμύθητοι θησαυροί που έγιναν θρύλος, όνειρα που ματαιώθηκαν άδικα, εκδίκηση που ζητά δικαίωση κι ένας έρωτας απρόσμενος και παντοδύναμος που ίσως φέρει την πολυπόθητη λύτρωση.
Τις γευστικές αποσκευές της Μεσσηνιακής γης. Το δικό του ταξίδι ξεκινά από τη Μεσσηνία το Mandarin Oriental, Costa Navarino με προορισμό τρεις μητροπόλεις γεύσης, τέχνης, σύγχρονου lifestyle: τη Μαδρίτη, το Μαϊάμι και το Παρίσι. Η σειρά events "Oliviera Unveiled" φέρνει την αυθεντική ελληνική κουζίνα σε μερικά από τα πιο εμβληματικά ξενοδοχεία Mandarin Oriental παγκοσμίως, με τις γαστρονομικές δημιουργίες του Executive Chef του resort, Bertrand Valegas να λειτουργούν ως πυξίδα σε ένα savoir faire ταξίδι, το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει να ξεδιπλώνει τον χαρακτήρα του στο πρώτο τοπόσημο του (κατα)δικού του χάρτη, το Mandarin Oriental Ritz, Madrid στην ισπανική πρωτεύουσα - έως και τις 2 Φεβρουαρίου.
Η εμπειρία συνεχίζεται στο MO Bar + Lounge του Mandarin Oriental, Miami στο Μαϊάμι από τις 15 έως τις 22 Φεβρουαρίου 2025 και ολοκληρώνεται στο εστιατόριο Camelia του Mandarin Oriental, Paris στο Παρίσι, από τις 19 έως τις 22 Μαρτίου 2025. Κάθε event θα προσφέρει στους επισκέπτες την ευκαιρία να ανακαλύψουν την καρδιά της ελληνικής γαστρονομίας μέσα από μενού που αναδεικνύουν τη φιλοσοφία και την ουσία του Oliviera. Μεταξύ των ξεχωριστών προτάσεων, περιλαμβάνονται το concept της "παραμάνας", που παρουσιάζει παραδοσιακά ελληνικά ορεκτικά, καθώς και μια σειρά από πιάτα εμπνευσμένα από τη μεσογειακή κουζίνα, όπως το τραγανό καλαμάρι με γραβιέρα Μεσσηνίας, αλλά κι ο signature μουσακάς του Oliviera.
